29 October 2013

Μια βόλτα με προσηλυτισμό

Ρε τι τραβάμε κι εμείς οι φυσιοκράτες...
Βγήκα σήμερα για περπάτημα αλλά έπρεπε να περάσω από ένα μαγαζί που κλείνει στις 2 και να παραλάβω μια παραγγελία της γυναίκας μου. Εκεί που περπάταγα με βήμα ταχύ, τσουπ με σταματάει μια κυρία, στην ηλικία μου περίπου, μαζί με μια συνοδό, εμφανίσιμη, το πολύ 30.

—«Να σας δώσω να διαβάσετε αυτό το φυλλάδιο;» Με ρωτάει η ηλικιωμένη και μου δείχνει κάτι.

Το έμπειρο βλέμμα μου αντιλαμβάνεται προσηλυτισμό στα όρθια από Ιεχωβάδες. Θα περιγράψω εδώ τη στιχομυθία, χωρίς προσθαφαιρέσεις, γιατί η νεαρή εκ των δύο μου φαίνεται γνωστή και πιθανόν να παρακολουθεί εμάς τους καταδικασμένους άθεους και ολιγόπιστους εδώ στο blog ή στο FB.

—«Τι είναι αυτό;» απαντάω εγώ, αδαής ως γνωστόν…

—«Είναι ο λόγος του θεού», ακούω από την κυρία…

—«Μα, υπάρχει θεός; Γιατί λέτε ότι χρειάζεται ένας θεός;» Και πάνω εκεί κάνει η κυρία το πρώτο λάθος και μου λέει:

—«Και βέβαια υπάρχει θεός, γιατί ζούμε, γιατί αναπνέουμε;» Ο ποιητικός λόγος συγκινεί, θα σκέφτηκε η κυρία.

—«Ζούμε και αναπνέουμε όπως τα φυτά και οι γατούλες, επειδή τα φροντίζει η φύση. Οι νόμοι της φύσης μας γεννούν, μας κρατάνε στη ζωή και στο τέλος μας πεθαίνουν. Αμφισβητείτε τους νόμους της φύσης; Τη βαρύτητα, τη διατήρηση της ενέργειας;» Την πήγαινα προς τη φάκα…

—«Αλλά και τη φύση την έφτιαξε ο θεός!» Με αποστομώνει χαρούμενη η κυρία…

—«Αφού τη φύση την έφτιαξε ο θεός, τον ίδιο το θεό ποιος τον έφτιαξε; Ένας άλλος θεός, τον οποίο έφτιαξε πάλι ένας θεός…» Η μικρή δίπλα, μαθητευόμενη σίγουρα, χαμογέλασε ευπρεπώς, δεν μπορώ να εκτιμήσω για ποιον ακριβώς λόγο.

—«Α όχι… ένας είναι ο θεός, δεν υπάρχει άλλος ανώτερος!»

—«Και γιατί σταματάτε στον ένα και όχι στους δύο ή στους τρεις; Θα μπορούσατε να σταματήσετε και στη φύση και να μην χρειάζεστε θεό, για τον οποίο δεν γνωρίζετε τίποτα εξ άλλου…» Εδώ έγινε πλατύ το χαμόγελο της νεαρής, υποψιάζομαι ότι δεν είχε ξανακούσει τέτοια συζήτηση…

—«Όχι όχι, μην τα μπερδεύετε!», εγώ τα μπέρδευα δηλαδή! «Η αγία γραφή λέει καθαρά…», και βγάζει ένα βιβλίο από την τσάντα της, «…την έχετε διαβάσει την αγία γραφή;» Με κοίταξε με θριαμβευτικό βλέμμα. Ήταν μάλλον σίγουρη ότι θα της πω όχι!

—«Βεβαίως την έχω διαβάσει, κρίμα που πρέπει να πάω σε ένα κατάστημα, το οποίο κλείνει στις 2 για μεσημέρι. Αλλά εσείς δεν θα την ξέρετε καλά! Να σας πω για παράδειγμα εκείνο το χωρίο του Ματθαίου 10.34: "Δεν ήρθα να φέρω ειρήνη αλλά μάχαιρα" ή επίσης του Ματθαίου 12.30: "Όποιος δεν είναι μαζί μου είναι εναντίον μου"».

Είναι και τα μόνα που ξέρω με νούμερα, είναι αλήθεια, αλλά εγώ ακάθεκτος: «Τα ξέρω και στα λατινικά, αν θέλετε να σας τα πω… Πάντως, σε 15-20 λεπτά θα ξαναπεράσω από δω, περιμένετε εδώ να πιείτε ένα καφέ που σας κερνάω εγώ και θα έρθω πίσω!»

Ίσως επειδή ανέφερα τα χωρία με την αρίθμηση, ίσως η πρόταση να τα απαγγείλω στα λατινικά, πρέπει να ενθουσίασαν τη νεαρή, η οποία πλέον γέλαγε μέχρι τα αυτιά, χωρίς να λέει τίποτα… Η άλλη πιάστηκε από την ιδέα ότι βιάζομαι και αποφάσισε ότι πρέπει να με ξεφορτωθεί:

—«Να μη σας καθυστερούμε τότε, πηγαίνετε στη δουλειά σας…»

—«Ναι θα πάω» - πού να έχανα το κατάστημα και να έλεγα στη γυναίκα μου ότι έκανα αντι-προσηλυτισμό σε Ιεχωβούδες, θα άκουγα τον αντιχριστιανικό εξάψαλμο...

—«Αλλά, μια τελευταία κουβέντα από μένα!», τώρα να δεις τι θα πει προσηλυτισμός μαντάμ, σκέφτηκα! «Αντί να διαβάζετε τα κείμενα από την έρημο της Ιουδαίας, πάρτε το βιβλίο του Χαράλαμπου Θεοδωρίδη για τον φιλόσοφο Επίκουρο, που ήταν και Έλληνας φιλόσοφος. Είμαι σίγουρος ότι δεν έχετε ακούσει ποτέ γι’ αυτόν το φιλόσοφο στο σχολείο, αλλά ούτε και η δεσποινίς που είναι νεότερη! Έχετε ακούσει δεσποινίς;» την ρωτάω για να την βάλω στην κουβέντα… «Όχι!» μου απαντάει μονολεκτικά.

—«Λοιπόν τα συγγράμματα του Επίκουρου που ήταν ο πολυγραφότερος των αρχαίων φιλοσόφων», πήρα φόρα εγώ, «τα κατέστρεψαν οι χριστιανοί, την ίδια εποχή που ο Αυγουστίνος έγραφε πολλά συγγράμματα εναντίον του. Ξέρουμε τις απαντήσεις των χριστιανών και δεν ξέρουμε τις πρωτότυπες εξηγήσεις κυρία μου…»

—«Δεν ήταν γενικά οι χριστιανοί, ήταν συγκεκριμένοι… αλλά να μην σας καθυστερούμε», κολλητά η άλλη, να με ξεφορτωθεί, εκεί που αρχικά με ήθελε για πνευματική ζύμωση, όπως λένε οι θεόπληκτοι…

—«Ήταν οι χριστιανοί της εξουσίας! Κι εσείς αν ήσασταν κρατική θρησκεία, τα ίδια θα κάνατε! Είναι χαρακτηριστικό γνώρισμα των μονοθεϊστικών θρησκειών που διεκδικούν αποκλειστικότητα! Να βρεθούμε μια άλλη μέρα, να φέρετε εσείς την γραφή για τον Χριστούλη κι εγώ το βιβλίο για τον Επίκουρο και να δούμε, ποιος είναι ο περισσότερο φιλάνθρωπος και ειρηνιστής! Δεδομένου ότι οι χριστιανοί έχουν δείξει ότι με την εξουσία γίνονται πολεμοχαρείς…» Η μικρή φαινόταν σε ευθυμία και χαμογελούσε ζωηρά, η άλλη ήταν έτοιμη να εκραγεί.

—«Μπα δεν θα μπορέσουμε να βρεθούμε», λέει η μεγάλη, «έχουμε πολλά ραντεβού! Άλλη φορά άμα τύχει…»

—«Καλά γεια σας», λέω εγώ, για να προλάβω και το κατάστημα, «εγώ εδώ στην περιοχή μένω, όποτε βρεθούμε είμαι στη διάθεσή σας! Γεια σας και διαβάστε ελληνικά βιβλία, διαβάστε Επίκουρο να δείτε αυτά που γράφει για τη φύση και τη ζωή…»

Και έφυγα με ταχύτατο βήμα, πρόλαβα το κατάστημα την ώρα που κλείδωνε ο καταστηματάρχης. Αλλά δεν ενοχλήθηκε για τον καθυστερημένο πελάτη, αφού θα έπαιρνε χρήμα… Γκαντεμιά να μου τυχαίνουν τέτοιες περιπτώσεις προσηλυτιστών μόνο όταν βιάζομαι…

27 October 2013

Ο Ιησούς δεν υπήρξε αλλά ούτε οι Αδελφοί Καραμαζώφ υπήρξαν...

Το βίντεο που ακολουθεί με τον καθηγητή θεολογίας του πανεπιστημίου Αθηνών Μάριο Μπέγζο είχε αποσυρθεί για άγνωστους λόγους. Τώρα το επανέφεραν κάποιοι, ίσως για να τον δυσφημίσουν στους θεόπληκτους!


 

25 October 2013

Πρωτότυπο μνημείο

Το Ιούνιο 2013 έγιναν στις ΗΠΑ τα αποκαλυπτήρια ενός μνημείου για τον αθεϊσμό. Το μνημείο -μια πλάκα ουσιαστικά- δημιουργήθηκε στὴ Φλόριντα και είναι ενωμένο με ένα παγκάκι, για να μπορεί ο επισκέπτης να κάθεται.
 
 
Η οργάνωση "Αμερικάνοι Άθεοι" αναφέρουν πάνω στη γρανιτένια πλάκα, μεταξὺ άλλων: "Οι αθεϊστές πιστεύουν ότι πρέπει να δημιουργούνται νοσοκομεία αντί για εκκλησίες" και συμπληρώνουν, "πιστεύουμε ότι πρέπει να τελειώσουν ο πόλεμος, η πείνα και οι αρρώστιες". Σύμφωνα με πληροφορίες, οι άθεοι της Αμερικής σχεδιάζουν να δημιουργήσουν άλλα 50 όμοια μνημεία σ’ όλη τη χώρα.

Στις 20 Ιουλίου 2013 ένας φοιτητής (όχι ο εικονιζόμενος επάνω) επιχείρησε να καταστρέψει το μνημείο και προκάλεσε μικροφθορές, ταυτόχρονα  ανακοίνωσε δε στο Facebook με καμάρι την ενέργειά του (αριστερά). Όταν ο εκπρόσωπος της Ένωσης Αμερικανών Αθέων του επεσήμανε ότι θα τον καταγγείλουν στην Αστυνομία, ο δράστης ζήτησε δημόσια συγγνώμη.



 

24 October 2013

Η νοησιαρχία και οι μισθοί των παπάδων...

(click)



Και μια απάντηση...
(click)




Στο blog Θρησκευτικά είχε δημοσιευτεί το κείμενο της επιστολής του αρχιμανδρίτη και έστειλα για δημοσίευση και την απάντησή μου! Εκεί εξελίχθηκε ο ακόλουθος σύντομος διάλογος (Ανώνυμος πρέπει να είναι ο ιδιοκτήτης του Blog):






Ανώνυμος είπε...
Λοιπόν, αγαπητέ Στέλιο,
η αποθέωση της επιστήμης και της τεχνολογίας!
Δεν ξέρω μόνο τι έχεις να πεις μπροστά στο φρέσκο χώμα που καλύπτει τον τάφο (κάποιου φίλου, συγγενή σου ή άλλου). Ή αποφεύγεις τις κηδείες; Μήπως πιστεύεις ότι βρήκες και το μυστικό της αθανασίας;...



Stelios Frang είπε...
Λες ότι άμα εκφοβιστούν οι άνθρωποι προσαρμόζονται και υποτάσσονται σε κάποιον αόρατο και φανταστικό επιτηρητή; Δεν κατάλαβες ότι γεννιόμαστε και πεθαίνουμε επειδή είμαστε μέρος της φύσης; Γιατί πεθαίνουν τα φυτά και τα ζώα και πρέπει εσύ ή εγώ να ζήσουμε αλλαζονικά για πάντα;
Τι σε φοβίζει σ' αυτό το φυσικό νόμο της γέννησης και του θανάτου; Ή σε φοβίζουν επίσης ο νόμος της βαρύτητας, η ηλεκτρομαγνητική επαγωγή και η διατήρηση της ενέργειας;
Όσο με αφορά, πέρυσι πέθανε η μητέρα μου, 97 ετών βέβαια. Κάναμε πανηγύρι, γιατί μπορέσαμε να την συνοδεύσουμε να επιστρέψει στο σύμπαν απ' όπου προήλθε! Ελπίζω να πεθάνω εγώ νεότερος για να μην έχω και τα αναπόφευκτα προβλήματα του γήρατος... Τόσο απλά!



Ανώνυμος είπε...
OK Stelios.
Καλή ζωή λοιπόν. Γεμάτη από την μυρωδιά του χώματος, της φύσης όπως εσύ λες...

Υ.Γ. Μην κουραστείς να μου απαντήσεις. Δεν θα μπω ούτε εγώ στον κόπο να ξαναγράψω κάτι. Δεν μιλάμε την ίδια γλώσσα. Καταλαβαίνεις...



Nassos Kranidiotis είπε...
Αγαπητέ ανώνυμε,

Γιατί να μην μπείτε στον κόπο να υπερασπισθείτε τις απόψεις και θέσεις σας; Η διαφορετική γλώσσα που ομιλείτε είναι βεβαίως δυσνόητη στους αρέσκοντες την ορθή λογική (αντί της ορθής δόξας που μάλλον πρεσβεύετε) και μοιραίως σας οδηγεί σε άτακτη υποχώρηση ελλείψει λογικών επιχειρημάτων.

Θα σας παρακαλέσω, όμως να κάνετε μία προσπάθεια.



Stelios Frang είπε...
Δεν με κουράζει καθόλου να γράφω την άποψή μου, ακόμα κι αν δεν την δημοσιεύσεις! Η συζήτηση μαζί σου είναι πράγματι δύσκολη για δύο λόγους που μπορεί και να ταυτίζονται:
Ο πρώτος είναι ο εκφοβισμός που υπέστης σε νηπιακή ηλικία και αγωνιάς μήπως και σε τιμωρήσει ο θεούλης της αγάπης. Ζεις εδώ επί Γης σε μια πραγματική ψυχική κόλαση για να γλιτώσεις από τη φανταστική κόλαση των Χριστιανών (και των Ιουδαίων και των Μουσουλμάνων)!
Ο δεύτερος είναι ότι (εικάζω πως) είσαι εκπαιδευτικός-θεολόγος, επαγγελματίας της πίστης και αγωνιάς μήπως και μειωθούν οι ώρες των θρησκευτικών, οπότε θα αναγκαστείς να κάνεις κάποιο άλλο μάθημα. Άντε πάλι διάβασμα... Νομίζω ότι αυτός ο δεύτερος λόγος είναι ο ισχυρότερος από τους δύο, ο πρώτος θα λειτουργήσει σε σένα κοντά στο τέλος της ζωής σου.
Για το πρώτο θέμα δεν έχω να πω τίποτα, έχεις καταλάβει τη διαφορά  φυσιοκρατικής και θεοκρατικής αντιλήψεως για τη ζωή και τον κόσμο: με την πρώτη αυξήθηκε ο μέσος όρος ζωής και φτάσαμε στο φεγγάρι. Με την δεύτερη αντίληψη ζούσαν οι άνθρωποι τα μισά χρόνια και ούτε αυτά, γιατί η πείνα, οι επιδημίες και η αγάπη των παπάδων αποδεκάτιζαν πρόωρα τους ανθρώπους... 
Για το δεύτερο παράγοντα που σε κάνει οπισθοδρομικό, τον επαγγελματικό, σε πληροφορώ ότι εγώ είμαι Ηλεκτρολόγος-Ηλεκτρονικός και έπρεπε στην φοιτητική και εκπαιδευτική σταδιοδρομία μου να μαθαίνω νέα πράγματα σχεδόν κάθε πενταετία και να τα διδάσκω κιόλας — 40 χρόνια στον πίνακα και στο εργαστήριο. Αντιλαμβάνεσαι λοιπόν πόσο διαφορετική σημασία έχουν οι έννοιες εκπαιδευτικός, επιστήμη, γνώση κ.ο.κ. στην αντίληψή μας: ο ένας αποστηθίζει κάτι που παραμένει ίδιο επί δεκαετίες και αιώνες και ο άλλος πρέπει να προσαρμόζεται στην "καταραμένη" επιστήμη και τεχνολογία, όπως λέτε εσείς οι θεοσεβούμενοι... Γι' αυτό και οι σημαντικές διαφορές στις αντιλήψεις, γι' αυτό δεν καταλαβαίνετε οι θεολόγοι τι γίνεται γύρω σας! Απλώς αξιοποιείτε (λίγοι μόνο) τα διαβολικά τεχνολογικά συστήματα που όλο και αλλάζουν, βελτιώνονται, δυσκολεύουν και ταυτόχρονα βρίσκεστε στο πνευματικό περιθώριο... Το μέλλον δεν ανήκει σε σας!

(click)

Νάσαι καλά και φρόντισε να διώξεις τους εφιάλτες της θεϊκής τιμωρίας που μόνος σου φαντασιώνεσαι... Και μια δημιουργική επαγγελματική απασχόληση δεν θα σε χάλαγε καθόλου!
Σ.Φρ.

22 October 2013

Μαγικές τελετές στο Πολυτεχνείο (ΕΜΠ)

Και με την επιστήμη και με τα είδωλα... καλού κακού!

Στις 30 Ιανουαρίου 2012 πραγματοποιήθηκε μαγική τελετή στο χώρο του Ε.Μ. Πολυτεχνείου, όπου όλοι οι υπηρέτες της τεχνολογίας και της επιστήμης φίλησαν χέρια παπάδων, καθώς επίσης τζάμια και ξύλα ειδώλων, και στη συνέχεια ανέπεμψαν συλλογικά δέηση στον φανταστικό προστάτη τους, ψηλά στα σύννεφα ή κάπου εκεί (αλλιώς γιατί να κοιτάνε προς τον ουρανό όταν τον επικαλούνται;)
Για την ψυχιατρικού επιπέδου αντίφαση, αφενός να αποδέχεσαι το ηλιοκεντρικό σύστημα και αφετέρου να προσκυνάς δημόσιους υπαλλήλους, εκπροσώπους υπερφυσικών θεοτήτων, οι οποίοι διδάσκουν και αποδέχονται το γεωκεντρικό σύστημα, σύμφωνα με τις γραφές, δεν θα κάνω ιδιαίτερη αναφορά εδώ, γιατί θα έπρεπε να φροντίσουν μόνοι τους να αυτοδιορθωθούν, είτε με χάπια, είτε με δημόσια ομολογία ότι η επιστήμη τούς ενδιαφέρει μόνο για το μηνιάτικο!
Ενδιαφέρον έχουν εδώ κυρίως ο παραινετικός και (νομίζει) διδακτικός λόγος του αρχιεπισκόπου, ο οποίος πήρε μέρος στη μαγική τελετή, και τα τόσα μηθεύματα που αναγκάστηκε να ξαμολήσει για να δικαιολογήσει τη θέση και την παρουσία του. Μετά το πλήρες κείμενο του λόγου που προέρχεται από τον ιστότοπο romfaia.gr, ακολουθούν σχόλια σημείο προς σημείο, γι' αυτό και η αρίθμηση σε κόκκινες αγγύλες [...]: 


Θεία Λειτουργία τελέστηκε σήμερα στον Ιερό Ναό των Τριών Ιεραρχών στην Πολυτεχνειούπολη, του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου του Δήμου Ζωγράφου, προεξάρχοντος του Αρχιεπισκόπου Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κ. Ιερωνύμου. Τον Μακαριώτατο υποδέχτηκε ο πρύτανης κ. Σίμος Σιμόπουλος μαζί με δύο Αντιπρυτάνεις και την Σύγκλητο του Ε.Μ.Π.

Το μήνυμα του αρχιεπισκόπου για τους τρεις ιεράρχες

Αγαπητά μου παιδιά,
Ζούμε σε έναν κόσμο από τον οποίο συχνά απουσιάζει η αγάπη: «Αγάπη, ποὖναι η Εκκλησιά σου/ βαρέθηκα πια στα μετόχια», αναφωνεί σ’ ένα ποίημά του ο Γιώργος Σεφέρης, εκφράζοντας την αγωνία του ανθρώπου για την πραγματική Αγάπη και όχι για τις απομιμήσεις της. [1]
Η Αγάπη δεν είναι πολυτέλεια αλλά θεμελιώδης ανάγκη. Χωρίς ένα σπόρο έστω από αυτή την Αγάπη, αυτή την καθαρά ευαγγελική Αγάπη που δεν υπάρχει στην αρχαία ηθική, από αυτή την Αγάπη για όλα και για όλους, για τους συγγενείς μας και για τους ξένους, για αυτούς που μας έχουν ελεήσει και για αυτούς που μας έχουν αδικήσει, ακόμη και για τους εχθρούς, η κοινωνία γίνεται ασφυκτική και η εκπαίδευση ανούσια και επιφανειακή.
Η Αγάπη στηρίζει, συχνά με αθόρυβο και αδιόρατο τρόπο, την εκπαίδευση και την κοινωνία ως αόρατο μεν αλλά συνάμα ακλόνητο θεμέλιό της. Και ένα σχολείο που δεν θα διδάσκει την Αγάπη σε όλα ανεξαιρέτως τα παιδιά, σε όλους αδιακρίτως τους μαθητές του ανεξαρτήτως πατρώας πίστεως, δεν θα είναι ένα σχολείο «εκσυγχρονιστικό και προοδευτικό», όπως πολύ νομίζουν, αλλά ένα σχολείο ανάπηρο και προβληματικό.
Θα είναι ένα σχολείο που δεν θα μπορεί να αρθεί στο ύψος της αποστολής του. Διότι η μεγάλη αποστολή και ευθύνη του σχολείου δεν μπορεί να εξαντλείται μόνο στην παροχή πληροφοριών, κατά το πρότυπο του τεχνολογικού ανθρώπου της εποχής μας, αλλά πρέπει να επικεντρώνεται προπαντός στην καλλιέργεια της ψυχής των παιδιών.
Μόνο όποιος δεν πιστεύει στην αξία του σχολείου το θεωρεί υποκατάστατο του διαδικτύου και της τηλεόρασης.
Μαζί με τη γνώση και την αγάπη για τα μεγάλα κείμενα της ανθρωπότητας, το σχολείο οφείλει να μεταγγίσει στα παιδιά τις θεμελιώδεις αρετές της αλληλεγγύης, του ελέους και της φιλανθρωπίας. Υπ’ αυτή την έννοια η μελέτη και διδασκαλία της Αγίας Γραφής στο μάθημα των θρησκευτικών μπορεί να είναι πυλώνας ενός σχολείου που, εκτός από τη γνώση, θέλει να διδάξει στην εποχή μας και την ανθρωπιά. [2]
Άνθρωπος χωρίς αγάπη για τον συνάνθρωπό του είναι καθώς λέει ο Απόστολος Παύλος, «κύμβαλο αλαλάζον».
Αυτή είναι η μεγάλη αλήθεια που κατανόησαν και βίωσαν οι Τρεις Ιεράρχες, Μέγας Βασίλειος, Ιωάννης ο Χρυσόστομος και Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος. Ανεκτικοί και πράοι, σοφοί και ανοιχτοί απέναντι στη «σοφία των εθνών» και των επιστημών, γνώριζαν όμως συνάμα βαθιά μέσα τους ότι όλη η σοφία του κόσμου δεν είναι παρά μωρία συγκρινόμενη με έναν κόκκο καλοσύνης, με μια ελάχιστη πράξη πραγματικής αγάπης και ελέους απέναντι στον άρρωστο και πονεμένο αδελφό μας. [3]
Και οφείλουμε να πούμε, αδελφοί μου, ότι η Αγάπη αυτή για τον Θεό και τον άλλο άνθρωπο που φτάνει ως τη θυσία, η αληθινή χριστιανική Αγάπη είναι ασυμβίβαστη προς κάθε μορφή μισαλλοδοξίας, εθνοφυλετισμού και ρατσισμού και προς κάθε πράξη ωμής βίας, όπως αυτές που βλέπουμε, αλίμονο, να αναδύονται στη σημερινή κατακερματισμένη και ασθενούσα κοινωνία μας.
Το ανεξάντλητο φιλανθρωπικό έργο των Τριών Ιεραρχών, σχολεία, πτωχοκομεία, ορφανοτροφεία γηροκομεία, μιλάει το ίδιο και ρίχνει μέσα στους αιώνες τα θεμέλια για αυτό που σήμερα αποκαλούμε ευρωπαϊκό κράτος πρόνοιας και που, στην εποχή μας, απειλείται από την κυριαρχία του χρήματος και των Αγορών.
Πρέπει να καταλάβουμε όπως το κατάλαβε ο σπουδαίος Ευρωπαίος φιλόσοφος Γιούργκεν Χάμπερμας, ότι τα θεμέλια του σύγχρονου ευρωπαϊκού πολιτισμού και του κράτους πρόνοιας είναι χριστιανικά και ότι χωρίς τις χριστιανικές αξίες και σημασίες οι ευρωπαϊκές κοινωνίες δεν θα γίνουν πιο σύγχρονες, όπως ορισμένοι νομίζουν, αλλά πιο ανελέητες και άδικες και επιτρέψτε μου να πω, πιο μισαλλόδοξες και πιο βάρβαρες. [4]
Το Ευαγγέλιο αιμοδοτεί μυστικά τις δημοκρατικές μας αξίες και την ανθρωπιά της κοινωνίας μας.
Ας μην ξεχνάμε ότι η σύγχρονη δημοκρατία γεννήθηκε μέσα στη χριστιανική Ευρώπη, η δημοκρατία γεννήθηκε μέσα στην Εκκλησία. Αυτό έχουμε χρέος να το μεταδώσουμε στα παιδιά μας. [5]
Η εντολή να περπατάμε στα βήματα του Χριστού και να δίνουμε τη μαρτυρία Του, δεν είναι αδελφοί μου μια εύκολη, αλλά μια εξαιρετική δύσκολη υπόθεση. Πολλές φορές συνεπάγεται ένα μοναχικό και ανηφορικό δρόμο.
Οι Τρεις Ιεράρχες κατάλαβαν το μεγάλο μυστικό αυτής της δύσκολης και ανηφορικής πορείας, το μυστικό της Αγάπης, κάτι που αν το καταλάβουμε και εμείς, μπορεί και η δική μας ζωή να γίνει πιο αληθινή και ουσιαστική. Η αγάπη προς τον Θεό, λέει ο Μέγας Βασίλειος, ενώ είναι μία απλή αρετή, έχει τη δύναμη να πραγματοποιεί και να συμπεριλαμβάνει κάθε άλλη εντολή, διότι, «εάν με αγαπάτε, λέει ο Κύριος, θα τηρήσετε τις εντολές μου» (Κατά Ιωάννη 14,15).
Είθε ο Χριστός να μας βοηθάει να τηρούμε τις εντολές Του απέναντι στους συνανθρώπους μας και έτσι να Τον αγαπάμε, όπως όρισε Εκείνος.

Σχολιασμός:

Μετά από μια γενική εισαγωγή αγαπολογίας, η οποία είναι όπως πάντα ανούσια, μπαίνει ο αρχιεπίσκοπος στο ψητό, περί σοφίας των τριών ιεραρχών κ.λπ. Να τα δούμε ένα προς ένα: 

[1] Για την αγάπη πρέπει να αναρωτηθώ, ποιους οφελούν οι τετριμμένες συνταγές, «αγάπα τον πλησίον σου», όταν «πλησίον» είναι ο ευλαβής πολιτικός που κρατάει το κουβούκλιο της Σουμελάς ή τον Επιτάφιο και παράλληλα παίρνει μίζες από εταιρίες προμηθευτών σε βάρος του Δημοσίου και του Λαού; Όταν είναι το ευσεβέστατο αφεντικό που σού κλέβει μισθούς και ασφαλιστικά ένσημα; Ή όταν πρόκειται για τον πεφωτισμένο κληρικό που έχει βιάσει το ανήλικο παιδί, εγγόνι, ανίψι, γειτονόπουλό σου;

Τι σημαίνει «αγάπα τους εχθρούς σου», όταν «εχθρός» είναι ο ευλαβής μισθοφόρος πολέμου που έχει σκοτώσει την οικογένειά σου ή ο επιφανής πολιτικός στην παγκόσμια σκηνή που μεθοδεύει πολέμους για να κλέψει τους φυσικούς πόρους της χώρας σου; Πότε θα μας εξηγήσουν τελικά, ποιος εξυπηρετείται από αυτή την αγαπολογία;

[2] Οι αρετές της αλληλεγγύης, του ελέους και της φιλανθρωπίας, γιατί δεν έχουν μεταγγιστεί επί αιώνες τώρα και θα συμβεί αυτό μετά το λόγο του κ. Ιερώνυμου; Μήπως επειδή όλοι διαβλέπουν την υποκρισία; Ποια αλληλεγγύη, ποιο έλεος και ποια φιλανθρωπία έδειξαν οι χριστιανοί ηγεμόνες, όταν έδιναν εντολές και κατέσφαζαν συγγενείς και φίλους, συνεργάτες, συμπολίτες και αντιπάλους, φτάνει να εξασφαλιζόταν η μακροημέρευσή τους στην εξουσία; Ξεκινώντας από τον Μέεεεγα και Άαααγιο Κων/νο που δολοφόνησε σύζυγο, παιδιά, ανίψια και συμπεθέρους, μέχρι και συγγενείς παλαιών αυτοκρατόρων, φοβούμενος ότι μπορεί να διεκδικήσουν ως κληρονόμοι το θρόνο, τον οποίο προόριζε για τα δικά του παιδιά, και καταλήγοντας στον Μπους και στον Μπλαιρ, ευσεβέστατοι αμφότεροι που συνομιλούν με το θεό τους, αλλά δεν είχαν πρόβλημα να καταστρέψουν μια κοινωνία στο Ιράκ για να κλέψουν τα πετρελαϊκά αποθέματα, ποια φιλανθρωπία και ποιο έλεος έδειξαν για να παραδειγματιστούμε; Πότε μίλησε συγκεκριμένα ο κ. Ιερώνυμος γι' αυτά τα αίσχη χριστιανών ηγετών; Πού ήταν και τί έκανε ο θεός τους, όταν οι πιστοί του εγκληματούσαν ανεξέλεγκτα;

[3] Τώρα βεβαία είναι πολύ δύσκολο να απαντήσω στη φράση "Οι τρεις Ιεράρχες ήταν ανεκτικοί και πράοι, σοφοί και ανοιχτοί απέναντι στη «σοφία των εθνών» και των επιστημών"... Όχι επειδή μου λείπουν επιχειρήματα, αλλά επειδή είναι τόσο πολλά, ώστε θα χρειαζόμουν ειδική ανάρτηση! Εδώ μόνο μια μικρή επιλογή από ότι ανεκτικό και πράο εξέμεσαν οι συγκεκριμένοι όσο ζούσαν:

Ιωάννης Χρυσόστομος, (Γιοχάναν, εκ Δαμασκού Συρίας):
  • «Εάν δε κοιτάξεις στα ενδότερα των Ελλήνων θα δεις τέφρα και σκόνη και τίποτε υγιές, αλλά σαν τάφος ανοιγμένος είναι ο λάρυγγας αυτών, γεμάτος ακαθαρσίες και ιχώρ (έμπυο) και τα δόγματά τους γεμάτα σκουλήκια. Εμείς δε δεν παραιτούμαστε της κατ' αυτών μάχης» (Εις τον 'Αγιον Ιωάννην τον Απόστολον και Ευαγγελιστήν, 59, 370, 7-11).
  • «Όσο πιο βάρβαρο ένα έθνος φαίνεται και της ελληνικής απέχει παιδείας, τόσο λαμπρότερα φαίνονται τα ημέτερα... Ούτος ο (πιστός) βάρβαρος, την οικουμένη ολάκερη κατέλαβε ... και ενώ πάντα τα των Ελλήνων σβήνουν και αφανίζονται, τούτου (του πιστού βάρβαρου) καθ' έκαστη λαμπρότερα γίνονται». (Εις Ιωάννην 59.31.33).
  • «Κανείς δεν πρέπει στα παιδιά του, των (Ελλήνων) προγόνων να καλεί τα ονόματα, του πατέρα, της μητέρας, του παππού και του προπάππου, αλλά αυτά των δικαίων (της Παλαιάς Διαθήκης)». (Περί Κενοδοξίας και πώς δει τους Γονείς Ανατρέφειν τα Τέκνα (690) 641.65).
  • «Tα παιδιά να υπακούτε στους γονείς σας σύμφωνα με το θέλημα του Kυρίου... Όμως, όταν ο γονέας είναι Έλλην, τότε το παιδί δεν πρέπει να υπακούη» (προς Eφεσίους επιστολή, ομιλία 21, παρ. α).
Βασίλειος ο Μέγας, (Καππαδόκης εκ καταγωγής):
  • «Είναι εχθροί οι Έλληνες και οι Σύριοι, διότι διασκεδάζουν καταβροχθίζοντας με ορθάνοιχτο στόμα τον Ισραήλ. Οι Έλληνες προς Δυσμάς και οι Σύριοι προς Ανατολάς! Στόμα δε λέγει εδώ ο προφήτης (βλ. Ησαΐας Θ΄11) την σοφιστική του λόγου δύναμη η οποία τα πάντα χρησιμοποίησε για να παραπλανήσει τους εν απλότητι πιστευσάντων». (Εις Προφήτην Ησαΐαν 9.230.8)
  • «Μη δειλιάζετε από των ελληνικών πιθανολογημάτων... τα οποία είναι σκέτα ξύλα, μάλλον δε δάδες που απώλεσαν και του δαυλού την ζωντάνια και του ξύλου την ισχύ, μη έχοντας δε ούτε και του πυρός την φωτεινότητα, αλλά σαν δάδες καπνίζουσες καταμελανώνουν και σπιλώνουν όσους τα πιάνουν και φέρνουν δάκρυα στα μάτια όσων τα πλησιάζουν. Έτσι και (των Ελλήνων) η ψευδώνυμος γνώση σε όσους την χρησιμοποιούν» (Εις Προφήτην Ησαΐαν Προοίμιον 7.196.3).
Γρηγόριος ο Θεολόγος, (Καππαδόκης εκ καταγωγής)
  • «Η μητέρα μου πρόσεχε να μη φιλήσουν τα χείλη μου ελληνικά χείλη, να μην αγγίξουν τα χέρια μου ελληνικά χέρια και ούτε ελληνικά τραγούδια να μολύνουν τα αφτιά και την γλώσσα μου».
  • «Οι αμόρφωτοι (Έλληνες) φιλόσοφοι, ενώ μυθολογούσαν για τα άστρα και δημιούργησαν την αστρολογία, δεν κατάφεραν να εξηγήσουν πως μας διοικεί ο Θεός».
  • «(Η βάπτιση του Ιησού), δεν είναι μυστήριο απατηλό, ούτε ελληνική απάτη και μέθη. Είναι μυστήριο θείο και λαμπρό».
  • «Ποίος Ευκλείδης εμιμήσατο ταύτα, γραμμαίς εμφιλοσοφών ταις ουκ ούσαις, και κάμνων εν ταις αποδείξεσι; Τίνος Παλαμήδους τακτικά κινήματά τε και σχήματα γεράνων, ως φασι, και ταυτά παιδεύματα κινουμένων εν τάξει, και μετά ποικίλης της πτήσεως; Ποίοι Φειδίαι και Ζεύξιδες και Πολύγνωτοι, Παρράσιοι τε τινες και Αγλαοφώντες, κάλλη μεθ᾿ υπερβολής γράφειν και πλάττειν ειδότες;» 

    Γενικότερα, προσπαθούσε με τους λόγους του να διαχωρίσει την ελληνική φιλοσοφία, τις ιδέες και τα πορίσματα της οποίας υιοθετούσε για τη χριστιανική διδασκαλία, από όλο το ελληνικό παρελθόν εκείνων που την διατύπωσαν. Κάποια εποχή διαμαρτυρήθηκε δε ο Γρηγόριος, επειδή ο Ιουλιανός δεν προέβη σε σφαγές και διώξεις χριστιανών, όπως περίμεναν ή ήλπιζαν μερικοί, λέγοντας ότι «ο αυτοκράτωρ εστέρησε τους χριστιανούς της πόλεως από την χαρά του μαρτυρίου». Ήθελαν να «θυσιάσουν» μερικούς δικούς τους για να επιβεβαιωθούν ότι είναι θύματα.
Για τη σοφία του Βασιλείου, ο οποίος κατάργησε με μια φράση την "επιστήμη των Ελλήνων" και καθιέρωσε (νόμιζε, δηλαδή!) δική του, αρκεί να δούμε τι έγραφε στην Εξαήμερον Διαδασκαλίαν του για τη βροχή: Ότι ο θεούλης έχει διαμορφώσει τον ουρανό σαν λεκάνη και, όποτε θέλει, αφήνει να πέσει από τον τρυπητό πάτο η βροχή - φρρρρτς και βρέχει! Ακριβώς όπως τα διηγείται ο παππούς στα νήπια εγγόνια του... Τους αποστόμωσε έτσι τους χαζούς ειδωλολάτρες ο Βασίλειος!

Εννοείται, κανείς από τους πιστούς χριστιανούς δεν έχει διαβάσει την Εξαήμερον του "σοφού", ούτε οι πολυτεχνίτες που παρακολουθούν τις μαγικές τελετές του κ. Ιερώνυμου, οπότε οι παπάδες κάνουν εκ του ασφαλούς κουβέντες, χωρίς δυνατότητα αντιλόγου, για να περνάει η ώρα... Αναρωτιέμαι μόνο, αν για κάτι τέτοιο απλό, όπως το φαινόμενο της βροχής, το οποίο είχαν προσεγγίσει με κάποια επιτυχία οι αρχαίοι φυσιοκράτες φιλόσοφοι/φυσιοδίφες, γράφει τόσο καραμπινάτες ανοησίες ο Μέεεεγας, γιατί να ευσταθούν όλα τα άλλα που γράφει επί θεμάτων της κοινωνίας και της ηθικής; Η ίδια επιφοίτηση του θεού του λειτουργούσε, δηλαδή τίποτα!


[4] Ο Habermas είπε, λέει ο κ. Ιερώνυμος, ότι χωρίς τον χριστιανισμό οι πολιτικές της Ευρώπης θα ήταν "πιο ανελέητες και άδικες και επιτρέψτε μου να πω, πιο μισαλλόδοξες και πιο βάρβαρες." Δηλαδή, οι θρησκευτικοί πόλεμοι στην Ευρώπη και εις βάρος ιθαγενών λαών εκτός αυτής, δεν ήταν αρκούντως μισαλλόδοξοι και βάρβαροι; Τι χειρότερο θα μπορούσε να συμβεί, πέρα από τα γεγονότα της πρώτης (χριστιανικής, βεβαίως!) σταυροφορίας, όπου οι δυτικοί στρατιώτες με το σταυρό στο στέρνο έσφαξαν, μαγείρεψαν και έφαγαν στην Αντιόχεια και Ιερουσαλήμ τους πολιορκημένους που παραδόθηκαν; Τι άλλο χειρότερο θα μπορούσε να συμβεί στους ιθαγενείς Αμερικάνους που εξοντώθηκαν στο όνομα των χριστιανικών παραμυθιών και της εκμετάλλευσης; Νομίζει ο κ. Ιερώνυμος ότι η γιαπωνέζικη κοινωνία που απέρριψε με πολεμικές ενέργειες τον χριστιανισμό, είναι πιο μισαλλόδοξη και πιο βάρβαρη από την ευρωπαϊκή;

[5] Αυτό περί δημιουργίας της Δημοκρατίας μέσα στη χριστιανική Ευρώπη και στην Εκκλησία τι το ήθελε ο κ. Ιερώνυμος; Αφού είναι γνωστό ότι όλα τα ανθρώπινα δικαιώματα κατακτήθηκαν ενάντια στον εκκλησιαστικό μηχανισμό, όπου Γης... Δεν έχει ακούσει ότι οι αρχές της Δημοκρατίας (με όλα τα μειονεκτήματά της) θεσπίστηκαν σε προχριστιανικές εποχές στην Αθήνα των "ειδωλολατρών" και ότι οι χριστιανοί αυτοκράτορες κατάργησαν κάθε ιδέα Δημοκρατίας και αυτοδιάθεσης των λαών και των κοινωνιών; Αδαής δεν είναι ο κ. Ιερώνυμος, μάλλον παραμυθάς, αφού ξέρει ότι κανείς από το ακροατήριο δεν προσέχει και όλοι κοιτάνε πλαγίως τα ρολόγια τους, πότε θα τελειώσει το μαρτύριό τους...

Και κλείνει το λόγο του ο κ. Ιερώνυμος με μια αγαπολογική περίληψη των προηγουμένων μύθων που παρέθεσε, γιατί έβλεπε τα κοιμισμένα μάτια των ακροατών του... Άντε και του χρόνου βρε, να φωτιστούν οι λαμπροί υπηρέτες της επιστήμης που κρατάνε και μια "πισινή" με τους παπάδες... Κάτι σαν τους σοσιαλιστές του ΠΑΣΟΚ που άρχισαν κάποια εποχή να πηγαίνουν με τάματα στην Τήνο, αφού είχε παρασύρει η Μιμή τον μέεεγα σοσιαλιστή Αντρέα στο νησί για προσκύνημα... Καλού κακού μωρέ, ποτέ δεν ξέρεις, όπως επιτάσσει η ύψιστη αρχή του καιροσκοπισμού!

20 October 2013

Μελιέ: Περί θεού και θρησκειών

Βιβλία, βιβλία
 
Με την κοινή λογική ενός ιερέα: Σύνοψη από τον Βολταίρο και αλληλογραφία του με Γάλλους διανοούμενους για τη Διαθήκη.

Εκδόσεις Οδυσσέας
, 2008, σελ. 311
ISBN 978-960-210-539-9
  
"Η Διαθήκη του Μελιέ έπρεπε να βρίσκεται στην τσέπη κάθε έντιμου ανθρώπου· ένας έντιμος παπάς, γεμάτος ειλικρίνεια, που ζητάει συγγνώμη από το Θεό επειδή είχε αυταπατηθεί, πρέπει να φωτίσει εκείνους που αυταπατώνται." (Βολταίρος)
Πολλά βιβλία έχουν εκδοθεί γύρω από το θέμα της μη ύπαρξης του Θεού. Αλλά το βιβλίο αυτό είναι γραμμένο από έναν παπά που πραγματεύεται το θέμα απλά και πειστικά όσο κανένας. Και μάλιστα σε μια εποχή (δεύτερο μισό του 17ου αιώνα) που κάτι τέτοιο ήταν άκρως επικίνδυνο.


Λίγοι φιλόσοφοι πριν από τον εκπληκτικό παπα-Ζαν Μελιέ ασχολήθηκαν με το θέμα, και αυτοί όχι διεξοδικά. Ο Καρτέσιος και ο Καντ, π.χ., τελικά δεν τόλμησαν να αποφανθούν ξεκάθαρα. Ο Ζαν Μελιέ είναι ο πρώτος πραγματικά άθεος συγγραφέας του Δυτικού Κόσμου. Ένας άθεος που βγήκε μέσα από την εντρύφηση στα βιβλικά κείμενα επί τριάντα επτά χρόνια. Όμως δεν τόλμησε να πει αυτό που αισθανόταν όσο ζούσε. Αν είχε μιλήσει, το πιθανότερο είναι να μην είχε διασωθεί ούτε η Διαθήκη του.

Στις επιστολές και στη σύνοψή του ο Βολταίρος παρουσιάζει τον Ζαν Μελιέ ως "σύντροφο ντεϊστή", υπονοώντας ότι η θεωρία του συμπίπτει, λίγο πολύ με εκείνες του Επίκουρου ή του Σπινόζα που αφήνουν ένα ενδεχόμενο για την ύπαρξη κάποιου θεού, τον οποίο, όμως, αποκλείεται λογικά να τον απασχολούν οι άνθρωποι. Αλλά ο Βολταίρος αποσιωπά (σκόπιμα;) το σφοδρό αντιμοναρχικό και φιλολαϊκό αίσθημα του Μελιέ.

Ο Βολταίρος αμφέβαλλε, ο Μελιέ όχι! Καταδικάζει και αρνείται απερίφραστα όλες τις θρησκείες και γίνεται έτσι πρόδρομος του Διαφωτισμού και της Γαλλικής Επανάστασης.

Μερικά από τα συμπεράσματα του Μελιέ:
Ο Σατανάς, όπως και η θρησκεία, εφευρέθηκε για να πλουτίζουν οι παπάδες. Αν ο Θεός δεν μπορούσε να κάνει τον άνθρωπο αναμάρτητο, δεν έχει το δικαίωμα να τον τιμωρήσει. Οι προσευχές των ανθρώπων στο Θεό αποδεικνύουν ότι δεν είναι ικανοποιημένοι από τη θεία διαχείριση. Ένας παγκόσμιος θεός θα έπρεπε να αποκαλύψει μία παγκόσμια θρησκεία. Η θρησκεία είναι ο ασθενέστερος τρόπος συγκράτησης των παθών. Μοναδικός στόχος των θρησκευτικών αρχών είναι η διαιώνιση της τυραννίας των βασιλιάδων και η θυσία των εθνών σε αυτούς. Μόνο ο φόβος δημιουργεί φανατικούς και θεϊστές. Οι μοιραίες συνέπειες της ευλάβειας. Η ιστορία μας διδάσκει ότι όλες οι θρησκείες ιδρύθηκαν με τη βοήθεια της άγνοιας των εθνών, και από ανθρώπους οι οποίοι είχαν την αναίδεια να αποκαλούνται αντιπρόσωποι του Θεού.

19 October 2013

Το γενεαλογικό μας δέντρο

 
Καθημερινή, 19/10/2013
Ξεκάθαρη εικόνα της εξέλιξης του ανθρώπου προσφέρει κρανίο ηλικίας 1,8 εκατομμυρίων ετών, που βρέθηκε στη Γεωργία. Το εύρημα, που είναι το καλύτερα διατηρημένο κρανίο πρωτανθρώπου που βρέθηκε ποτέ, οδηγεί στο συμπέρασμα ότι το γενεαλογικό δέντρο του ανθρώπου έχει λιγότερα παρακλάδια από ότι πιστεύαμε μέχρι σήμερα.
Μαζί με άλλα ευρήματα που βρέθηκαν στο χωριό Ντμανίζι της Γεωργίας, οι ανθρωπολόγοι τονίζουν ότι διαθέτουν ικανά στοιχεία για να αποδείξουν ότι οι πρόγονοι του σύγχρονου ανθρώπου εγκατέλειψαν την Αφρική για να εξαπλωθούν προς τον Βορρά και τον υπόλοιπο κόσμο. Τα ευρήματα προσφέρουν ενδείξεις συνύπαρξης πρωτανθρώπων διαφόρων μεγεθών την ίδια χρονική περίοδο, κάτι που διαπιστώνεται για πρώτη φορά. Η ποικιλία αυτή ενισχύει μία από τις δύο αντικρουόμενες θεωρίες για την εξέλιξη του ανθρώπου και συγκεκριμένα αυτή που θέλει το είδος μας να εξαπλώνεται με τη μορφή του δέντρου και όχι του θάμνου.
Σχεδόν κάθε προηγούμενη ανακάλυψη οστών πρωτανθρώπων αφορούσε θραύσματα οστών, από διάφορες χρονικές περιόδους και σε πολλά γεωγραφικά σημεία. Τα ευρήματα του Ντμανίζι, όμως, είναι μοναδικά καθώς αποτελούνται από αυτοτελή μέλη.

Η μελέτη των ευρημάτων, το πόρισμα της οποίας δημοσιεύεται στην επιστημονική επιθεώρηση Science, δείχνουν ότι η ανθρώπινη μετανάστευση από την Αφρική πραγματοποιήθηκε πολύ νωρίτερα από ό,τι νομίζαμε μέχρι σήμερα και από μια ομάδα ανθρωποειδών πολύ λιγότερο ανεπτυγμένη, όπως εξηγεί ο επικεφαλής της μελέτης και διευθυντής του Εθνικού Μουσείου της Γεωργίας, Νταβίντ Λορκιπανίτσε.

Θεωρία

Εδώ και χρόνια, πολλοί επιστήμονες υιοθετούσαν τη θεωρία ότι ο σύγχρονος άνθρωπος αναπτύχθηκε από ένα ή το πολύ δύο είδη, όπως τα κλαδιά ενός δέντρου, ενώ άλλοι επέλεγαν αυτή που θέλει την ανάπτυξη του είδους μας να μοιάζει περισσότερο με θάμνο, με πολλά κλαδιά χωρίς απόληξη.
Ακόμα και οι επιστήμονες που επιλέγουν τη θεωρία του θάμνου, παραδέχονται ότι τα ευρήματα στη Γεωργία αποδεικνύουν την ύπαρξη ενός ενιαίου είδους στην περιοχή αυτή πριν από 2 εκατομμύρια χρόνια. Οι επιστήμονες αυτοί διαφωνούν όμως στο ότι το συμπέρασμα αυτό ισχύει και για τα οστά που βρέθηκαν στην Αφρική. Η ομάδα των Γεωργιανών ανθρωπολόγων επισημαίνει, ωστόσο, ότι αν και διαφορετικών μεγεθών, τα κρανία του Ντμανίζι θεωρούνται ότι ανήκουν στο ίδιο είδος. Αυτό, υποστηρίζουν οι Γεωργιανοί, μπορεί να ισχύει και για θραύσματα οστών που βρέθηκαν στην Αφρική: ότι δηλαδή μπορεί να αποτελούν εκδοχές ενός είδους.

Σημαντικές διαφορές

«Αν αμφιβάλλετε ότι αυτό είναι δυνατό, κοιτάξτε στον καθρέφτη. Κάθε άνθρωπος εμφανίζει σημαντικές διαφορές από τον διπλανό του», λέει ο κ. Λορκιπανίτσε.
Το κρανίο του ενηλίκου που βρέθηκε στο χωριό της Γεωργίας δεν ανήκει στο είδος του Homo sapiens, αλλά σε παλαιότερο είδος πρωτανθρώπου, του Homo erectus. «Πρόκειται για τις πρώτες καλές ενδείξεις για τη μορφή που είχαν τα ανθρωποειδή αυτά και των δραστηριοτήτων τους», λέει ο Τιμ Ουάιτ, του Πανεπιστημίου Μπέρκλεϊ της Καλιφόρνιας.

Ο Φρεντ Σπορ, του Ινστιτούτου Μαξ Πλανκ, επαίνεσε την ανακάλυψη, παρότι ανήκει στην αντίπαλη σχολή, που θέλει την ανθρώπινη εξέλιξη να θυμίζει θάμνο.

«Απεικονίζει με θαυμάσιο τρόπο τη διαδικασία της εξέλιξης», λέει ο κ. Σπορ, που εκτιμά ότι η ανακάλυψη στη Γεωργία συνέλαβε μια σπάνια εξελικτική στιγμή: τη μετάβαση των προγόνων μας από τον Homo habilis στον Homo erectus.

Οι αρχαιολόγοι εντόπισαν το πρώτο θραύσμα του κρανίου, την κάτω σιαγόνα, θαμμένο κάτω από μεσαιωνικό οχυρό, το 2000. Πέντε χρόνια αργότερα, η αρχαιολογική σκαπάνη έφερε στο φως το καλά διατηρημένο κρανίο, στο οποίο η σιαγόνα εφάρμοζε τέλεια.

Τα δύο τμήματα αποκολλήθηκαν, κατά πάσα πιθανότητα, όταν ο μακρινός μας αυτός πρόγονος έχασε τη μάχη με σαρκοφάγο ζώο, που τον διαμέλισε για να τον φάει. Το κρανίο ανήκε σε άνδρα, ύψους 1,5 μέτρου, με μεγάλο σαγόνι, ευμεγέθη δόντια και μικρό εγκέφαλο.

 

12 October 2013

Καταρρίπτεται το ηλιοκεντρικό σύστημα!

Από το Ινστιτούτο για Ισλαμικές Έρευνες

Χωρίς να το αντιληφθεί η παγκόσμια κοινότητα, επιστημονική και μη, μουσουλμάνοι διδάσκαλοι της αλήθειας απέδειξαν με fatwa (ιερατική γνωμοδότηση) ότι η αντίληψη για το ηλιοκεντρικό σύστημα δεν είναι σωστή. Η επιστήμη μίλησε!
Ο σεΐχης Saleh bin Fauzan bin Abdul-Lah al-Fauzan είναι ένας από τους επιφανέστερους κληρικούς του σουνητικού Ισλάμ και διδάκτωρ του ισλαμικού δικαίου του πανεπιστημίου της Ριάντ, διδάσκει δε στο ίδιο πανεπιστήμιο ισλαμικό δίκαιο. Επιπλέον είναι πρόεδρος της ανώτατης ένωσης για τη διδασκαλία του ισλαμικού νόμου μεταξύ των προσκυνητών! Με αυτές τις ιδιότητες και γνώσεις έχει συγγράψει ο σεΐχης πολλά βιβλία για το αντικείμενο που μελετάει, ερευνά και διδάσκει.
Με όλα αυτά τα εφόδια έγραψε ο ίδιος και κοινοποίησε μία fatwa, με ένα απλό ερώτημα και μια εξ ίσου απλή απάντηση:
Ερώτηση: Ποια απάντηση ισχύει για το θέμα της κίνησης της Γης και του Ήλιου; Μια απλή ερώτηση που δεν προκαταλαμβάνει την απάντηση, όπως γίνεται στους παραπλανημένους Δυτικούς. Καθένας είναι ελεύθερος να απαντήσει, εφόσον, βεβαίως, έχει μελετήσει προηγουμένως το ιερό κοράνι.
Απάντηση: Το θέμα εξαρτάται από τη σοφία και τη θέληση του Αλλάχ, ο οποίος διοικεί το σύμπαν! Το ιερό κοράνι αναφέρει ότι ο Ήλιος κινείται και η Γη είναι σταθερή… Αυτή είναι η πληροφορία που δίνει το κοράνι και έτερον ουδέν! Οι άνθρωποι τι πρέπει να πιστεύουν; Τους δυτικούς ερευνητές ή το κοράνι; Τη στιγμή μάλιστα που ακόμα και οι Γεωλόγοι (;) δεν συμφωνούν μεταξύ τους.
Παλαιότερα έλεγαν ότι η Γη κινείται γύρω από τον Ήλιο, όμως νεότερα ερευνητικά αποτελέσματα δίνουν άλλες πληροφορίες: Ο Ήλιος περιστρέφεται γύρω από τη Γη κι έτσι επιβεβαιώνεται το ιερό κοράνι! Μπορεί καθένας να αναζητήσει αυτούς τους ερευνητές, δεν είναι δουλειά του ισλαμικού δικαίου να τους προβάλει μέσα στη σεμνότητά τους, λέει ο σεΐχης!
Και επιπλέον, συμπληρώνεται στο κείμενο της fatwa, οι γνωμοδοτήσεις των επιστημόνων δεν είναι ιερές, αλλά το κοράνι είναι ιερό, οπότε σε περίπτωση αμφιβολιών από ολιγόπιστους υπερισχύει το κοράνι! Εδώ και η παραπομπή στο πρωτότυπο κείμενο της fatwa – Αλλαχού ακμπάρ:

07 October 2013

Eπιστολή σε δεκάχρονο παιδί

Καλοί και κακοί λόγοι για να πιστεύεις
-Από το lifo.gr, 3/10/2013 που το πήρε  
από το epic-atheist, 16/3/2010
 
«Αγαπημένη μου Juliet
Τώρα που έγινες μόλις δέκα ετών, θέλω να σου γράψω για κάτι που έχει ιδιαίτερη σημασία για μένα. Αναρωτήθηκες ποτέ πώς γίνεται να γνωρίζουμε αυτά που γνωρίζουμε; Πώς ξέρουμε, για παράδειγμα, ότι τα αστέρια, τα οποία μοιάζουν με μικροσκοπικές τρυπίτσες στον ουρανό, είναι στην πραγματικότητα τεράστιες μπάλες φωτιάς σαν τον Ήλιο, αλλά πάρα πολύ μακριά από τη Γη; Και πώς γνωρίζουμε ότι η Γη είναι μία μικρότερη μπάλα που περιστρέφεται γύρω από ένα από αυτά τα αστέρια, τον Ήλιο;»

»Η απάντηση σε αυτά τα ερωτήματα είναι η απόδειξη!

»Απόδειξη δεν είναι πάντοτε μόνο μία απλή παρατήρηση, όμως η παρατήρηση βρίσκεται πάντα πίσω από την απόδειξη.

»Οι επιστήμονες -ειδικοί στο να ανακαλύπτουν τι είναι αληθινό σχετικά με τον κόσμο- λειτουργούν συχνά σαν ανακριτές. Κάνουν μια εικασία (που ονομάζεται υπόθεση) για κάτι που θα μπορούσε να ισχύει. Μπορούν τότε να πουν στους εαυτούς τους: αν αυτό ήταν πραγματικά αληθινό, θα έπρεπε να δούμε εκείνο και το άλλο.

»Αυτό ονομάζεται πρόβλεψη.
 
»Ο τρόπος με τον οποίο οι επιστήμονες χρησιμοποιούν τις αποδείξεις για να μάθουν τον κόσμο είναι πολύ πιο έξυπνος και πιο περίπλοκος από ό,τι μπορώ να περιγράψω σε ένα μικρό γράμμα. Τώρα όμως θέλω να προχωρήσω πέρα από την απόδειξη, η οποία είναι ένας καλός λόγος για να πιστεύεις σε κάτι, και να σε προειδοποιήσω για τρεις κακούς λόγους για να πιστεύεις σε οτιδήποτε. Ονομάζονται «παράδοση», «εξουσία» και «αποκάλυψη».

»Οι άνθρωποι πιστεύουν κάποια πράγματα επειδή απλώς κάποιοι άλλοι άνθρωποι πίστευαν στα ίδια πράγματα για αιώνες. Αυτό είναι η παράδοση.
»Όμως τα παιδιά έχουν, σε ολόκληρο τον κόσμο, διαφορετικές θρησκείες.
»Η ιστορία του κάθε παιδιού δεν έχει καμία σχέση με αποδείξεις και όλα πιστεύουν ό,τι και οι γονείς τους και οι παππούδες, οι οποίοι με τη σειρά τους δεν βασίζονταν ούτε εκείνοι σε αποδείξεις.

»Περιττό βέβαια να πω ότι από τη στιγμή που όλοι πιστεύουν σε διαφορετικά πράγματα, δεν θα μπορούσαν να έχουν όλοι δίκιο.
»Στην πραγματικότητα η κάθε διαφορετική πίστη οφείλεται ολοκληρωτικά στις διαφορετικές παραδόσεις τους.
»Στην αρχή είχαν φτιαχτεί με τον ίδιο τρόπο που φτιάχνεται κάθε ιστορία, σαν αυτή της Χιονάτης. Όμως, με την πάροδο των αιώνων, μετατράπηκε σε παράδοση και οι άνθρωποι άρχισαν να την παίρνουν στα σοβαρά, απλώς και μόνον επειδή η ιστορία μεταβιβάστηκε σε τόσο πολλές γενιές.
»Εάν κατασκευάσεις μία ιστορία που δεν είναι αληθινή, τότε, με το να τη μεταφέρεις διαμέσου των αιώνων δεν θα γίνει πιο αληθινή!

»Η εξουσία ως λόγος για να πιστεύεις κάτι, σημαίνει ότι το πιστεύεις επειδή σου το είπε κάποιος που είναι σημαντικός. Στην Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία, ο Πάπας είναι το πιο σημαντικό πρόσωπο, και οι άνθρωποι πιστεύουν ότι έχει δίκιο απλά και μόνο επειδή είναι ο Πάπας και έχει εξουσία, όπως και οι Αγιατολάχ στην Μουσουλμανική θρησκεία.

»Πολλοί νέοι Μουσουλμάνοι είναι έτοιμοι να διαπράξουν φόνους, ακριβώς επειδή τους το ζητούν οι Αγιατολάχ.

»Τώρα, κάποια από τα πράγματα που είπε ο Πάπας κατά τη διάρκεια της ζωής του ήταν πιθανώς αληθινά και κάποια άλλα δεν ήταν. Δεν υπάρχει κανένας λόγος να πιστέψεις, οτιδήποτε κι αν πει, μόνο και μόνο επειδή ήταν ο Πάπας, όπως δεν υπάρχει λόγος να πιστεύεις, οτιδήποτε κι αν πουν, πολλοί άλλοι άνθρωποι που έχουν εξουσία.

»Δεν έχω δει με τα ίδια μου τα μάτια την απόδειξη ότι το φως ταξιδεύει με ταχύτητα 300.000 χιλιομέτρων το δευτερόλεπτο. Αντίθετα πιστεύω στα βιβλία που μου λένε την ταχύτητα του φωτός… οι άνθρωποι που έγραψαν τα βιβλία αυτά έχουν δει τις αποδείξεις και ο καθένας μας έχει τη δυνατότητα να τις ελέγξει προσεχτικά οποιαδήποτε στιγμή κι αν το θέλει.
»Όμως όταν οι θρησκευόμενοι άνθρωποι έχουν απλώς μια αίσθηση μέσα τους ότι κάτι πρέπει να είναι σωστό, ακόμα κι αν δεν υπάρχει απόδειξη ότι είναι σωστό, ονομάζουν την αίσθησή τους αποκάλυψη.

»Αυτή η εσωτερική αίσθηση δεν είναι από μόνη της σοβαρός λόγος για να πιστέψεις… χρειάζεσαι αποδείξεις…. Ωστόσο, διαφορετικοί άνθρωποι έχουν αντίθετες διαισθήσεις, οπότε πώς αποφασίζουμε τίνος η διαίσθηση είναι η σωστή;

»Υπάρχουν άνθρωποι με δυνατή εσωτερική αίσθηση ότι ένας διάσημος αστέρας του κινηματογράφου τους αγαπά, ενώ στην πραγματικότητα ο ηθοποιός δεν τους έχει συναντήσει ποτέ. Οι άνθρωποι αυτοί είναι πνευματικά άρρωστοι. Οι εσωτερικές αισθήσεις πρέπει να στηρίζονται σε αποδείξεις, αλλιώς δεν μπορεί κανείς να τις εμπιστευτεί. Οι διαισθήσεις έχουν αξία ακόμη και στην επιστήμη, αλλά μόνο για να σου δίνουν ιδέες, τις οποίες αργότερα ελέγχεις, αναζητώντας αποδείξεις.

»Καμιά από αυτές τις θρησκευτικές δοξασίες δεν υποστηρίζεται από σοβαρές αποδείξεις. Ωστόσο, εκατομμύρια άνθρωποι τις πιστεύουν. Αυτό ίσως συμβαίνει διότι τους είπαν να τις πιστέψουν όταν ήταν σε νεαρή ηλικία, δηλαδή σε μία ηλικία που θα μπορούσαν να πιστέψουν οτιδήποτε.

»Πιστεύουν σε διαφορετικά πράγματα ακριβώς για τον ίδιο λόγο που εσύ μιλάς αγγλικά και η Ann Kathrin γερμανικά. Και οι δύο γλώσσες είναι σωστές, η καθεμιά για τη δική της χώρα. Όμως, δεν μπορεί να ισχύει ότι διαφορετικές θρησκείες έχουν δίκαιο η καθεμιά για τη χώρα τους δεδομένου ότι διαφορετικές θρησκείες ισχυρίζονται ότι είναι αληθινά, κάποια πράγματα που είναι αντίθετα μεταξύ τους. Δεν γίνεται η Μαρία να είναι ζωντανή στην κοινότητα των καθολικών της Νότιας Ιρλανδίας και νεκρή στους Προτεστάντες της Βόρειας Ιρλανδίας.

»Τι μπορούμε να κάνουμε για όλα αυτά; Δεν είναι εύκολο για σένα να κάνεις κάτι, επειδή είσαι μόνο δέκα ετών. Όμως, θα μπορούσες να δοκιμάσεις το εξής: Την επόμενη φορά που κάποιος θα σου πει κάτι που ακούγεται σημαντικό σκέψου: Είναι αυτό κάτι που ο κόσμος το γνωρίζει επειδή υπάρχουν αποδείξεις; Ή είναι κάτι που οι άνθρωποι το πιστεύουν μόνον εξαιτίας της παράδοσης, της εξουσίας ή της αποκάλυψης; Και, την επόμενη φορά που κάποιος θα σου πει ότι κάτι είναι αληθινό, ρώτησε τον: Τι αποδείξεις έχουμε γι αυτό; Και αν δεν μπορούν να σου δώσουν μία καλή απάντηση, ελπίζω να σκεφτείς πολύ προσεχτικά, πριν πιστέψεις λέξη από όσα σου πουν.

Ο αγαπημένος σου μπαμπάς».


Δημοσιεύθηκε στο βιβλίο του J. Brockman και K. Matson «How Things Are» (New York, Morrow, 1995) και αναδημοσιεύτηκε στον «Εφημέριο του Διαβόλου» από τις εκδόσεις ΤΡΑΥΛΟΣ το 2008.