31 December 2012

Ο Αχμαντινετζάντ επέκρινε την επιβολή των ισλαμικών αξιών στον λαό

Μπα μπα, αλληθωρίζει προς τον πολιτισμικό φιλελευθερισμό ο Άχμι... Φαίνεται κάποιοι πριονίζουν την καρέκλα του -θρόνο ουσιαστικά- και ψάχνει ο θεόπληκτος λαϊκιστής για συμμάχους στους κύκλους των καταπιεσμένων διανοουμένων της χώρας, όσους επιβίωσαν από εκτελέσεις και εξορίες...

Ο Ιρανός πρόεδρος Μαχμούντ Αχμαντινετζάντ επανέλαβε την άποψή του ότι δεν μπορούν να επιβάλλονται οι ισλαμικές αξίες στον λαό, όπως μετέδωσαν σήμερα ιρανικά μέσα ενημέρωσης.
«Δεν μπορούμε να επιβάλλουμε κάτι με διατάγματα και οδηγίες (...) μια επιλογή που επιβάλλεται με τη βία δεν έχει καμία αξία», σημείωσε ο Αχμαντινετζάντ στη διάρκεια χθεσινής του ομιλίας την οποία μετέδωσε το επίσημο πρακτορείο Irna.
«Σε κάποια πανεπιστήμια, αναγκάζουμε τις φοιτήτριες να φορούν τσαντόρ (σ.σ. παραδοσιακό ένδυμα που καλύπτει το σώμα της γυναίκας από το κεφάλι ως τα πόδια). Όμως κάποιες το φορούν με τέτοιο τρόπο ώστε θα ήταν καλύτερο να μην το φορούσαν. Το να αναγκάζουμε τις γυναίκες να φορούν τσαντόρ καταναγκαστικά δεν έχει καμία αξία», πρόσθεσε ο Ιρανός πρόεδρος.
Ο ίδιος επέκρινε και τα κριτήρια επιλογής υποψήφιων στα πανεπιστήμια, αναφερόμενος στην περίπτωση ενός φοιτητή που τη δεκαετία του 1980 του αρνήθηκαν την εγγραφή στο πανεπιστήμιο επειδή ξυριζόταν. Μία ακόμη περίπτωση την ίδια εποχή ήταν αυτή μιας κοπέλας που επίσης δεν την έκαναν δεκτή στο πανεπιστήμιο επειδή «μίλησε σε ένα αγόρι στον δρόμο και το μαντήλι της είχε υποχωρήσει κατά ένα εκατοστό».
Ο Αχμαντινετζάντ, που τότε συμμετείχε στην επιτροπή εισαγωγής στα πανεπιστήμια, επεσήμανε ότι επενέβη και στις δύο περιπτώσεις ώστε να επιτραπεί στους δύο νέους να φοιτήσουν.
Ο Ιρανός πρόεδρος επέκρινε και τις ερωτήσεις που τίθενται στους υποψήφιους στις εξετάσεις για την πρόσληψή τους στις δημόσιες υπηρεσίες: «Ρωτάμε τους ανθρώπους αν καταναλώνουν αλκοόλ ή αν έχουν παράνομες σεξουαλικές σχέσεις, πρόκειται για προσβολή και είναι αντίθετο προς τη θρησκεία».
  

29 December 2012

Κόντρα Χιγκς-Ντόκινς περί Θεού

Η σχέση επιστήμης-θρησκείας διχάζει δύο κορυφαίους επιστήμονες
Newsbeast, 28/12/2012

«Τι 'ναι θεός, τι μη θεός και τι τ' ανάμεσό τους» αναρωτιόταν ο Γιώργος Σεφέρης στην ποίησή του, όμως τα ερωτήματα αυτά φαίνεται ότι προκαλούν έντονη διαμάχη όταν εξετάζονται από ανθρώπους της επιστήμης και δη από κορυφαία μυαλά της εποχής μας όπως ο διάσημος βιολόγος Ρίτσαρντ Ντόκινς και ο πατέρας του «σωματιδίου του Θεού» Πίτερ Χιγκς!


Όπως αναφέρει σε δημοσίευμά του το «Έθνος», οι δύο αστέρες της σύγχρονης επιστήμης, σύμφωνα με δημοσιεύματα του ξένου Τύπου, έχουν εμπλακεί σε μια σκληρή διαφωνία για τον Θεό και για τη συμβατότητα μεταξύ Επιστήμης και Θρησκείας.

Από τη μία ο δηλωμένα άθεος Ντόκινς, συγγραφέας του βιβλίου «Το εγωιστικό γονίδιο», στο οποίο προσφέρει μια ανάγνωση της Θεωρίας της Εξέλιξης με βάση τα γονίδια και το γενετικό υλικό και από την άλλη ο προσεκτικός στις δηλώσεις του και κάπως ντροπαλός θεωρητικός φυσικός που η εργασία του για το μποζόνιο και το πεδίο Χιγκς ολοκλήρωσε το Καθιερωμένο Μοντέλο της Φυσικής μετά την επιβεβαίωση της ύπαρξης του σωματιδίου από το πείραμα του CERN τον Ιούλιο του 2012.

Αρθρα και βιβλία

Αν και ο κλάδος του Χιγκς είναι αυτός που ιστορικά μετράει τα περισσότερα θύματα από τη σύγκρουση Θρησκείας - Επιστήμης (υπενθυμίζεται η περίπτωση του Γαλιλαίου), ο Ντόκινς είναι αυτός που επικρίνει με ιδιαίτερη σφοδρότητα με άρθρα και βιβλία του τη Θρησκεία, με αποτέλεσμα σε πρόσφατη συνέντευξή του στη συντηρητική ισπανική εφημερίδα El Mundo ο Χιγκς να τον κατηγορήσει για φονταμενταλισμό!

Συγκεκριμένα στην εν λόγω συνέντευξη ο πατέρας του μποζονίου ανέφερε: «Ο Ντόκινς πολύ συχνά επικεντρώνει τις επιθέσεις του εναντίον των φονταμενταλιστών. 

Ομως υπάρχουν πολλοί πιστοί που δεν είναι φανατικοί. Ο φονταμενταλισμός είναι ένα άλλο πρόβλημα. Εννοώ ότι ο Ντόκινς είναι κατά έναν τρόπο σχεδόν φονταμενταλιστής και ο ίδιος, απλά άλλου τύπου». 

Αν και ο Χιγκς συμφώνησε με την κριτική που ασκεί ο Ντόκινς για τις ατυχείς επιπτώσεις που έχουν προκύψει από την πίστη στις θρησκείες, εκδήλωσε τη δυσαρέσκειά του για τον τρόπο με τον οποίο ο βιολόγος ασχολείται με τους πιστούς και μεταξύ άλλων στη επίμαχη συνέντευξή του ανέφερε ότι συμφωνεί με όσους βρίσκουν την προσέγγιση του Ντόκινς «ντροπιαστική». Οσον αφορά στο θέμα της συμβατότητας Επιστήμης και Θρησκείας, ο Χιγκς δήλωσε ότι παρότι δεν είναι πιστός, δεν θεωρεί ότι αυτά τα δύο δεν είναι συμβατά.

Η κατανόηση του κόσμου

Συγκεκριμένα ανέφερε: «Η αύξηση της κατανόησής μας για τον κόσμο μέσω της επιστήμης αποδυναμώνει τα κίνητρα που κάνουν τους ανθρώπους να πιστεύουν στον Θεό. Αλλά αυτό δεν είναι το ίδιο πράγμα με το να λέει κάποιος ότι είναι ασύμβατα».

Από την πλευρά του πάντως ο Ντόκινς, που έχει γράψει και το βιβλίο «Η περί θεού αυταπάτη», έχει απαντήσει στην κατηγορία του Χιγκς με παλιότερη ανάρτησή του στο προσωπικό του μπλογκ. 

Η ανάρτηση έχει τίτλο «Πώς τολμάτε να με αποκαλείτε φονταμενταλιστή;» και στο κείμενο που ακολουθεί ο Ντόκινς αναφέρει: «Οχι, σας παρακαλώ μην μπερδεύετε το πάθος που μπορεί να αλλάξει το μυαλό κάποιου με τον φονταμενταλισμό, που δεν θα κάνει ποτέ κάτι παρόμοιο. 

Όσον αφορά στο πάθος καθαυτό, ένας πιστός ευαγγελιστής κι εγώ μπορεί να είμαστε το ίδιο. Όμως δεν είμαστε και οι δύο φονταμενταλιστές. Ένας πραγματικός επιστήμονας, όσο παθιασμένα κι αν ''πιστεύει'' στην Εξέλιξη για παράδειγμα, ξέρει ακριβώς τι θα του αλλάξει τη γνώμη: Η απόδειξη! Ο φονταμενταλιστής ξέρει ότι τίποτα δεν μπορεί να του αλλάξει τη γνώμη».
Άλλο το περιεχόμενο μιας αντιδικίας και άλλο το ύφος... Σε μερικούς αρέσει η έντονη ανταλλαγή απόψεων με πιπεράτα σχόλια, σε άλλους η ήσυχη επιχειρηματολογία που κάποιους άλλους τους κοιμίζει πάλι... Το θέμα είναι, ο Ντώκινς ως φονταμενταλιστής θα σκότωνε κάποιον για τις απόψεις του; Οι ισλαμιστές το κάνουν και συχνά το κάνουν (σίγουρα το έκαναν παλαιότερα) οι χριστιανοί!

28 December 2012

Ατυχής προσηλυτισμός...


Σήμερα με τη λιακάδα είπα να καθίσω σε παγκάκι στο πάρκο, να με δει ο Ήλιος και να ζεστάνω το κοκαλάκι μου, σαν γάτος… Είχα κι ένα βιβλίο μαζί μου και το διάβαζα, μέχρι που με πλησίασε μια κυρία, στα 55-60 την έκανα, πολύ κοντή και χαμογελαστή.
Μου λέει, βλέπω ότι σας ενδιαφέρει το διάβασμα -κούνησα καταφατικά το κεφάλι- και σκέφτηκα, συνεχίζει, να σας μιλήσω για ένα πολύ καλό βιβλίο! Για πλασιέ  εγκυκλοπαιδειών και τσελεμεντέδων δεν έμοιαζε, είπα ότι θα έχει γράψει η ίδια κανένα βιβλίο.
— Ποιο είναι αυτό το βιβλίο; την ρωτάω…
Φέρνει το χέρι της μπροστά που το είχε πίσω από την πλάτη και βλέπω σε γυαλιστερό χαρτί τον τίτλο: «Έλα να μάθεις την Αλήθεια!» Χμμ, ιεχωβιτισμός μύριζε…
Της λέω,
—    Να σας πω εγώ την αλήθεια: Σήμερα έχει λιακάδα, με 17 βαθμούς Κελσίου, ο ουρανός είναι καθαρός, ο άνεμος ασθενής…
—    Όχι αυτό, καλέ, με κοροϊδεύετε…
—    Υπάρχουν πολλές αλήθειες λοιπόν; Εσείς ποια αλήθεια έχετε στο μυαλό σας;
—    Εγώ θα σας πω για την αλήθεια του θεού!
—    Έπρεπε να πάτε να πείτε την αλήθεια σ’ αυτούς που σκοτώθηκαν στο όνομά του, δεν τους προλάβατε όμως.
—    Έτσι είναι, οι πολέμοι δεν έγιναν όμως από τον θεό…
—    Ελληνίδα είστε; την ρωτάω…
—    Ναι, γιατί ρωτάτε; Όλοι οι άνθρωποι ίδιοι είμαστε…
—    Χαίρομαι που το λέτε αυτό! Και βέβαια ίδιοι, αλλά πρέπει τότε να λέτε «οι πόλεμοι», όχι «οι πολέμοι»…
—    Κύριέ μου, έχω τελειώσει μόνο Δημοτικό, δεν ξέρω πολλά γράμματα. Εσείς φαίνεστε μορφωμένος…
Είχε προσέξει ότι το βιβλίο που διάβαζα είχε ξενόγλωσσο τίτλο, της έκανα και γραμματικές παρατηρήσεις (κουσούρι του δασκάλου), οπότε θεώρησε ότι πρέπει να με κολακεύσει.
—    Αφού μόνο Δημοτικό τελειώσατε, μήπως δεν είστε η κατάλληλη να «διδάξετε» τους άλλους;
—    Μα και οι μαθητές του Χριστού αγράμματοι ήταν…
—    Ναι, αν υπήρξαν ο Χριστός και οι μαθητές, ίσως ήταν αυτό που λέτε. Αλλά αυτοί, στους οποίους έκαναν κατήχηση ήταν επίσης αγράμματοι, άρα μεταξύ τους τα λέγανε… Τώρα ανατρέπονται λίγο τα πράγματα, ο κόσμος μορφώνεται πολύ περισσότερο απ’ ότι παλιά… Και όσο για τους πολέμους, εδώ αλλάζει συλλαβή ο τόνος, που τους κάνουν οι άνθρωποι, να σας θυμίσω ότι για το Χριστό που λέτε γράφει το ευαγγέλιο, Ματθαίος κεφάλαιο 10, αν θυμάστε, ότι ήρθε όχι για ειρήνη αλλά για μαχαίρι…
—    Α όχι, δεν εννοεί σκοτωμούς, εννοεί ήρθα να χωρίσω… (ήταν δασκαλεμένη, αλλά όχι επαρκώς!)
—    Δηλαδή το αντίθετο της ειρήνης είναι ο χωρισμός; συνέχισα εγώ να χτυπάω στο καρφί… Θα έλεγε τότε «δεν ήρθα για ένωση, ήρθα για χωρισμό». Τώρα λέει απ’ τη μια ειρήνη, απ’ την άλλη μαχαίρι… Άρα, το μαχαίρι ως αντίθετο της ειρήνης είναι πόλεμος…
—    Εμάς ο πνευματικός μας μάς το είπε αλλιώς και νομίζω ότι έχει δίκιο…


Μάθαμε λοιπόν και το μυστικό! Τους έβαλε λόγια κάποιος επαγγελματίας πιστός για να κατηχήσουν, αλλά αυτή έπεσε στην περίπτωση…
—    Ο πνευματικός σας δεν σας τα είπε όλα, γι’ αυτό δυσκολεύεστε! Και εκτός αυτού, συνεχίζω, όλη η ιστορία είναι γεμάτη πολέμους που έκαναν πιστοί στο θεό, χριστιανοί, μουσουλμάνοι, εβραίοι κτλ. Άρα επιβεβαιώνεται ότι δεν ήρθε για ειρήνη ο δικός σας αλλά για πόλεμο…
—    Ποτέ δεν είπε ο Χριστός να κάνουν πόλεμο, ο διάβολος βάζει τους ανθρώπους…
—    Και γιατί ο θεός που είναι παντοδύναμος δεν εξαφανίζει τον διάβολο; Γιατί άφησε τον ψυχοπαθή να σκοτώσει 20 παιδάκια στην Αμερική;
Κατάλαβα ότι τα είχε χαμένα… Θα σκεφτόταν, πώς μπορεί να συνδέονται τα παιδάκια στην Αμερική με αυτά που λέμε στην κατήχηση! Όταν έλεγε το ποίημά της δεν της έφερναν μέχρι τώρα αντίρρηση και μπορούσε να συνεχίζει ακάθεκτη, μία μία τις παραγράφους…
—    Να σας θυμίσω τους πύργους στην Αμερική που έπεσαν τα αεροπλάνα στο όνομα του θεού και σκότωσαν 3.000 ανθρώπους; Πού ήταν ο θεός να βοηθήσει; Και επίσης…
—    Μα, μόνο εσείς μιλάτε… να κάνουμε διάλογο!
—  Τι διάλογο να κάνουμε, αφού είπατε ότι δεν έχετε μόρφωση… να πούμε την Κοκκινοσκουφίτσα;
Κατάλαβε ότι δεν στεκόταν άλλη κουβέντα.
—    Με κοροϊδεύετε, γεια σας και ο Χριστός να σας προστατεύει!
—   Εσείς κάνατε την αρχή! Πάντως, εμένα με προστατεύει ο γιατρός που έβγαλε την Κοκκινοσκουφίτσα και τη γιαγιά της από την κοιλιά του κακού λύκου… Την άλλη φορά να πούμε αυτό το παραμύθι…
Έφυγε και μάλλον έψαξε για άλλο αποδέκτη της «διδασκαλίας» της… Τελικά δεν έμαθα, τι ακριβώς πρέσβευε, πεντηκοστιανή ήταν, γεχωβίτισσα ήταν; Πάντως της Κοκκινοσκουφίτσας σίγουρα δεν ήταν…

27 December 2012

Αποχαιρετισμός στη θρησκευτική πίστη (49)

Αρκεί να διαβάσεις το σωστό βιβλίο!

Ελένη Μ., 26 ετών από τον Πειραιά, ξενοδοχοϋπάλληλος.

Μεγαλωμένη σε μια τυπική ελληνική οικογένεια, από γονείς τυπικά θρήσκους δεν άργησα ιδιαίτερα να αποδεσμευτώ… αλλά ας τα πάρουμε από την αρχή…
Βαφτίστηκα όπως όλα τα παιδάκια πριν γίνω ενός έτους καλά – καλά. Φυσικά στο σχολείο ήμουν πρώτη στα θρησκευτικά, πήγαινα κατηχητικό και ομολογώ ότι μου άρεσε κιόλας –  το σταμάτησα μόλις στα 16. 
Χορεύαμε παραδοσιακούς χορούς, παίζαμε χριστιανικά θεατρικά έργα (έχω διαπρέψει ως άγγελος) και φυσικά οι κατηχήτριες μας κάθε Σάββατο μας έλεγαν ωραίες ιστορίες με ηθικά διδάγματα. Θυμάμαι μας υποχρέωναν να φοράμε φούστες, αλλά εγώ δεν φόραγα καθότι ολίγον στρουμπουλή δεν με κολάκευαν και το ένιωθα...
Παρόλο που, όπως προείπα, οι γονείς μου δεν ήταν τρελαμένοι με την θρησκεία, είχα μια θεία και μια γιαγιά πολύ φαν του θεσμού! Ειδικά με την θεία μου έχω γυρίσει όλα τα μοναστήρια της Πελοποννήσου!
Πάντα πριν κοιμηθώ έκανα γονατιστή την προσευχή μου και όλα αυτά που πρέπει να κάνει κάθε χριστιανόπουλο που σέβεται τον εαυτό του. Βέβαια, για έναν περίεργο λόγο ο Θεός ποτέ δεν μου έκανε την χάρη που του ζητούσα και ήταν μόνο μία… Ήμουν πολύ επίμονη, κάθε βράδυ για χρόνια, αλλά ποτέ δεν εισακούστηκα… (θα μου πείτε εδώ δεν εισακούγονται τα παιδάκια στην Αφρική, εσύ θα εισακουστείς;)
Ας συνεχίσω, όμως! Η πρώτη μου αμφισβήτηση περί της καλοσύνης του Θεού, αλλά κυρίως περί της αγιότητας των παπάδων ήρθε στα 12. Χριστιανική κατασκήνωση στην Αίγινα, εγώ και 200 άγνωστα κοριτσάκια από διάφορα κατηχητικά για 2 βδομάδες περίπου εκεί… Κάποια μέρα ήρθε ο Πατήρ Ιγνάτιος να εξομολογήσει τα αμαρτωλά κοριτσάκια του Δημοτικού!
Τρόμος! Να περιμένεις έξω από τον ειδικά διαμορφωμένο χώρο, να έρθει η σειρά σου, να μην το έχεις ξαναζήσει, να μην έχεις ιδέα τι στο καλό γίνεται εκεί μέσα… Μέχρι που ήρθε η σειρά μου…  Μπήκα με την ουρά στα σκέλια (βέβαιη ότι κάποια αμαρτία που μου διαφεύγει θα έχω κάνει…. Που να ήξερα ότι τις είχα κάνει σχεδόν όλες;)
Κάθισα απέναντι από τον Πάτερ Ιγνάτιο, πόδια - χέρια σταυρωμένα μπας και γλιτώσω τα καζάνια της Κολάσεως. Εκείνος είχε ένα χαρτί πάνω στο τραπέζι με άπειρες ερωτήσεις πάνω… «Οδηγός Εξομολογήσεως» ή κάπως έτσι…
Αμαρτίες χεριών: Μουτζώνεις;  Εντάξει… που και πού, το παραδέχομαι. 
Αμαρτίες της γλώσσας: Μήπως βρίζεις έστω και για πλάκα; Κι αυτό το παραδέχομαι! (ανάκριση κανονική)
Αμαρτίες των ποδιών: Μήπως πηγαίνεις σε σινεμά; σε πάρτυ; σε κέντρα διασκεδάσεως; Πού το ξέρετε πάτερ, με παρακολουθείτε; 
Αμαρτίες των αυτιών: Μήπως ακούς να υβρίζουν τον Θεό μας και δεν αντιστέκεσαι; Όπα παππούλη, εδώ σ’ έχω! Βεβαίως και άμα ακούω να κατεβάζουνε Χριστοπαναγίες, αρχίζω και φωνάζω… «δεν σας φταίει η Παναγίτσα και ο Χριστούλης»

Και τέλος αμαρτίες των ματιών: Βλέπεις άσεμνα έργα στην τηλεόραση;  Εγώ: Τι εννοείτε άσεμνα;  Εεε να, με γυμνούς να φιλιούνται…  Α! Τσόντες εννοείτε… Εντάξει ακόμα είμαι μικρή δεν έχω δει πολλές!

Σημειώστε εδώ ότι σε όλες τις απαντήσεις έπρεπε να λέμε ΝΑΙ ή ΟΧΙ. Ενδιάμεσο δεν υπήρχε και φυσικά έπρεπε να πούμε την αλήθεια… ειδάλλως ποιος ο λόγος;  Η απόφαση είχε παρθεί… είχα αμαρτάνει βαριά. Στο μυαλό μου να γυρνάει η απορία: μα έχω καλή καρδιά! αγαπώ τα ζωάκια, δεν πειράζω τα άλλα παιδιά… πως γίνεται να μην είμαι αρκετά καλή; Τι σχέση έχουν όλα αυτά με την αγάπη του Ιησού; Ουφ, μάταια…
Απογοητευμένος ο παππούλης μου είπε να μην τα ξανακάνω ποτέ. Εγώ είχα γίνει σαν παντζάρι από την ντροπή μου, είχα γεμίσει ενοχές. Επιτέλους κάποια στιγμή το μαρτύριο τελείωσε, βγήκα εγώ και μπήκε η επόμενη. Βγαίνοντας η κατηχήτρια μου με ρώτησε αν νιώθω καλύτερα, πιο ξαλαφρωμένη… τι να της έλεγα;  Χαμογέλασα και  έφυγα….
Το επόμενο χτύπημα ήρθε γύρω στα 15. Χώριζαν οι γονείς μου, φασαρίες, φωνές, καταλαβαίνετε… κάποια απογεύματα πήγαινα απλά και άραζα στο ναό. Δεν ήταν κανείς, σκοτάδι, μόνο το φως από τα καντήλια… γαλήνευα εκεί μέσα, ηρεμούσα, προσευχόμουν…
Κάποια μέρα είπα να ζητήσω βοήθεια από τον παπά της ενορίας, να με συμβουλεύσει, να με καθησυχάσει, να με βοηθήσει τέλος πάντων να περάσω αυτή την δοκιμασία. Έτσι κ έκανα… Χτύπησα την πόρτα και ζήτησα να εξομολογηθώ για δεύτερη και τελευταία φορά στη ζωή μου, όπως αποδείχτηκε. Είπα στον πάτερ Ιερώνυμο ότι με βάραινε, την στεναχώρια μου ελπίζοντας σε μια χρηστική συμβουλή…
Αντ' αυτού… έβγαλε κ αυτός τον περιβόητο Οδηγό και ξεκίνησε το χαβά του. Εδώ καιγόταν ο κόσμος μου κι αυτός με ρώταγε αν έχω φιλήσει αγόρι… Η συμβουλή που τόσο ποθούσα ήταν «Γράψε σε ένα χαρτί το πρόβλημά σου, βγες από την εκκλησία, κάνε το σταυρό σου, σκίσε το χαρτί σε κομμάτια και πέτα το στα σκουπίδια. Ο Θεός δεν θα σε λησμονήσει!»
Ουάου! Αυτό ήταν... οι παπάδες και η εκκλησία είχαν περάσει οριστικά στην Ιστορία για μένα. Όχι όμως κ ο Θεός. Δεν ήμουν έτοιμη…. Α! Μην ξεχάσω.. εννοείται ότι ο Θεός με λησμόνησε…
16 χρονών  Β’ Λυκείου.. ψιλή κουβέντα με τον διπλανό μου… πώς έρχεται η κουβέντα δεν θυμάμαι, πάντως μου ανέφερε ένα βιβλίο που από Χριστιανό τον έκανε… μη Χριστιανό πια! Μου κίνησε την περιέργεια, του είπα να μου το δανείσει όπως κι έγινε.
Γρηγορομιχελάκης Γεώργιος: «Το βιβλίο που η Εκκλησία σου, δεν θέλει να διαβάσεις».  Ο συγγραφέας παρακινεί τον αναγνώστη, να έχει δίπλα του την Βίβλο για να βλέπει την αλήθεια των λεγόμενων του. Η αλήθεια είναι πως την Βίβλο την είχα ξαναδιαβάσει, αλλά αυτή την φορά ήταν αλλιώς… Ήταν σαν τόσα χρόνια να είχα έναν μανδύα μπροστά στα μάτια μου κι ενώ κοιτούσα προς τα κάπου, στην πραγματικότητα δεν έβλεπα!
Το βιβλίο που μου έδωσε ο συμμαθητής μετά βίας είχε 60 σελίδες. Μέσα σε ένα απόγευμα συνειδητοποίησα όλο το ψέμα, όλες τις κατασκευασμένες ιστορίες και το βασικότερο που μέχρι τότε δεν είχα καταλάβει… ο Θεός ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΚΑΛΟΣ! Και όχι… δεν τον αγαπούσα… στην πραγματικότητα ΤΟΝ ΦΟΒΟΜΟΥΝ… ΤΟΝ ΕΤΡΕΜΑ και δεν είχα ιδέα… Έκλεισα το βιβλίο, έκλεισα την Βίβλο και έκλεισα μαζί τους και το κεφάλαιο Χριστιανισμός, έτσι απλά, μέσα σε ένα απόγευμα.
Κατόπιν ψάχτηκα με τον Παγανισμό, την Αρχαιοελληνική Θρησκεία κλπ., βλέποντας όμως το χάος που επικρατεί σε αυτές τις ομάδες κι έχοντας ήδη αποτινάξει μία παράνοια από πάνω μου… δεν ήθελα άλλη…
Για καλή μου τύχη πέτυχα τον Dawkins κι άλλους επιστήμονες στο Ιντερνετ κι άρχισα να ασχολούμαι κάπως με την Επιστήμη. Αφού πια είχα την απάντηση που έψαχνα, στο πως προήλθαμε, αφού κατάλαβα ότι ένας δημιουργός είναι εντελώς περιττός κι αφού πήρα απόφαση ότι είμαι καλός άνθρωπος, παρόλο που οι παπάδες θα διαφωνούσαν μαζί μου, ήμουν πια ελεύθερη…  ήμουν ΑΘΕΗ!
Σημείωση 1η: Μετά από λίγο καιρό, είχαμε Πάσχα, οπότε όπως κάθε Πάσχα το πέρασα στο χωριό του πατέρα μου. Στο σπίτι ενός κουμπάρου μας, ανήμερα, σουβλίζαμε, γελάγαμε, όλα ωραία κ καλά… Μαζί μ’ εμάς κ ο πάτερ Λουκάς, που έκανε την λειτουργία καθώς ο κουμπάρος, τύγχανε κ επίτροπος στο χωριό. Κάποια στιγμή λοιπόν, ξεμοναχιάζω τον παπά, κι αρχίζω να του κάνω κάθε είδους παλαβή ερώτηση. Εκείνος παραξενεμένος απαντούσε, άλλοτε πειστικά κ άλλοτε όχι.  Τελευταία ερώτηση ήταν η εξής: Πάτερ, τι έχετε να πείτε για την σχεδόν γενοκτονία που υπέστησαν οι Έλληνες Εθνικοί που δεν ήθελαν να αλλαξοπιστήσουν. Δολοφονήθηκαν χιλιάδες Έλληνες, καταστράφηκε ένας υπέροχος πολιτισμός… Ποια είναι η γνώμη σας;  Κυνική απάντηση: «Έπρεπε να γίνει αυτό για να επικρατήσει η νέα θρησκεία. Μην  ανησυχείς παιδί μου. Τους έχει πάρει ο Θεός κοντά του».
Έφριξα! Δεν μπορούσα να πιστέψω αυτό που άκουσα! Ούτε μια «συγνώμη»;
Σημείωση 2η  : Δυστυχώς ακόμα και τώρα, 10 χρόνια μετά, κάποια άτομα του στενού μου περίγυρού μου με αντιμετωπίζουν σχεδόν σαν ηλίθια, που δεν πιστεύω! Άνθρωποι που δεν έχουν διαβάσει ποτέ τους τη Βίβλο (ούτε κανένα άλλο βιβλίο βέβαια), που στην εκκλησία πατάνε μόνο το Πάσχα, που μεθάνε, κάνουν σεξ, βρίζουν και γενικά κάνουν όλα όσα ένας Χριστιανός δεν θα έπρεπε να κάνει. Όσα επιχειρήματα και να τους αραδιάσω, αρκούνται στο να χαμογελούν ειρωνικά… Ειλικρινά, αυτή η υποκρισία μπορεί να με τρελάνει!!!!

24 December 2012

Σεξουαλική κακοποίηση και στην Αυστραλία

Newsbeast, 24/12/2012

Τη λύπη του εξέφρασε ο επικεφαλής της Καθολικής Εκκλησίας στην Αυστραλία, καρδινάλιος Τζορτζ Πελ, για τις εγκληματικές πράξεις των αξιωματούχων κληρικών, των ιερέων και των εκπαιδευτικών των καθολικών ιδρυμάτων, που αφορούν βιασμούς σε βάρος παιδιών.  

Στο καθιερωμένο μήνυμα που απηύθυνε στο ποίμνιό του για τα Χριστούγεννα ο καρδινάλιος τόνισε ότι αισθάνεται την αγανάκτηση και τη ντροπή της κοινωνίας με όλα αυτά που έχουν ήδη αποκαλυφθεί.

«Η καρδιά μου, η καρδιά όλων των πιστών, όλων των ανθρώπων με καλές προθέσεις, είναι κοντά σε κείνους που δεν μπορούν να βρουν γαλήνη αυτές τις μέρες, ιδιαίτερα εκείνοι που υπέφεραν στα χέρια αδελφών Χριστιανών. Λυπάμαι εκ βάθους καρδίας για όλα αυτά που συνέβησαν. Είναι αντίθετα με τα διδάγματα του Χριστού και πραγματικά αισθάνομαι την οδύνη και την ντροπή της κοινωνίας για όλες αυτές τις εγκληματικές πράξεις που έχουν έλθει στην επιφάνεια» είπε.

Όπως έγινε ήδη γνωστό η κυβέρνηση της Αυστραλίας πρόκειται να προβεί στη διεξαγωγή παναυστραλιανής βασιλικής έρευνας αναφορικά με τους βιασμούς και τις εγκληματικές πράξεις που έγιναν στα διάφορα ιδρύματα σε βάρος παιδιών.

«Πίστη και αγάπη απαιτούνται προκειμένου να μπορέσει κανείς να αντιμετωπίσει τον πόνο και τη δυστυχία. Το μήνυμα του Ιησού Χριστού "Καθαρή Αλήθεια" αφορά όλους και έχει βαθιές ιστορικές ρίζες» τόνισε ο Τζορτζ Πελ.


Κι έλεγα, πώς και δεν συμβαίνουν στην Αυστραλία βιασμοί παιδιών από πιστούς υπηρέτες του κυρίου, όπως στις άλλες ηπείρους... Απλά, δεν είχε γίνει ακόμα γνωστή η δραστηριότητά τους - 72 παπάδες με 620 βισμούς... Και τώρα, αφού αποκαλύφθηκαν όλα, έχουν μεγάλο βάρος στην καρδιά τους και αναζητούν το "μήνυμα του Χριστού"... Όλο και κάποιο κορόιδο θα βρεθεί να παγιδευτεί πάλι...

20 December 2012

Περιπλανώμενο άστρο...

του Βαγγέλη Πρατικάκη, ΤΟ ΒΗΜΑ, 19/12/2012

Όπως η πλώρη ενός πλοίου σχηματίζει ένα κύμα που προπορεύεται στη θάλασσα, ένα γιγάντιο άστρο που περιπλανιέται στο διαστρικό κενό απαθανατίστηκε να δημιουργεί ένα κύμα καθώς περνά μέσα από σύννεφα αερίου και σκόνης.

Το άστρο

Το άστρο Ζήτα στον αστερισμό του Οφιούχου, 20 φορές πιο βαρύ και 80.000 φορές πιο λαμπρό από τον Ήλιο, πιστεύεται ότι ανήκε κάποτε σε ένα δυαδικό σύστημα, βρισκόταν δηλαδή σε τροχιά γύρω από ένα άλλο, ακόμα μεγαλύτερο άστρο. Όμως αυτός ο γιγάντιος σύντροφος έφτασε κάποτε στο τέλος της ζωής του, οπότε εξερράγη και έσπρωξε μακριά του το Ζήτα του Οφιούχου.

Έκτοτε, το μοναχικό πια άστρο τρέχει μέσα σε σύννεφα αερίου και σκόνης με ταχύτητα 24 χιλιομέτρων το δευτερόλεπτο. Η νέα εικόνα ελήφθη με το υπέρυθρο διαστημικό τηλεσκόπιο Spitzer της NASA. 


Το κύμα

Το κρουστικό κύμα που σχηματίζει το άστρο απουσιάζει εντελώς από εικόνες στο ορατό μέρος του φάσματος, ωστόσο η υπέρυθρη ακτινοβολία του αντιστοιχήθηκε εδώ με ορατά χρώματα. Το Ζήτα του Οφιούχου είναι το γαλάζιο άστρο στο κέντρο.

Καθώς το άστρο περνά μέσα από τη διαστρική σκόνη, η οποία φαίνεται μπλε, τα σωματίδια που εκτοξεύει διαρκώς στο διάστημα, γνωστά ως αστρικός άνεμος, σπρώχνουν απότομα το διαστρικό υλικό και σχηματίζουν κύματα. Οι περιοχές του κύματος που υφίστανται τη μέγιστη συμπίεση και αναπτύσσουν τη μέγιστη θερμοκρασία εμφανίζονται μπλε. 

Το κύμα αυτό (bow shock) είναι ανάλογο με το κύμα που σχηματίζεται μπροστά από την πλώρη (bow) ενός πλοίου, ή το κύμα συμπιεσμένου αέρα που δημιουργείται μπροστά από ένα αεροπλάνο καθώς σπάει την ταχύτητα του ήχου.

Το ίδιο κύμα ήταν ορατό σε ένα προηγούμενο πορτρέτο του Ζήτα Οφιούχου με το διαστημικό τηλεσκόπιο WISE της NASA, ωστόσο το Spitzer είναι σχεδιασμένο να παρακολουθεί σε μικρότερες περιοχές του ουρανού και γι΄αυτό δίνει πιο λεπτομερείς.

19 December 2012

Ένας στους έξι δεν έχει θρησκεία

Καθημερινή, 19/12/2012


Ένας στους έξι ανθρώπους στον πλανήτη δεν ανήκει σε καμία θρησκεία. Αυτό προκύπτει από μεγάλη έρευνα του αμερικανικού ινστιτούτου Pew. Οι άθρησκοι ισοδυναμούν με το 16% του παγκόσμιου πληθυσμού και αποτελούν την τρίτη μεγαλύτερη θρησκευτική ομάδα, σχεδόν ίση αριθμητικά με τους καθολικούς. Σύμφωνα με την έρευνα επίσης, σημειώνονται διαφορές στις ηλικίες μεταξύ των πιστών των διαφορετικών θρησκευτικών ομάδων, με τους μουσουλμάνους και τους ινδουιστές να είναι οι νεότεροι και τους βουδιστές και τους Εβραίους να είναι οι μεγαλύτεροι σε ηλικία. Ο μέσος όρος ηλικίας του μουσουλμάνου πιστού είναι 23 ετών, ενώ για τους Εβραίους είναι τα 36 έτη. 


Συνολικά οι χριστιανοί, (συμπεριλαμβανομένων και των καθολικών) είναι η πολυπληθέστερη θρησκευτική ομάδα με 2,2 δισεκατομμύρια πιστούς που ισοδυναμούν με το 32% του παγκόσμιου πληθυσμού. Ακολουθούν οι μουσουλμάνοι που αριθμούν 1,6 δισεκατομμύρια πιστούς και αντιστοιχούν στο 23% του πληθυσμού του πλανήτη. Οι ινδουιστές ανέρχονται σε ένα δισεκατομμύριο -αντιστοιχούν στο 15%- ενώ οι βουδιστές αριθμούν περί το μισό δισεκατομμύριο, ποσοστό ίσο με το 7% του παγκόσμιου πληθυσμού.

Περισσότερα από τα τρία τέταρτα όσων δεν ανήκουν σε καμιά θρησκεία ζουν στην Ασία και η πλειονότητα εξ αυτών ζει στην Κίνα. Ορισμένα μέλη αυτής της ομάδας έχουν θρησκευτικά πιστεύω και μπορεί να πιστεύουν σε κάποια θεότητα, όμως δεν ταυτίζονται με κάποιο δόγμα. Η έρευνα βασίστηκε σε στοιχεία από 2.500 διαφορετικές πηγές, μεταξύ άλλων έρευνες και δημογραφικά στοιχεία παιδιών και ενηλίκων σε 232 χώρες. Ενα άλλο ενδιαφέρον στοιχείο είναι ότι οι θρησκευτικές ομάδες με τους νεότερους πιστούς είναι οι πιο φτωχές και αυτές στις οποίες γεννιούνται περισσότερα παιδιά.

17 December 2012

Ένοπλοι μαθητές

Άλλη μια περίπτωση που ο "θεός της αγάπης" σιωπά - υπάρχουν πάμπολλες όμοιες κάθε μέρα, αλλά αυτή αναδείχθηκε από τα ΜΜΕ. Άφησε την ελευθερία σε ένα κωλόπαιδο να πάρει από το σπίτι του όπλο και να σκοτώσει τη μητέρα του, δασκάλους και πάνω από 20 παιδιά... Και βγαίνουν άθλιοι επαγγελματίες της πίστης και λένε ότι αυτό έγινε, επειδή δεν κάνουν προσευχή τα παιδιά στο σχολείο... λες και ξέρουν τα παιδιά τι είναι προσευχή και γιατί γίνεται αυτή. Τέτοια αθλιότητα για να βγάλουν το παντεσπάνι τους οι απατεώνες...
του Βαγγέλη Μακρή, lifo.gr, 17/12/2012

Συνήθως, τραγωδίες όπως αυτή στο Κονέκτικατ είναι μια ευκαιρία για αυτούς που υιοθετούν την θεωρία «όλα στην ζωή γίνονται για κάποιο σκοπό, τίποτα δεν είναι τυχαίο» να την ξαναφέρουν στην επιφάνεια. Αυτή η θεωρία μπλέκοντας μέσα και την θεϊκή παρέμβαση σε αυτό που συνέβη θα πυροδοτήσει σχόλια της μορφής «αγγελούδια που τα πήρε ο Θεός κοντά του επειδή τα αγάπησε κ.τ.λ». Οι άνθρωποι δεν μπορούμε να σηκώσουμε το βάρος ότι δεν υπάρχει κάποιο «θεϊκό σχέδιο» για όλες αυτές τις τραγωδίες που συμβαίνουν. Η σκέψη ότι αυτό συνέβη για κάποιο λόγο μας παρηγορεί.  



Άραγε να υπάρχει κάποιος λόγος που σκοτώθηκαν τόσα παιδιά; Φοβάμαι ότι δεν υπάρχει κανένας λόγος. Αρνούμαι να δεχτώ ότι έγινε για κάποιο λόγο από κάποιον που κινεί τα πιόνια στην σκακιέρα του σύμπαντος. Η ζωή μας μετά από τέτοιες τραγωδίες μου δίνει περισσότερο την εντύπωση ότι παίζει σε μια ρώσικη ρουλέτα. Μοιάζει σαν να παίζουμε κάθε μέρα το παιχνίδι χωρίς να ξέρουμε πότε θα μας κάτσει η σφαίρα.   

Η τραγωδία στο Κονέκτικατ μας επηρεάζει περισσότερο από την τραγωδία του πολέμου στην Λωρίδα της Γάζας. Και εκεί παιδιά σκοτώθηκαν. Και εκεί έπεσαν σφαίρες. Και εκεί χτυπήθηκε νηπιαγωγείο. Μας φαίνεται ότι είναι λογικό στον πόλεμο να σκοτώνονται παιδιά. 

Όμως όταν το κακό χτυπήσει «μια μικρή ειρηνική πόλη κατοίκων με υψηλά εισοδήματα» όλος αυτός ο μηχανισμός για τον λόγο που έγινε το συμβάν ξαναμπαίνει σε λειτουργία. Και ο Θεός είναι μια παρηγοριά.   

Εκτός όμως από τις αμπελοφιλοσοφίες η ύπαρξη του Θεού είναι και μια καλή ευκαιρία για να χειραγωγηθούν οι μάζες. Έτσι παρατηρούμε τις τελευταίες ώρες την ετοιμότητα με την οποία λειτούργησε η συντηρητική Αμερική, μιλώντας για «περισσότερο Θεό στα σχολεία». Η σφαγή δεν ταυτίζεται με το σοβαρό θέμα της οπλοκατοχής αλλά με το «Θεό». 

Δείχνοντας με αυτό τον τρόπο την ανάγκη που έχουν μερικοί τον «Δημιουργό των Πάντων» όχι μόνο για να τους παρηγορεί, όχι μόνο για να τους δίνει ένα νόημα για τον λόγο που γίνονται οι τραγωδίες αλλά και για να τον χρησιμοποιούν για να κατευθύνουν τα πολιτικά τους συμφέροντα. Αυτή η εκμετάλλευση της θρησκευτικής πίστης πριν καλά-καλά στεγνώσει το αίμα των θυμάτων είναι το χειρότερο της τραγωδίας στο Κονέκτικατ μετά τα θύματα. 

11 December 2012

Ε, οχι και φλάουτα στην πλέμπα κ.Γεωργακοπούλου!

Η διαφορά ανάμεσα στην Παραγουάη του 19ου αιώνα και στην Ελλάδα του 2012

της Σοφίας  Ελευθερίου, tometopo.gr, 11/10/2012

Ας αρχίσουμε από τα πρόσφατα. Στην Ελλάδα του 2012, οι μαθητές των ελάχιστων μουσικών σχολείων της Αττικής, που πρέπει να μεταφέρονται σ' αυτά από όλο το λεκανοπέδιο, έχουν μείνει χωρίς λεωφορεία, γιατί το κράτος δεν τα πληρώνει εδώ και δυο χρόνια.

Στη διαμαρτυρία των μαθητών ανέλαβε να απαντήσει η κ. Ρούλα Γεωργακοπούλου, υπάλληλος του Δημοσιογραφικού Οργανισμού Λαμπράκη, που θα μπορούσε να πει κανείς ότι καταχρηστικά ονομάζεται δημοσιογράφος, μιας και σιτίζεται από τα χρήματα των εργαζομένων, γνωστής ούσας της διαπλοκής, των δανεικών κι αγύριστων που φορτώνεται τελικά το Δημόσιο,  των κρατικών εργολαβιών, των φοροαπαλλαγών κ.λπ των δημοσιογραφικών ομίλων.


Η κ. Γεωργακοπούλου γράφει αναιδέστατα, με τις πλάτες της δημοσιογραφικής ναυαρχίδας των περικοπών των κοινωνικών δαπανών :

«Τα Μουσικά Γυμνάσια και Λύκεια έκλεισαν το κέντρο της Αθήνας επειδή έμειναν χωρίς σχολικά λεωφορεία. Μα πώς έφτασαν αυτά τα παιδιά μέχρι το Σύνταγμα; Ποδαράτα; Με τον ίδιο τρόπο φαντάζομαι ότι μπορούν να πηγαίνουν και στα σχολεία τους τώρα που μπατιρίσαμε και ξεμείναμε από facilities. Ευκαιρία να ανοίξουν τα γκαράζ τους όσοι από τους κατοίκους της Παλλήνης ή του Γέρακα έχουν τις Καγιέν και να κάνουν και κάνα εκ περιτροπής ντελίβερι στα παιδιά τους ή τα παιδιά το γείτονα. Αλλιώς τα τριαξονικά που αγόραζαν τον καιρό της ευμάρειας θα τους μείνουν από μπαταρία. Να πάψουν κι οι μαμάδες των προαστίων να δίνουν λαβή στην Παυλίνα Νάσιουτζικ και στη λεγόμενη γυναικεία λογοτεχνία να τις ξεφτιλίζει…» (Ρούλα Γεωργακοπούλου, «Παιδικά δωμάτια», 5.10).

Στην Ελλάδα του 2012, όχι μόνο μένουν οι μαθητές χωρίς λεωφορεία για να σωθούν οι τραπεζίτες,  προκαλούνται κι από πάνω αισχρά, αυτοί και οι γονείς τους,  από τα σκουπίδια της κατεστημένης δημοσιογραφίας. Η εν λόγω "δημοσιογράφος" αγνοεί ακόμη και ποια είναι η κοινωνική σύνθεση των μουσικών σχολείων, όπως σημειώνουν σχόλια γονέων.

Στην  Παραγουάη του 1860 ομως...

Μετά την ανεξαρτησία από την ισπανική κυριαρχία, οι ηγέτες της Παραγουάης τη μετέτρεψαν σε μια χώρα εξισωτική, εγγράμματη και γενναία. Η στοιχειώδης εκπαίδευση παρεχόταν δωρεάν και ήταν υποχρεωτική από την ηλικία των 7 ετών, πράγμα εξαιρετικά δύσκολο εκείνη την εποχή. Μέσα σε 5 χρόνια, αρχίζοντας από 5.000 μαθητές, το 50% των παιδιών αυτής της ηλικίας πήγαιναν σχολείο. Μάθαιναν ανάγνωση, γραφή και αριθμητική, διδάσκονταν πολιτική αγωγή. Τα υλικά της διδασκαλίας δύσκολα επαρκούσαν, γιατί η εχθρική Αργεντινή εμπόδιζε την πρόσβαση μέσω των ποταμών (η Παραγουάη δεν έχει έξοδο στη θάλασσα). Αλλά το κράτος, παρά τις τεράστιες δυσκολίες, κατόρθωσε να προμηθευτεί στην αρχή του προγράμματος της υποχρεωτικής παρακολούθησης του σχολείου και 5.000 φλάουτα, ένα για κάθε μαθητή της πρώτης φουρνιάς. Μπορεί κανείς να θυμηθεί τη σημασία που έδιναν στη μουσική ως τμήμα της εκπαίδευσης, στην κλασική Αθήνα.

Αυτό το πείραμα μιας κοινωνίας πιο δίκαιης έλαβε χώρα σε μια εποχή που τα παιδιά των εργαζόμενων της πολιτισμένης Αγγλίας λιμοκτονούσαν, κλείνονταν σε απάνθρωπα ορφανοτροφεία/οικοτροφεία ή οι μανάδες τους τα πότιζαν υπνωτικές ουσίες για να μπορέσουν να δουλέψουν στα εργοστάσια για ελάχιστες πένες ώστε να τα ζήσουν. Ήταν ένα πείραμα που επεκτάθηκε με τη δημιουργία βιομηχανικής υποδομής που θα εξασφάλιζε την ανεξαρτησία της χώρας. Το έπνιξαν στο αίμα οι ενωμένοι στρατοί της Βραζιλίας (πορτογαλική αυτοκρατορία), της Αργεντινής και της Ουρουγουάης που θεωρούσαν την Παραγουάη μια εξεγερμένη επαρχία και επικίνδυνο παράδειγμα. Οι απώλειες ζωών έφτασαν στο 70% του πληθυσμού, γιατί οι άνθρωποι υπερασπίστηκαν μια πατρίδα που, όχι μόνο τους έδινε ψωμί και αξιοπρέπεια, αλλά και τριαντάφυλλα ή αλλιώς φλάουτα!

Αν η κ. Γεωργακοπούλου ζούσε εκείνη την εποχή, θα ήταν ανάμεσα σ' αυτούς που γιόρτασαν την αιματοχυσία με ακριβά κρασιά, σχολιάζοντας μετά βδελυγμίας: "Έ, όχι και φλάουτα στην πλέμπα"!

ΤΑ ΝΕΑ, 13/10/2012

Από το Διοικητικό Συμβούλιο του Συλλόγου Γονέων Μουσικού Σχολείου Αλίμου λάβαμε επιστολή με αφορμή άρθρο της Ρούλας Γεωργακοπούλου στους «Προβολείς»: «Αν έχετε παιδιά, είμαστε βέβαιοι ότι φροντίζετε, στο πλαίσιο των δυνατοτήτων σας, να κάνετε ό,τι περνάει από το χέρι σας για να έχουν μία εκπαίδευση ευρεία, που θα τους ανοίγει ορίζοντες και θα τα ωθεί να αναπτύξουν τις ιδιαίτερες δεξιότητές τους. Αυτό κάναμε εμείς στρεφόμενοι προς τον θεσμό των δημόσιων μουσικών σχολείων.
Αν έχετε αναγκασθεί ποτέ να ξεκινήσετε νωρίς το πρωί για να χτυπήσετε εγκαίρως κάρτα στη δουλειά σας, προφανώς και θα ξέρετε ότι αυτό σας στερεί εντελώς τη δυνατότητα να μεταφέρετε το παιδί σας στο σχολείο.
Αν έχετε κυκλοφορήσει με τα μέσα μαζικής μεταφοράς, είναι βέβαιο ότι γνωρίζετε πως η μετακίνηση ακόμη και μεταξύ όμορων δήμων μπορεί να είναι μία χρονοβόρα και εξαντλητική, έως και επικίνδυνη για τα μικρότερα παιδιά, περιπέτεια. Θα το δεχόσασταν αυτό για τα παιδιά σας;
Ο αιρετικός λόγος, ο λόγος κόντρα στο ρεύμα, είναι ευπρόσδεκτος και πολύτιμος για τον δημόσιο διάλογο, υπό μία προϋπόθεση: να είναι αξιόπιστος. Υπό την προϋπόθεση δηλαδή ότι αυτός που τον εκφέρει είναι σε θέση να βγει από τον μικρόκοσμό του και ικανός και πρόθυμος να βάλει τον εαυτό του στη θέση ανθρώπων με τελείως διαφορετικές καταβολές, τελείως διαφορετικές ζωές».
Η απάντηση της Ρούλας Γεωργακοπούλου
Φαίνεται ότι η προτροπή για πρωτοβουλία και αυτενέργεια τράκαρε πάνω σε ένα «Καγιέν» και οι προθέσεις της έγιναν θρύψαλα. Κι όμως «και μες στο Ίμπιζα μπορεί να συμβεί» όπως έλεγε ένα παλιό (κακό) πλην διδακτικό τραγουδάκι. Προτού φτάσουμε όμως όλοι στον φαναρτζή (διδάσκοντες, διδασκόμενοι, αρθρογράφοι, υπουργεία, οδηγοί  πούλμαν και η χώρα ολόκληρη), θα μπορούσαν να αναληφθούν κάποιες πρωτοβουλίες που θα έδιναν μερική έστω λύση στο πρόβλημα.
Προσωπικά μου είναι αδύνατον να φανταστώ ότι καλλιτεχνικοί θεσμοί όπως  η Λυρική ή το Μέγαρο Μουσικής ή η Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών ή το Εθνικό Θέατρο θα έλεγαν όχι σε μία (ή και δυο ή και τρεις) συναυλία από τους μαθητές των μουσικών σχολείων ώστε να εξοικονομηθούν κάποιοι πόροι για τη μεταφορά των παιδιών στα ακροβολισμένα  διδακτήρια. Ένας λόγος παραπάνω που για τους νέους καλλιτέχνες μια τέτοιου χαρακτήρα σκηνική εμπειρία θα ήταν απείρως πιο συναρπαστική και ψυχικά ωφέλιμη κι από την πιο μαζική έκθεση προεφήβων στους συμβολισμούς της Πλατείας Συντάγματος.
Κρίμα που τα αυτιστικά, τα τετραπληγικά, τα ψυχωτικά, τα κακοποιημένα και τα παιδιά με βαριές ψυχικές ή αιματολογικές νόσους δεν έχουν καμία παρόμοια εναλλακτική τώρα που λόγω της κρίσης κλείνουν ένα-ένα τα κέντρα εκπαίδευσης και μέριμνας. Γι' αυτά τα τελευταία, το κράτος θα έπρεπε να κόψει τον λαιμό του κι εγώ τον δικό μου. 
Κατά τα άλλα, κρίμα σ'  εμάς που παρά το ανήκεστον των δημοσιονομικών της χώρας δεν μάθαμε ακόμη να ιεραρχούμε. Με πληροφορούν ότι αρκετοί σύλλογοι γονέων δημόσιων δημοτικών σχολείων της μείζονος περιοχής πρωτευούσης, μεταξύ των οποίων και το 9ο Δημόσιο Δημοτικό Σχολείο Αγίας Παρασκευής, πληρώνουν από το υστέρημά τους τα κόμιστρα για το σχολικό των παιδιών τους. Αυτοί χαλάνε την πιάτσα.


10 December 2012

Έλλειμμα μεγαλείου. Και λοιπόν;

του Ανδρέα Πετρουλάκη, protagon.gr, 10/12/2012

Έχω πάντα στο μυαλό μου ένα περιστατικό από αυτά που είναι δυνατόν να σου συσκοτίσουν την κρίση μέσα στη σημειολογία τους. Ήταν Δεκέμβριος του 1994, ο Α. Σαμαράς είχε μόλις ανακοινώσει το όνομα του Κωστή Στεφανόπουλου ως  πρότασή του για  επόμενο Πρόεδρο της Δημοκρατίας και, αφού ήταν κοινό μυστικό ότι συμφωνούσε και το ΠΑΣΟΚ, η εκλογή του ήταν βέβαιη. Τη νύχτα εκείνη ο πρώην αρχηγός της ΔΗΑΝΑ επέστρεφε από την Πάτρα και βρήκε μπροστά στο σπίτι του, στην οδό Δάφνης, όλον το στρατό των τηλεοπτικών συνεργείων της χώρας.
Απτόητος βγήκε από το αμάξι, έσκυψε κάτω απ΄ το τιμόνι και μπουρδουκλώθηκε για να περάσει το μπαστούνι ασφαλείας κάτω από το πετάλι του φρένου. Αναψοκοκκίνισε γιατί δεν του πετύχαινε το κλείδωμα αλλά δεν εγκατέλειψε την προσπάθεια — τού πήρε αρκετή ώρα για να το καταφέρει κάτω από τα βλέμματα όλων των Ελλήνων. «Μα δεν έχει συναίσθηση της στιγμής;», σκέφτηκα. «Κανένα μεγαλείο;». Φανταστείτε, διαδεχόταν τον Καραμανλή, τον πιο μεγαλοπρεπή πολιτικό της μεταπολιτευτικής Ελλάδας και η σύγκριση τον έκανε να φαντάζει μικροαστός δικηγόρος επαρχίας που φοβόταν μην του κλέψουν το αυτοκίνητο. Αργότερα κατάλαβα ότι τα φαινόμενα απατούν. Ο Στεφανόπουλος απλώς ήταν και επέμενε να είναι ο εαυτός του. Το μεγαλείο, η θεατρικότητα, ο υψηλός συμβολισμός και οι χρησμοί δεν ταίριαζαν στην προσωπικότητά του αλλά αυτό δεν τον εμπόδισε να γίνει ο καλύτερος Πρόεδρος της Μεταπολίτευσης.
Το αντίστοιχο του Στεφανόπουλου σε πρωθυπουργό ήταν ο Κώστας Σημίτης. Καθόλου ταλαντούχος στην επικοινωνία, καθόλου χαρισματικός στην δημόσια εικόνα του και από μεγαλείο άστα να πάνε. Από το «ευχαριστούμε τους Αμερικάνους» μέχρι το «είμαι ο Σημίτης, ο πρωθυπουργός», όταν έκλεινε ραντεβού σε ασφαλισμένο του ΙΚΑ στο 184, καταλάβαινες ότι ο άνθρωπος διέφερε από όλους τους προγενέστερους και τους επόμενους  πρωθυπουργούς στην αντίληψη που είχε (ή δεν είχε) για την αξία των συμβολισμών. Στην ουσία δεν ασχολείτο καθόλου με την έννοια.
Είναι σίγουρο ότι για το ίδιο ακριβώς περιστατικό των Ιμίων ο παλιός Καραμανλής θα έδινε έναν πολυσήμαντο δυσεπίλυτο χρησμό, ο Αντρέας θα έλεγε «χάρη στον ηρωισμό των Ελλήνων...», ο Μητσοτάκης «χάρη στους χειρισμούς μου…» , ο νεότερος θα διοχέτευε σχέδιο δολοφονίας του για τη ανυποχώρητη στάση του και πάει λέγοντας. Το «ευχαριστούμε τους Αμερικάνους» θα το έλεγε μόνο αυτός που θα σου απαντούσε «μα, αφού οι Αμερικάνοι έσωσαν την κατάσταση, γιατί να μην το πω;» Είναι ο ίδιος άνθρωπος που σκέφτηκε «γιατί να μην κάνω έξωση και κατάσχεση στον ρολογά που νοικιάζει το μαγαζί μου; Αφού μου χρωστάει νοίκια; Τι άλλο προβλέπει ο νόμος;» Δεν πέρασε από το μυαλό του ότι ένας πρωθυπουργός οκτώ χρόνων δεν κάνει κατάσχεση λουρακιών.
Για αυτό δεν με εκπλήσσει και το τωρινό περιστατικό με την αποζημίωση για τα γκαζάκια στο πολιτικό του γραφείο. Είναι απολύτως συμβατό με την πολιτεία ενός ανθρώπου που είδε την πολιτική, όχι σαν μια αποστολή για την οποία τον επέλεξε η ιστορία αλλά ως μια δουλειά που πρέπει να γίνει καλά. Όχι με όρους εικόνας  αλλά με όρους ουσίας.  Καταλαβαίνουμε ότι όλοι ανεξαιρέτως οι συνάδελφοί του θα αρνούντο δημοσίως την αποζημίωση ή θα την προσέφεραν με κάμερες σε πραγματικά θύματα τρομοκρατίας. Πιθανότατα και ο κ. Σημίτης το ίδιο θα έπρεπε να είχε κάνει.
Παλιότερα θα με ενοχλούσε η συμπεριφορά του, τώρα όχι. Τώρα πια έχω αλλάξει. Έχω συνειδητοποιήσει ότι έχουμε χορτάσει όλα αυτά τα χρόνια  από king size  πρωθυπουργούς  και πολιτικούς, καλούς γνώστες της σημειολογίας των δημοσίων κινήσεων, με βαρύγδουπες συμπεριφορές- κελύφη πολιτικής ανυπαρξίας, μανούλες στη διαχείριση των συμβόλων και της εικόνας τους, από μηχανής θεούς που λύνουν τους γόρδιους  δεσμούς όταν τα απαιτεί ο λαός και ο Τύπος. Πρωθυπουργούς με  Mont Blanc, μεγαλοπρέπεια, γοητεία, ναρκισσισμό και αυτοπεποίθηση  και  όχι  σαστιμάρα, μπλοκάκια και λουράκια. Δεν είναι της παρούσης αν ο Σημίτης ήταν καλός ή κακός πρωθυπουργός, απλώς  θεωρώ ανάξιο λόγου το γεγονός της αποζημίωσης. Δεν μασάω πια από μεγαλεία. Το είχα πάθει με τον Στεφανόπουλο και έμαθα.

07 December 2012

10 σενάρια για το τέλος του κόσμου


ΒΗΜΑ, 7/12/2012

Έχουν όντως οι Μάγια προεξοφλήσει το τέλος του κόσμου και γι' αυτό τα ημερολόγιά τους σταματούν στα τέλη του 2012; Οι επιστήμονες απαντούν κατηγορηματικά «όχι», αλλά η καταστροφολαγνεία καλά κρατεί, μεταξύ άλλων με επικερδείς εκδόσεις, εκπομπές και ταινίες. Ιδού τα δέκα πιο δημοφιλή σενάρια για το «τέλος του πλανήτη Γη» και οι επιστημονικές πιθανότητες να βγουν κάποτε αληθινά.

1. Εισβολή εξωγήινων / επαφή με εξωγήινο πολιτισμό

Τουλάχιστον από το 1898, όταν ο συγγραφέας Χέρμπερτ Τζορτζ Ουέλς δημοσίευσε τον κλασικό «Πόλεμο των Κόσμων», η εισβολή εξωγήινων επανέρχεται ως θέμα σε έργα επιστημονικής φαντασίας. Έρευνες μάλιστα δείχνουν ότι ο φόβος μιας τέτοιας επίθεσης, π.χ. από κατοίκους του πλανήτη Άρη, αυξάνεται σε εποχές πραγματικών και μεγάλων καταστροφών όπως πόλεμοι, σεισμοί και θεομηνίες. Οι οπαδοί αυτής της θεωρίας θεωρούν ως αποδείξεις τις αναφορές για εμφάνιση UFO, τη συντριβή ενός ιπτάμενου δίσκου το 1947 στο Ρόσγουελ του Νέου Μεξικού και πολλές δυσδιάκριτες φωτογραφίες και ανεπιβεβαίωτες αναφορές.

Η αλήθεια: Εικόνες και βίντεο δείχνουν ότι αρκετές κυβερνήσεις παρακολουθούσαν τη δραστηριότητα των UFO τα τελευταία 50 χρόνια. Ωστόσο τίποτε δεν ενισχύει την πιθανότητα να βρεθούμε αιχμάλωτοι ανθρωποειδών στο άμεσο μέλλον - πόσο μάλλον στο (εναπομείναν) 2012.

2. Ο φονικός πλανήτης Νιμπίρου

Χιλιάδες ιστότοποι στο Διαδίκτυο προβάλλουν την πεποίθηση ότι τα πρώτα χρόνια του 21ου αιώνα ένας άγνωστος πλανήτης θα συγκρουστεί με τη Γη ή θα περάσει πολύ κοντά της, με αποτέλεσμα είτε την εξαφάνιση του πολιτισμού είτε τεράστιες καταστροφές. Νιμπίρου ονόμασε έναν τέτοιον πλανήτη-φονιά ο αζέρος συγγραφέας επιστημονικής φαντασίας Ζεκαράια Σίτσιν, ο οποίος έγραψε στα τέλη της δεκαετίας του 1960 ότι πρόκειται για έναν πλανήτη του ηλιακού µας συστήματος που ακολουθεί ασυνήθιστη τροχιά και εισέρχεται κάθε 3.700 χρόνια στο εσώτερο ηλιακό µας σύστημα.

Η αλήθεια: Ο Σίτσιν δεν ανέφερε πουθενά ότι ο Νιμπίρου μπορούσε να απειλήσει τη Γη. Ορισμένοι, ωστόσο, επικεντρώνονται σε μια ανακοίνωση της NASA το 2005 που έλεγε ότι ανακαλύφθηκε ο δέκατος πλανήτης στις παρυφές του ηλιακού µας συστήματος και κάποιοι προχωρούν ακόμη περισσότερο λέγοντας ότι ο πλανήτης αυτός θα µας πλησιάσει το 2012. Κάτι τέτοιο όμως δεν πρόκειται επ' ουδενί να συμβεί.



3. Η καταστροφή του Ηλίου

Αυτό είναι ένα από τα πιο αδύναμα σενάρια καταστροφής που σχετίζονται µε το τέλος του ημερολογίου των Μάγια. Σύμφωνα µε το συγκεκριμένο σενάριο, τον Δεκέμβριο του 2012 μια τεράστια ηλιακή έκρηξη θα τυλίξει τον πλανήτη µας αφανίζοντας ανθρώπους και οικοσυστήματα. Ως τώρα δεν υπάρχει καμία ένδειξη ότι κάτι αντίστοιχο συνέβη στο παρελθόν. Ωστόσο, µπορεί να υπάρχει κάποιος συσχετισμός (έστω και αδύναμος) μεταξύ του παρατηρούμενου εντεκαετούς ηλιακού κύκλου και των κύκλων του χρόνου που εμφανίζονται στο ημερολόγιο των Μάγια.

Η αλήθεια: Μια ηλιακή έκρηξη µπορεί όντως να προκαλέσει προβλήματα στις δορυφορικές επικοινωνίες και σε αστροναύτες που μπορεί να ταξιδεύουν στο διάστημα, αλλά δεν θα είναι τόσο ισχυρή ώστε να καταστρέψει τη Γη, και μάλιστα το 2012. Πολλοί επιστήμονες δέχονται ότι κάποια στιγμή, όταν ο Ήλιος ξεμείνει από ενέργεια, θα μετατραπεί σε έναν κόκκινο γίγαντα καταπίνοντας τη Γη. Όχι όμως νωρίτερα από 5 δισεκατομμύρια χρόνια από τώρα - το μέλλον της ανθρωπότητας ως τότε κανείς δεν μπορεί να προβλέψει. Εξάλλου, ο Απολινάριο Τσίλε Πιξτούν, ένας από τους εν ζωή σοφούς γέροντες της φυλής των Μάγια στην Πόλη του Μεξικού, ενοχλείται από τις ερωτήσεις που δέχεται από δημοσιογράφους εκπομπών μυστηρίου και απλούς ανθρώπους. «Πριν από χρόνια στην Αγγλία, με βομβάρδιζαν με ερωτήσεις γύρω από το περίφημο ημερολόγιο των Μάγια, που υποτίθεται ότι τελειώνει το 2012. Όχι, το 2012 δεν θα έρθει τέλος του κόσμου», λέει ο σοφός γέροντας - κάτι παραπάνω θα ξέρει.

4. Μετατόπιση μαγνητικού πεδίου στους πόλους

Σύμφωνα µε τη θεωρία αυτή, μια δραματική αντιστροφή των μαγνητικών πόλων της Γης είναι προ των πυλών και θα έχει ως αποτέλεσμα την αναστροφή της περιστροφής του πλανήτη µε καταστροφικά αποτελέσματα. Όσοι αποδέχονται τη θεωρία επικαλούνται ενδείξεις για μετακίνηση των πόλων της Γης κατά το παρελθόν και λένε ότι το γεγονός αυτό µπορεί να υπολογιστεί από τη μελέτη των ηλιακών κηλίδων. Κάποιοι λένε ότι οι Μάγια και οι αρχαίοι Αιγύπτιοι ανακάλυψαν ενδείξεις για μελλοντική αντιστροφή των πόλων της Γης, αλλά κρατήθηκαν μυστικές από σημερινές κυβερνήσεις. Μελέτες που έγιναν από ειδικούς στο αμερικανικό πανεπιστήμιο Πρίνστον και το Πανεπιστήμιο Πολ Σαμπατιέ στην Τουλούζη της Γαλλίας υποστηρίζουν ότι η ισορροπία της Γης όντως άλλαξε, αλλά πριν από 800 εκατομμύρια χρόνια. Οι ερευνητές μελέτησαν μαγνητικά ορυκτά σε ιζηματογενή πετρώματα στη Νορβηγία και βρήκαν ότι ο βόρειος πόλος μετατοπίστηκε κατά 50 μοίρες.

Η αλήθεια: οι ειδικοί υποστηρίζουν ότι οποιαδήποτε μετατόπιση των πόλων δεν πρόκειται να συμβεί νωρίτερα από ένα εκατομμύριο χρόνια - και δυσκολεύονται να περιγράψουν πώς θα είναι.

5. Έκρηξη ενός υπερηφαιστείου

Η έκρηξη ενός υπερηφαιστείου θα μπορούσε να είναι μεγαλύτερη από οποιαδήποτε άλλη ηφαιστειακή έκρηξη στην πρόσφατη ιστορία. Σύμφωνα µε ερευνητές, αυτό θα μπορούσε να συμβεί αν το μάγμα που ανέβαινε στον φλοιό της Γης δεν έβρισκε έξοδο διαφυγής. Η συσσωρευμένη πίεση θα είχε ως αποτέλεσμα τον αφανισμό μιας τεράστιας χερσαίας έκτασης, τη στιγμή που το μάγμα θα εκτοξευόταν στον ουρανό. Στην περίπτωση αυτή, εκατομμύρια τόνοι στάχτης και δηλητηριωδών αερίων θα σκορπίζονταν στην ατμόσφαιρα επιφέροντας στον κόσμο τον επονομαζόμενο «πυρηνικό χειμώνα», οδηγώντας τελικά σε μια νέα εποχή των παγετώνων ή, ακόμη χειρότερα, αφανίζοντας κάθε ίχνος ζωής από τη Γη.

Η αλήθεια: Όσοι πιστεύουν ότι κάτι τέτοιο θα συμβεί το 2012, στρέφουν την προσοχή τους στη λεγόμενη υπερκαλντέρα που βρίσκεται κάτω από το εθνικό πάρκο Γέλοουστοουν στις ΗΠΑ. Δορυφορικές παρατηρήσεις των τελευταίων χρόνων έχουν διαπιστώσει αλλαγές στην κίνηση ρευστών πετρωμάτων 16 χιλιόμετρα κάτω από την επιφάνειά του. Ωστόσο κανείς δεν είναι σε θέση να γνωρίζει αν και πότε θα εκραγεί η καλντέρα. 

6. Τρίτος Παγκόσμιος Πόλεμος

Σχεδόν αμέσως μετά το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, το 1945, και τον χωρισμό του Κόσμου σε δύο αντίπαλα στρατόπεδα, ήταν έκδηλη η ανησυχία ότι ένας νέος πόλεμος μπορούσε να ξεσπάσει και να αφανίσει τον κόσμο µε τα νέα ατομικά όπλα που είχαν εφευρεθεί. Από το 1947, που η Ρωσία κατασκεύασε τη δική της ατομική βόμβα, ξεκίνησε ένας αχαλίνωτος ανταγωνισμός που κορυφώθηκε µε την λεγόμενη «Κρίση των Πυραύλων» στην Κούβα το 1962. Η αύξηση των πυρηνικών οπλοστασίων συνεχίστηκε τις δεκαετίες του 1970 και 1980, όμως από το 1990 και ύστερα, μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης, η κούρσα των εξοπλισμών ατόνησε.

Η αλήθεια: Ορισμένοι πιστεύουν ότι η αυξανόμενη δύναμη της Κίνας και µία πιθανή αντίδραση της Αμερικής ή ένας πόλεμος ανάμεσα στην Ινδία και το Πακιστάν ή ανάμεσα στη Βόρεια και Νότια Κορέα θα μπορούσαν να πυροδοτήσουν μια παγκόσμια πολεμική σύρραξη. Όμως κι αυτό το ενδεχόμενο είναι αρκετά μακρινό. Ορισμένοι μελλοντολόγοι δίνουν πιθανότητες 15% να ξεσπάσει μία περιφερειακή πυρηνική σύρραξη.

7. Τρομοκρατικό μεγα-χτύπημα

Μετά την 11η Σεπτεμβρίου 2001 και τον θάνατο περίπου 3.000 ανθρώπων στη Νέα Υόρκη και την Ουάσιγκτον, αυξήθηκαν οι φόβοι ότι η Αλ Κάιντα ή κάποιο άλλο τρομοκρατικό δίκτυο ήταν σε θέση να αφανίσει κάποια μεγάλη πόλη στη Δύση χρησιμοποιώντας όπλα μαζικής καταστροφής ή καταφεύγοντας σε χημικό πόλεμο. Ο Οσάμα μπιν Λάντεν διακήρυξε πριν από λίγα χρόνια ότι η οργάνωσή του διαθέτει «αρκετές πυρηνικές συσκευές» και ορισμένοι εκφράζουν φόβους για κάμποσα πυρηνικά όπλα που χάθηκαν από την πρώην Σοβιετική Ένωση και ειδικότερα για έξι «βαλίτσες» με πυρηνικές κεφαλές.

Η αλήθεια: δεν υπάρχει καμία ένδειξη ότι η Αλ Κάιντα ή κάποια άλλη τρομοκρατική οργάνωση διαθέτει πυρηνικά όπλα, ενώ οι όποιες απόπειρες τρομοκρατών στη Βρετανία να εξαπολύσουν χημικό πόλεμο απέτυχαν παταγωδώς. Παρ' όλα αυτά, υπάρχουν φόβοι ότι η Αλ Κάιντα ή κάποια άλλη ομάδα φανατικών ένοπλων ισλαμιστών θα μπορούσε να ανατρέψει την κυβέρνηση του Πακιστάν και αποκτήσει πρόσβαση σε κάποια απ' τα πυρηνικά όπλα της χώρας.

8. Το τέλος του πετρελαίου

Η μείωση των αποθεμάτων του «μαύρου χρυσού» είναι µία πραγματικότητα που πρέπει να ληφθεί σοβαρά υπόψη. Οι οικονομίες ολόκληρου του κόσμου είναι συνυφασμένες µε το πετρέλαιο και πολλοί καταστροφολόγοι συνδέουν το «στέρεμα» των πετρελαιοπηγών µε το τέλος του ημερολογίου των Μάγια το 2012.

Η αλήθεια: Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το πετρέλαιο κάποτε θα τελειώσει. Ωστόσο υπάρχουν δύο ερωτήματα: κατά πρώτον, το πότε αυτό θα συμβεί και, δεύτερον, αν θα υπάρξει έγκαιρα κάποια εναλλακτική πηγή ενέργειας. Ορισμένοι ειδικοί πιστεύουν ότι το πετρέλαιο θα τελειώσει μέχρι το 2020 ενώ άλλοι θεωρούν πως αυτό έχει ήδη αρχίσει να συμβαίνει, επικαλούμενοι την παραδοχή ορισμένων πετρελαϊκών εταιρειών ότι έχουν «στραγγίξει» τα αποθέματά τους. Δεν είναι ένα αβάσιμο σενάριο, αλλά σε καμία περίπτωση δεν θα βρεθεί το αντιμετωπίσει πλανήτης εντός των ολίγων ημερών που απομένουν μέχρι την εκπνοή του 2012.  

9. Ο θάνατος των μελισσών

Περισσότερο από το 1/3 των μελισσιών στις ΗΠΑ χάθηκε τον χειμώνα του 2008 από το λεγόμενο CCD (Colony Colapse Disorder / Σύνδρομο Εγκατάλειψης Αποικιών Κυψελών), ένα σύνδρομο που προκαλεί αιφνίδιο θάνατο στις εργάτριες µε αποτέλεσμα η βασίλισσα να περιπλανιέται μόνη της σε μια άδεια κυψέλη. Το σύνδρομο κατόπιν εξαπλώθηκε και σε χώρες της Ευρώπης, συμπεριλαμβανομένων της Γαλλίας, του Βελγίου, της Ιταλίας, της Πορτογαλίας και της Ισπανίας. Πολλές θεωρίες έχουν προταθεί για να εξηγηθεί η αιτία θανάτου των μελισσών, όπως η κλιματική αλλαγή, η αρρώστια Βαρρόα Μίτε, οι συχνότητες των κινητών τηλεφώνων, συγκεκριμένα εντομοκτόνα ή κάποιοι παραλυτικοί ιοί ισραηλινής προέλευσης. Κανένα από τα παραπάνω δεν φαίνεται ότι είναι ο πραγματικός ένοχος για το CCD, ενώ καμία θεραπεία δεν έχει βρεθεί ως τώρα.

Η αλήθεια: Αν εκλείψουν οι μέλισσες, θα διαταραχθεί η τροφική αλυσίδα καθώς το 1/3 των πηγών διατροφής του ανθρώπου εξαρτάται άμεσα από τις δραστηριότητες των μελισσών, οπότε εδώ τα πράγματα είναι πιο σοβαρά. Οι πληθυσμοί των εργατικότατων αυτών εντόμων πράγματι απειλούνται διεθνώς.

10. Περιβαλλοντική καταστροφή

Τις προηγούμενες δεκαετίες κυριότερες περιβαλλοντικές απειλές θεωρούνταν -μεταξύ πολλών άλλων- η μόλυνση της ατμόσφαιρας, η καταστροφή του εδάφους και του στρώματος του όζοντος. Η ανθρώπινη δραστηριότητα υποβαθμίζει το πλανητικό οικοσύστημα, έστω κι αν ορισμένοι θεωρούν ότι η κλιματική αλλαγή είναι μια συνωμοσία κάποιων επιστημόνων.

Η αλήθεια: Ένα, δυστυχώς, αρκετά πιθανό σενάριο. Το Ινστιτούτο ∆ιαστημικών Μελετών Γκόνταρντ της NASA έχει διαπιστώσει ότι η μέση παγκόσμια θερμοκρασία έχει αυξηθεί κατά 0,8 βαθμούς Κελσίου από το 1880. Η καταστροφή του περιβάλλοντος από μια επερχόμενη αύξηση της θερμοκρασίας ή από τη μόλυνση της ξηράς και της θάλασσας θα μετέτρεπε τεράστιες περιοχές σε σχεδόν ακατοίκητες εκτάσεις. Προβλήματα με την τροφική αλυσίδα και με τα ακραία καιρικά φαινόμενα θα μπορούσαν, πράγματι, να επιφέρουν φυσική και ανθρωπιστική καταστροφή πρωτοφανώς μεγάλης έκτασης.

05 December 2012

Φοροδιαφυγή με την ευλογία του κράτους


του Μπάμπη Παπαδημητρίου, Καθημερινή, 5/12/2012
Θα διαβάσετε στη συνέχεια την επιστολή που μου έστειλε ένας καλός αναγνώστης και ακροατής. Τον ευχαριστώ, όπως και όλους εσάς που κάνετε το ίδιο. Το ιδιαίτερο στην επιστολή αυτή είναι ότι αναφέρεται σε μια χαρακτηριστική και πασίγνωστη εστία φοροδιαφθοράς, με την οποία κανείς, επί πάμπολλα χρόνια, δεν ασχολείται. Έγιναν μικρές αλλαγές ώστε να μην μπορεί να ταυτοποιηθεί το πρόσωπο, αφού δεν του ζήτησα την άδεια για τη δημοσιοποίηση.
«Εργάσθηκα πολλά χρόνια ως επενδυτικός σύμβουλος πελατών σε μεγάλη χρηματιστηριακή εταιρεία. Μεταξύ των πελατών υπήρχαν πολλοί που δεν μπορούσαν με τίποτα να δικαιολογήσουν τα ποσά που επένδυαν σε κινητές αξίες. Προ ολίγων ημερών συνάντησα έναν παλιό μου πελάτη, που ανήκει στην κατηγορία των μη ικανών να δικαιολογήσουν τα ποσά που επένδυαν. Τον ρώτησα λοιπόν τι κάνει με το θέμα αυτό. Η απάντησή του ήταν η εξής: “Κοίτα, φέτος έκανα 5.000 δήλωση. Στο Χρηματιστήριο έχω βάλει γύρω στα 300 χιλιάρικα. Σκέφτομαι να ανεβάσω τη δήλωση στην εφορία στα 8 με 10 χιλιάρικα γιατί έχω και τρία αυτοκίνητα και πρέπει να τα καλύπτω. Εφορία δεν πληρώνω. Παίρνω επιστροφές ΦΠΑ από κάτι ψευτοκαλλιέργειες”. Επάγγελμα του συγκεκριμένου; Παραγωγός και έμπορος οπωροκηπευτικών λαϊκών αγορών, έσοδο από 1.000 έως 3.000 ευρώ την εβδομάδα.
Σπούδασα οικονομικά, έκανα μεταπτυχιακό στα χρηματοοικονομικά και είμαι πατέρας 2 παιδιών, δηλώνω όλα μου τα εισοδήματα και αναγκάζομαι να πληρώνω την εφορία μου μέσω πιστωτικής κάρτας, γιατί δεν έχω την κατάλληλη ρευστότητα. Πραγματικά είμαι έξαλλος, γιατί πίστευα ότι πριν το κράτος και η τρόικα μας εκτελέσουν φορολογικά και μισθολογικά θα είχε μπει μια μικρή τάξη σ’ αυτές τις χοάνες φοροδιαφυγής και ξεπλύματος μαύρου χρήματος.
Διάβασα ότι η Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς ζήτησε από τις χρηματιστηριακές να ελέγχουν καλύτερα την πηγή των χρημάτων που επενδύουν οι πελάτες τους. Καραγκιοζιλίκια, κ. Παπαδημητρίου και συγγνώμη για την έκφραση. Ποια χρηματιστηριακή θα ελέγξει έναν πελάτη που της φέρνει κάθε εβδομάδα 5-10 χιλιάρικα, τέτοιες εποχές; Η ίδια η Επιτροπή πρέπει να ελέγχει λεπτομερειακά γιατί όσοι φοροδιαφεύγουν βάζουν 1.000 ευρώ κάθε δεύτερη μέρα για να μη βγάζει μάτι. Δεν χρειάζεται να ελέγχουν κατάθεση κατάθεση, αλλά πόσα χρήματα εισέφερε ό συγκεκριμένος κωδικός το τελευταίο εξάμηνο.
Κατά τα άλλα τους απασχολεί η συμμετοχή του συνταξιούχου στα φάρμακα και αν η σύνταξη του ΟΓΑ θα μειωθεί κατά 30 ευρώ. Αίσχος, ντροπή και ξεφτίλα. Oσο εξακολουθεί να είναι άδικο το φορολογικό μας σύστημα, τόσο δεν θα μπορεί να ισορροπήσει η κοινωνία μας και να δεχθεί κανένα μέτρο χωρίς αντιδράσεις».