31 December 2007

Γιάννης Ρίτσος

Αυτολογοκρισία



Μεγάλη δυσκολία
το πλάσιμο
των θετικών ηρώων.

Όταν αφήσουν χάμου
τις σημαίες
δεν ξέρουν πια
τι να κάνουν τα χέρια τους
ούτε κι εμείς.

Καλύτερα λοιπόν
καθόλου να μη γίνουν
τ’ αποκαλυπτήρια
αυτού του αγάλματος
και του ποιήματος αυτού.

(9/12/1977)



Διέγραψε
ως και την τελευταία λέξη
του ποιήματος

είναι έτοιμο τώρα
μπορεί να δημοσιευτεί.

(19/12/1977)

30 December 2007

Θα μπορούσατε να τον ψηφίσετε;

Διαχρονική οπισθοδρομικότητα


(The Guardian, καθημερινή, 29/12/2007)

Αυτές τις Αγιες Ημέρες, η θρησκευτική πίστη του Μορμόνου υποψηφίου για το χρίσμα των Ρεπουμπλικανών, Μιτ Ρόμνεϊ, αποκτά ξεχωριστό ενδιαφέρον. Οι Μορμόνοι πιστεύουν ότι ο άγγελος Μορόνι αποκαλύφθηκε τη δεκαετία του 1820 στο νεαρό τυχοδιώκτη Τζόζεφ Σμιθ, δείχνοντάς του την κρυψώνα θεϊκών χρυσών πλακών, θαμμένων σε βουνοπλαγιά κοντά στην οικία του της Δυτικής πολιτείας της Νέας Υόρκης.

Οι πλάκες, που φέρονται ότι ήταν γραμμένες σε άγνωστη γλώσσα, η οποία ονομάσθηκε μεταρρυθμιστικά αιγυπτιακά, αποτέλεσαν τη βάση του Βιβλίου του Μόρμον, που θεωρείται εξίσου ιερό από τα μέλη της αίρεσης, όσο και η Βίβλος. Ο Σμιθ εξήγησε το δόγμα του σε άρθρο του σε εφημερίδα της εποχής: «Ο όρος Μόρμον προέρχεται από τη λέξη «μον» που σημαίνει καλό στη μεταρρυθμιστική Αιγυπτιακή γλώσσα».

Σε αυτή την Ιερή Γραφή, η Βόρεια Αμερική περιγράφεται ως «τόπος καλύτερος από όλους τους άλλους», ενώ οι κάτοικοι των ΗΠΑ του 19ου αιώνα εξασφαλίζουν τη Θεία υπόσχεση ότι «αυτή θα είναι η γη της ελευθερίας». Επιπλέον, ο ενδεχόμενος προσηλυτισμός των Ινδιάνων στο Μορμονισμό θα τους έδινε την ευκαιρία να ξαναγίνουν «λευκός και γλυκύς λαός». Οι πιστοί της Εκκλησίας των Μορμόνων μπορούν, χάρη στις άοκνες προσπάθειες και την αγαθοεργία, να γίνουν Θεοί.



Σύμφωνα με βιογραφία του υποψηφίου, που δημοσιεύθηκε στους New York Times, ο πατέρας του Μιτ Ρόμνεϊ, Τζορτζ, γεννήθηκε στο Μεξικό «σε αποικία Μορμόνων, που δραπέτευσαν λόγω της απαγόρευσης της πολυγαμίας. Το ιεραποστολικό του έργο τον έφερε στο Λονδίνο, όπου προσηλύτιζε στο Χάιντ Παρκ της πρωτεύουσας». Ο Μιτ Ρόμνεϊ πραγματοποίησε το ιεραποστολικό του έργο στη Γαλλία.

Ο μορμονισμός του Ρόμνεϊ αποτελεί σημαντικό πρόβλημα για πολλούς συντηρητικούς χριστιανούς στις ΗΠΑ, που υπό κανονικές συνθήκες θα έπρεπε να αποτελούν την εκλογική του πελατεία. Οι ψηφοφόροι αυτοί ενδέχεται να επιλέξουν τον Βαπτιστή και πρώην ιεροκήρυκα Μάικ Χάκαμπι και την κυριολεκτική ερμηνεία της Γενέσεως.

Για να αποσοβήσει τον κίνδυνο αυτό, ο Ρόμνεϊ εκφώνησε ομιλία νωρίτερα αυτόν τον μήνα, στην οποία προσπάθησε να μεταθέσει τη διαχωριστική γραμμή μεταξύ Προτεσταντών και Μορμόνων, προς την κατεύθυνση του διαχωρισμού μεταξύ πιστών και άθεων. Μόνο οι πιστοί, σύμφωνα με τον Μιτ Ρόμνεϊ, μπορούν να χαρακτηρίζονται αληθινοί Αμερικανοί: «Πρέπει να αποδεχθούμε τον Δημιουργό, όπως έκαναν και οι Πατέρες του έθνους μας. Κάθε ένας που πιστεύει στην ανεξιθρησκεία, κάθε άνθρωπος που γονάτισε απέναντι στον Παντοδύναμο, είναι φίλος και σύμμαχός μου».
Δεν έχει λοιπόν σημασία, σε ποια παράλογη δοξασία πιστεύετε, εφόσον πιστεύετε σε κάτι παράλογο. Το μόνο που ίσως σας οδηγήσει εκτός της εθνικής αυτής κοινότητας, είναι η πίστη στην επιστήμη και τη λογική, που δηλώνουν με σημαντικό βαθμό βεβαιότητας ότι δεν υπάρχει Θεός.

Η επίθεση του Ρόμνεϊ κατά των άθεων δεν πρόκειται να του κοστίσει σε ψήφους, αλλά είναι απαράδεκτη πολιτική συνταγή για μία ελεύθερη χώρα. Οι θρησκευόμενοι πολιτικοί στις ελεύθερες χώρες πρέπει να βρουν κοινή γλώσσα, που δεν θα θίγει τους ψηφοφόρους άλλων θρησκειών και δογμάτων, αλλά και τους άθεους.

Το πρόβλημα με την πίστη του Μιτ Ρόμνεϊ δεν έχει σε τίποτε να κάνει με το γεγονός ότι ο Μορμονισμός είναι θρησκεία ή ότι ο Μορμονισμός δεν μπορεί να χαρακτηρισθεί καθαρά χριστιανικό δόγμα, αλλά με το ότι ο Μορμονισμός μοιάζει με απίστευτο συνονθύλευμα κακόγουστων δοξασιών. Το ερώτημά μου είναι: πώς μπορεί ένας μορφωμένος άνθρωπος, που φιλοδοξεί να ηγηθεί του ισχυρότερου κράτους στον κόσμο, να πιστεύει τέτοια πράγματα;
Σημ.: Το τελευταίο ερώτημα μπορεί να τεθεί για όλους τους μορφωμένους που πιστεύουν σε οποιαδήποτε θρησκεία. Όποιος μπορεί να πιστεύει στις επιφοιτήσεις από την έρημο, δεν θάχει δυσκολία να αποδεχτεί και τις πλάκες σε γλώσσα μεταρρυθμιστική αιγυπτιακή!
.

Κρύο και πείνα...

Με το κρύο που έπεσε αυτές τις μέρες του Γενάρη, χειμώνας είναι εξ άλλου, θυμήθηκα ανάλογες περιπτώσεις που έζησα με πολύ κρύο και χιόνι, στo Eberstadt/Darmstadt της Γρμανίας ως φοιτητής και όχι μόνο μια φορά. Έξω κρύο μέσα επίσης κρύο, γιατί έπρεπε να κουβαλήσω από νωρίς μπρίκετς για τη σόμπα και δεν ήθελα να βγω έξω, δήθεν για να λύσω κάποιες ασκήσεις. Μπα, κρύωνα και πείναγα και δεν είχα λεφτά να πληρώσω για το καύσιμο της σόμπας! Είχα ακούσει ότι πίνοντας νερό καλμάρεις την πείνα, αλλά το νερό εκεί με το ζόρι έβγαινε από τον σωλήνα, παγωμένο σχεδόν. Θα έκανε τρύπα στο στομάχι, αν το έπινες. 

Τελικά δεν άντεξα την πείνα, αψήφησα το κρύο, ντύθηκα και βγήκα. Πήγα σε μια κοντινή κινητή καντίνα της κακιάς ώρας, fast food της παλιάς εποχής  (Wurstbude) και πήρα 2 λουκάνικα ζεσταμένα σε καυτό νερό. τα λεφτά μου έφταναν ίσα ίσα. Έβαλα μπόλικη μουστάρδα στο χαρτονένιο δισκάκι, πήρα και δεύτερο ψωμάκι. Στο δρόμο της επιστροφής έτρωγα λίγο λίγο τα λουκάνικα, περπάταγα χοροπηδητά για να ζεσταθώ, δάγκωνα τα ψωμάκια, βούταγα και στη μουστάρδα. 

Όταν έφτασα στο σπίτι είχα φάει τα λουκάνικα, μπήκα μέσα δήθεν χορτάτος για να κοιμηθώ, αλλά μέσα ήταν πιο κρύο απ΄ ότι έξω. Ο αέρας έδιωχνε την υγρασία, ενώ μέσα στο δωμάτιο και χωρίς θέρμανση, το κρύο δάγκωνε... Έβγαλα τα παπούτσια και έπεσα στις κουβέρτες ντυμένος, με σακάκι, κασκόλ, σκούφο και κάλτσες. Ευτυχώς που δεν είχα φιλενάδα δίπλα μου, γιατί θα έπρεπε να μοιραστώ τα λουκάνικα μαζί της και λεφτά περισσευούμενα δεν υπήρχαν. Ίσως να ονειρεύτηκα το βράδυ ότι είχα δίπλα μια φιλενάδα πλούσια, με ζεστή βίλα και οργανωμένη κουζίνα με αχνιστά φαγητά...

Το πρωί προσπαθούσα να συνειδητοποιήσω, αν ξύπνησα  στο κρύο φτωχικό φοιτητικό δωμάτιό μου ή στη βίλα της ονειρεμένης πλούσιας φιλενάδας. Λίγες εβδομάδες μετά διορίστηκα στο Πολυτεχνείο ως έκτακτος βοηθός (Hilfsassistent) με μηνιαία αμοιβή 400 Μάρκα (κάπου 200 €). Χλιδή!

29 December 2007

Ο μύθος περί κατάργησης των Χριστουγέννων

(The Guardian, Καθημερινή, 28/12/2007)

Ελαβα πρόσφατα επιστολή από έναν ιερέα, στην οποία με κατηγορεί για τα ακόλουθα: «Περισσότεροι χριστιανοί έχουν μαρτυρήσει για την πίστη τους τον 20ό αιώνα από οποιαδήποτε άλλη περίοδο στην ιστορία. Άνθρωποι όπως εσείς και ο Richard Dawkins, αποτελείτε το σύγχρονο αντίστοιχο του Ηρώδη, καθώς στοχεύετε στον πλήρη αφανισμό της χριστιανοσύνης. Η τραγική ειρωνεία είναι ότι η μεγαλύτερη απειλή για τον Χριστό προέρχεται από φιλελεύθερους ανθρώπους που επιθυμούν την κατάργηση των Χριστουγέννων για να μην προσβάλλονται όσοι πρεσβεύουν μια διαφορετική πίστη».

Συγγνώμη που θα απογοητεύσω τον άγιο πατέρα, αλλά αυτά που γράφει είναι ανοησίες. Κάθε χρόνο, τέτοια εποχή, οι άθεοι, οι αγνωστικιστές και οι ανθρωπιστές καλούνται να παίξουν τον ρόλο της κακιάς μάγισσας που έκλεψε τα Χριστούγεννα. Εγώ δε, ως πρόεδρος του Βρετανικού Ανθρωπιστικού Οργανισμού και μέλος της Βρετανικής Εταιρείας για την Εκκοσμίκευση, κατέχω εξέχουσα θέση στο σύγχρονο αυτό παραμύθι. Αστικοί μύθοι ανακυκλώνονται κάθε Δεκέμβριο για επαρχιακούς δήμους με υστερικές απόψεις σχετικά με το «πολιτικώς ορθόν», οι οποίοι σχεδιάζουν την κατάργηση των Χριστουγέννων.

Οι δημοσκοπήσεις επιβεβαιώνουν τον κίνδυνο που διατρέχουν τα Χριστούγεννα. Σύμφωνα με έρευνα του θρησκευτικού Μη Κυβερνητικού Οργανισμού «Theos», ένας στους τέσσερις ενήλικες και ένας στους τρεις νέους δεν γνωρίζει πού γεννήθηκε ο Ιησούς. Ένας στους τέσσερις δεν μπορούσε επίσης να απαντήσει στην ερώτηση ποιος άγγελος είπε στην Παναγία ότι είναι έγκυος, ενώ 78% των ερωτηθέντων δεν γνώριζαν πού κατέφυγε ο Ιωσήφ και η Μαρία για να γλιτώσουν από τον Ηρώδη. Μόλις 36% όσων δήλωσαν θρησκευόμενοι απάντησε σωστά σε όλες τις παραπάνω ερωτήσεις. Αντίθετα με όσα μου προσάπτουν, θεωρώ το συγκεκριμένο φαινόμενο θλιβερό. Η άγνοια της μυθολογίας κατέστησε μεγάλο μέρος της κλασικής ποίησης, τέχνης και λογοτεχνίας ακατανόητο στους σύγχρονους ανθρώπους. Αντιστοίχως, η απώλεια της χριστιανικής μυθολογίας θα δυσχεράνει την κατανόηση της ευρωπαϊκής ιστορίας και ζωγραφικής. Οι υπέρμαχοι της εκκοσμίκευσης, επομένως, δεν θεωρούμε την άγνοια ως αποδεκτό αντίδοτο στην πίστη.

Παρ’ όλα αυτά, η αναπαραγωγή της γνωστής ιστορίας «οι άθεοι καταστρέφουν τα Χριστούγεννα» συνεχίζεται, με την εφημερίδα Daily Telegraph να παρουσιάζει αποτελέσματα έρευνας, σύμφωνα με την οποία μόλις ένα στα πέντε σχολεία θα κάνει χριστουγεννιάτικη γιορτή φέτος, γεγονός που είναι μάλλον παράδοξο αφού το ένα τρίτο των δημοτικών στη Μεγάλη Βρετανία είναι χριστιανικά. Οι θεωρίες συνωμοσίας έφτασαν και στη Βουλή, όπου έγινε συζήτηση με θέμα τη «Χριστιανοφοβία». Οι δε ευαγγελιστές προχώρησαν ένα βήμα παραπέρα, υποστηρίζοντας ότι τα γραμματόσημα με την Παρθένο και το Βρέφος πωλούνται πλέον κρυφά στα ταχυδρομεία, για να μην προσβληθούν οι εβραίοι και οι μουσουλμάνοι. Επιπλέον, κατήγγειλαν ότι το 70% των επιχειρήσεων απαγόρευσαν το χριστουγεννιάτικο στόλισμα των γραφείων τους από σεβασμό προς την πολυπολιτισμικότητα.

Οι προαναφερθείσες ιστορίες θα ήταν απλώς γελοίες, εάν δεν υπέκρυπταν μία άλλη, πιο επικίνδυνη, διάσταση. Αποτελούν στην ουσία έναν πλάγιο τρόπο ώστε να περάσει το μήνυμα ότι οι ξένοι –κυρίως οι μουσουλμάνοι– μας κλέβουν την κουλτούρα και τις παραδόσεις μας. Μας εμποδίζουν να γιορτάζουμε τα Χριστούγεννα και δεν μας αφήνουν να λέμε χριστιανικές ιστορίες στα παιδιά μας. Το υπόγειο αυτό μήνυμα έχει υιοθετηθεί και από το εθνικιστικό Βρετανικό Εθνικό Κόμμα. Στην ουσία, λοιπόν, πραγματικός στόχος των συντηρητικών χριστιανών δεν είναι η πολιτική ορθότητα των οπαδών της εκκοσμίκευσης, αλλά οι μετανάστες, οι οποίοι υποσκάπτουν τη δυτική κουλτούρα. Το φαινόμενο είναι επικίνδυνο και παραπέμπει ευθέως σε φασιστικές νοοτροπίες.

Σε ό,τι αφορά εμάς τους άθεους, όχι μόνο δεν θεωρούμε ότι η θρησκεία θα πρέπει να απαγορευτεί, αλλά υποστηρίζουμε και την ελεύθερη διάδοσή της, αλλά και τη διδαχή της στα σχολεία. Στο μόνο πράγμα στο οποίο αντιτιθέμεθα, είναι οι θρησκευτικές διακρίσεις και η θρησκευτική μεροληψία του κράτους.

Σημείωση: Συναφείς είναι αυτή η ανάρτηση και η είδηση που υπέδειξε σε προηγούμενο σχόλιό της η φίλη Ερινύα.

28 December 2007

Η παράνομη χωματερή εκδικείται

...
Πριν από λίγο καιρό αναφερθήκαμε στην παράνομη χωματερή ενός Δήμου στα Μεσόγεια Αττικής. Σήμερα πληροφορούμαστε ότι, μέσα στο καταχείμωνο εκδηλώθηκε από έκλυση μεθανίου πυρκαγιά, η οποία επεκτείνεται στην ευρύτερη περιοχή. Φυσικά, θα ζήσουμε πάλι σκηνές θέρους, «πού είναι η πυροσβεστική», «πού είναι οι αρμόδιοι», «πού είναι το κράτος», «πού είναι η κυβέρνηση» κ.τ.ό. Αν φταίνε σε κάτι όλοι αυτοί, είναι ότι δεν πιάνουν από το αυτί τον Δήμαρχο να τον καθίσουν στο δικαστικό σκαμνί.

(click)


Βιβλία, βιβλία

Όταν στην Ευρώπη είχε ολοκληρωθεί η Αναγέννηση και εξελισσόταν η βιομηχανική επανάσταση,

Καμήλες, μιναρέδες και πελαργούς έβλεπαν οι περιηγητές στην Αθήνα μεταξύ 16ου και 19ου αιώνα


(της Παρασκευής Κατημερτζή, ΤΑ ΝΕΑ, 27/12/2007)

Στιγμές ιστορικές και εικόνες σβησμένες οριστικά από την αφανή περίοδο ζωής της Αθήνας (16ος- 19ος αιώνας) ζωντανεύουν μέσα από τα μάτια των αυτοπτών μαρτύρων περιηγητών και ζωγράφων. Ένα λεύκωμα όπου δυσεύρετα κείμενα και απεικονίσεις φωτίζονται και αλληλοσυμπληρώνονται σε μια μοναδική σύνθεση λόγου και εικόνας.

«Η Αθήνα έχει πληθυσμό 7.000 ψυχές και τα δύο τρίτα είναι Έλληνες. Υπάρχουν 1.300 σπίτια Ελλήνων, 600 Τούρκων, 150 Αλβανών και τρία Λατίνων... Τα αθηναϊκά σπίτια είναι καλοχτισμένα και τα περισσότερα είναι ισόγεια ή το πολύ διώροφα. Μερικά έχουν και στοές με τρεις ή τέσσερις μαρμάρινες κολόνες». Έτσι περιγράφει την Αθήνα του 17ου αιώνα ο Γάλλος πρόξενος Ζαν Ζιρό, λίγο πριν η μικρή τουρκοκρατούμενη πολιτεία, όπου έβλεπες άθικτους ακόμα τους αρχαίους ναούς στο Κάστρο της Ακρόπολης, βρεθεί ξανά στη δίνη της Ιστορίας.

Είκοσι χρόνια πριν από την ανατίναξη του Παρθενώνα, ο Τούρκος περιηγητής Εβλιγιά Τσελεμπί αναφωνεί για το τζαμί Παρθενώνα: Όλα τα τζαμιά του κόσμου είδα, μα όμοιο μ΄ αυτό δεν είδα. Αυτό το δίστιχο ταιριάζει σ΄ αυτό τον φωτεινό, τον λαμπρό ναό, γιατί παρόμοιός του δεν υπάρχει». Όμως η φήμη των αρχαιοτήτων της Αθήνας, που άρχισε να διαδίδεται στις ευρωπαϊκές αυλές, άνοιγε παράλληλα την όρεξη για την απόκτησή τους. Γράφει ο Γάλλος πρέσβης Φρανσουά Ολιβιέ Μαρκήσιος του Νουαντέλ απευθυνόμενος στον Λουδοβίκο ΙΔ΄ για τα γλυπτά του Παρθενώνα που ήταν ακόμα στη θέση τους: «Η θέση αυτών των έξοχων γλυπτών είναι στα γραφεία της Μεγαλειότητάς σας, όπου θα έχουν την προστασία του μεγάλου μονάρχη που τιμά τις επιστήμες και τις τέχνες».



Ο Νουαντέλ δεν πρόλαβε, αλλά ένα μέλος της ακολουθίας του, ο ζωγράφος Ζακ Καρέ, το 1674, πρόλαβε να σχεδιάσει τα γλυπτά του Παρθενώνα στη θέση τους, λίγο πριν αποβιβασθεί στις 21 Σεπτεμβρίου 1687 στον Πειραιά ο Βενετός Φραντσίσκο Μοροζίνι, που διέσχισε ανενόχλητος τον ελαιώνα και μετά από ανηλεή βομβαρδισμό ανατίναξε τον Παρθενώνα στις 26 Σεπτεμβρίου. Γράφει ο Μοροζίνι στη Σύγκλητο της Βενετίας για το κατόρθωμά του: «Με την πετυχημένη αυτή βολή, που χτύπησε ένα απόθεμα πυρίτιδας, δεν μπόρεσε πια να σβήσει η φωτιά που προχωρούσε έρποντας και για δύο ολόκληρες μέρες κατέτρωγε το κτίριο επιφέροντας σημαντικές καταστροφές. Έτσι ήρθε στην κατοχή της ένδοξης Γαληνότητάς σας το φρούριο το τόσο ονομαστό της Αθήνας».

Ένα ειδικό κεφάλαιο αφιερώνεται για πρώτη φορά από την ιστορικό τέχνης Φανή-Μαρία Τσιγκάκου (που συνέθεσε το οπτικό υλικό των απεικονίσεων με τις γραπτές μαρτυρίες) στη διαμονή και τις εντυπώσεις των ξένων επισκεπτών και των συγχρόνων τους στην Αθήνα. Αυτό που έβλεπαν ήταν ένα μεγάλο χωριό με κεραμοσκέπαστα σπίτια, που τη μονοτονία τους διέκοπταν φοινικόδεντρα, κυπαρίσσια και μιναρέδες. Κάτω από την Ακρόπολη εκτείνονταν αγροί με στάρι και λιβάδια όπου έβοσκαν ζώα. Ο ταξιδιώτης ξαφνιαζόταν από την ανατολίτικη όψη της πόλης, με τις καμήλες, τα τζαμιά και τους τρούλους που κοσμούνταν με φωλιές πελαργών.

(*) Η φωτογραφία του πίνακα προέρχεται από τον ιστότοπο http://www.iranon.gr/, και δείχνει τον Γάλλο πρέσβη με τη συνοδεία του στους πρόποδες του Λυκαβηττού το έτος 1674.

27 December 2007

Διαχρονική οπισθοδρομικότητα

...
Η ρώσικη κυβέρνηση απαγόρευσε διαφήμιση που αμφισβητεί την ύπαρξη του «Αη Βασίλη», του λεγόμενου στη Ρωσία «πατερούλη από τους πάγους». Η εταιρία ηλεκτρονικών ειδών ΕΤΟ είχε ξεκινήσει διαφημιστική καμπάνια, η οποία διακόπηκε πρόωρα με κυβερνητική παρέμβαση.

Δικαιολογία είναι ότι η διαφήμιση αυτή φέρνει σε σύγκρουση τα παιδιά με τους γονείς τους, αφού αμφισβητείται μια «παραδοσιακή ιστορία» της ρώσικης κοινωνίας. Σύμφωνα με ρώσικο νόμο, απαγορεύεται να μειώνονται δημόσια οι γονείς και οι δάσκαλοι, ώστε να μην καταρρακώνεται η εμπιστοσύνη των παιδιών σ' αυτούς.

Η εταιρία διαφωνεί, γιατί υποστηρίζει ότι η διαφήμιση απευθύνεται σε ενήλικες και όχι σε παιδιά.

Κοινωνικές τάσεις στην Ευρώπη...

και κάποια στιγμή και στην Ελλάδα



Από τη γερμανική (συντηρητική) εφημερίδα Die Welt.

26 December 2007

Το Internet σε παγκόσμια κλίμακα

...
Με οπτικοποίηση των συνδέσεων στο Internet σε κάθε χώρα και των γραμμών επικοινωνίας, στον κόσμο, στην Ευρώπη και στην Αμερική παίρνουμε μια εικόνα για τις περιοχές (και κοινωνίες) του κόσμου που υστερούν τεχνολογικά... Δεν είναι τυχαίο ότι πρόκειται για τις οικονομικά υστερούσες και μορφωτικά υποβαθμισμένες χώρες και κοινωνίες (φωτογραφίες: Chris Harrison, Human-Computer Interaction Institute, Carnegie Mellon University, USA).

Πρώτη φωτογραφία: Σημεία πρόσβασης στο Internet σε παγκόσμια κλίμακα
Δεύτερη φωτογραφία: Γραμμές επικοινωνίας μεταξύ διαφορετικών κόμβων σε παγκόσμια κλίμακα



Τρίτη φωτογραφία: Γραμμές επικοινωνίας μεταξύ διαφορετικών κόμβων στην Ευρώπη
Τέταρτη φωτογραφία: Γραμμές επικοινωνίας μεταξύ διαφορετικών κόμβων στις ΗΠΑ

Βιβλία, βιβλία

(του Βαγγέλη Καραμανωλάκη, Βιβλιοθήκη της Ελευθεροτυπίας, 21/12/2007)

Μύθοι και ιδεολογήματα στη σύγχρονη Ελλάδα (23 & 24 Νοεμβρίου 2005) Επιστημονικό συμπόσιο, ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΣΠΟΥΔΩΝ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΓΕΝΙΚΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ (ΙΔΡΥΤΗΣ: ΣΧΟΛΗ ΜΩΡΑΪΤΗ), ΣΕΛ. 298
Το κρυφό σχολειό, ο χορός του Ζαλόγγου, η αυτοχθονία των Ελλήνων και η παρακμή της ελληνικής γλώσσας, οι πειρατές στο Αιγαίο, ο παιδαγωγικός ρόλος του στρατού: μύθοι και ιδεολογήματα που κυριαρχούν στη δημόσια σφαίρα, καλύπτοντας ένα ευρύτατο φάσμα, εξετάζονται στον συλλογικό αυτό τόμο. Η κριτική εξέτασή τους δεν περιορίζεται μόνο στην επισήμανση των ανιστορικών και συχνά ανορθολογικών πλευρών τους και στην ανατροπή τους.

Οι περισσότεροι από τους συμμετέ
χοντες ( Β. Κρεμμυδάς, Στ. Πεσμαζόγλου, Ν. Γιακωβάκη, Ν. Δασκαλοθανάσης, Γ. Παπαναστασίου, Ν. Γιαντσή, Δ. Δημητρόπουλος, Σ. Κονταράτος, Τ. Σακελλαρόπουλος, Π. Κιτρομηλίδης, Φ. Βάκη, Μ. Κακριδή-Φερράρι, Π. Στάθης, Γ. Γιαννουλόπουλος, Α. Πολίτης) προχωρούν παραπέρα, στην εξέταση των συστατικών εκείνων στοιχείων που υπήρξαν καθοριστικά για την κατασκευή τους και την υιοθέτησή τους από την κοινωνία, καθώς και στην κατανόηση των αιτιών της ανθεκτικότητάς τους και της προσαρμοστικότητας τους μέσα στον χρόνο. Ενας τόμος με σημαντικές συμβολές, που προσφέρει ένα πανόραμα αντιλήψεων για τους μύθους και τα ιδεολογήματα, συμβάλλοντας στην ιστορικοποίησή τους και στην ανάδειξη των πολύπλοκων και πολυσύνθετων διαδικασιών συγκρότησης και επιβίωσής τους.

ΛΕΥΤΕΡΗΣ ΣΤΑΥΡΙΑΝΟΣ: Τα Βαλκάνια από το 1453 και μετά, ΜΤΦΡ.: ΕΛΕΝΗ ΔΕΛΙΒΑΝΗ, «ΒΑΝΙΑΣ», ΣΕΛ. 1.746
Για το ευρύ κοινό, ο Λευτέρης Σταυριανός έγινε γνωστός στα μέσα της δεκαετίας του 1980, όταν το σχολικό βιβλίο του (για την Α' Λυκείου) «Ιστορία του ανθρωπίνου γένους» προξένησε τις οργισμένες αντιδράσεις της Εκκλησίας, συντηρητικών και ακροδεξιών, επειδή αναφερόταν στη θεωρία της εξέλιξης (εξού και «βιβλίο του πιθήκου» (!), κατά τους πολέμιούς του). Το βιβλίο αποσύρθηκε το 1990, επί κυβερνήσεως Κ. Μητσοτάκη. Το γεγονός αυτό, σε συνδυασμό με το ότι το βασικό βιβλίο του ίδιου για τα Βαλκάνια κυκλοφορεί στα ελληνικά με καθυστέρηση περίπου μισού αιώνα, μπορεί να μας γεννήσει μάλλον μελαγχολικές σκέψεις, υπενθυμίζοντάς μας ορισμένες αγκυλώσεις και υστερήσεις της κοινωνίας μας, που συχνά προτιμάμε να ξεχνάμε.

Τα «Βαλκάνια» του Λευτέρη Σταυριανού (1913-2004) δεν χρειάζονται ιδιαίτερες συστάσεις: αποτέλεσαν βασικό εγχειρίδιο σε πολλά πανεπιστήμια, όχι μόνο στις ΗΠΑ, όπου έδρασε επιστημονικά ο συγγραφέας, αλλά σε όλο τον κόσμο. Η έστω και καθυστερημένη έκδοσή του στα ελληνικά είναι φυσικά καλοδεχούμενη για δύο λόγους: αφενός, παρά τα χρόνια που πέρασαν, εξακολουθεί να αποτελεί ένα συνθετικό και περιεκτικό εισαγωγικό έργο, πολύτιμο για τους φοιτητές και γενικότερα τους ενδιαφερομένους· αφετέρου, πρόκειται για έργο το οποίο επηρέασε σημαντικά την πρόσληψη της ιστορίας των Βαλκανίων στο πλαίσιο της δυτικής ιστοριογραφίας. Αν μάλιστα η ελληνική έκδοση είχε καταφέρει να αποφύγει κάποιες μεταφραστικές αστοχίες, η χαρά μας θα ήταν ακόμα μεγαλύτερη.

ERIC HOBSBAWM: Παγκοσμιοποίηση, Δημοκρατία και Τρομοκρατία, ΜΤΦΡ.: ΝΙΚΟΣ ΚΟΥΡΚΟΥΛΟΣ, «ΘΕΜΕΛΙΟ», ΣΕΛ. 202

Η πρόσφατη έκδοση του τελευταίου βιβλίου του χαλκέντερου Βρετανού ιστορικού επιβεβαιώνει τους λόγους της δημοφιλίας του στο ελληνικό αναγνωστικό κοινό. Η κριτική τοποθέτησή του, η διεισδυτική ματιά, η ένταξη των σύγχρονων προβλημάτων στο ιστορικό πλαίσιο και η σαφής πολιτική σημασιοδότησή τους, το δηκτικό ύφος του αποτελούν μερικά από τα χαρακτηριστικά και αυτής της συλλογής δοκιμίων του.

Εχοντας μια μακρά ενασχόληση με τη νεότερη παγκόσμια Ιστορία και ιδιαίτερα τον εθνικισμό ο Χομπσμπάουμ διαπραγματεύεται ζητήματα αναφορικά με τη φύση και τις προοπτικές της σύγχρονης δημοκρατίας. Εκκινώντας από τον πόλεμο του Ιράκ και την αμερικανική εξωτερική πολιτική, ο μαρξιστής ιστορικός επικεντρώνεται, ανάμεσα σε άλλα, στην απειλή της τρομοκρατίας και στις συνέπειες της παγκοσμιοποίησης, ανάμεσα στις οποίες και στην περιστολή των ατομικών ελευθεριών, στη μεταβαλλόμενη φύση του έθνους - κράτους σε μια εποχή μεταβολής του πλαισίου μέσα στο οποίο δημιουργήθηκε. Ενα γοητευτικό ταξίδι, γεμάτο διεισδυτικές επισκέψεις σε πολλές περιοχές του σύγχρονου κόσμου.

ΦΙΛΙΠΠΟΣ ΗΛΙΟΥ: Ψηφίδες ιστορίας και πολιτικής του εικοστού αιώνα, ΕΚΔΟΤΙΚΗ ΦΡΟΝΤΙΔΑ: ΑΝΝΑ ΜΑΤΘΑΙΟΥ, ΣΤΡΑΤΗΣ ΜΠΟΥΡΝΑΖΟΣ, ΠΟΠΗ ΠΟΛΕΜΗ, «ΠΟΛΙΣ», ΣΕΛ. 598

Στη χώρα εκείνη όπου οι άνθρωποι κρατούν δίπλα στην επαγγελματική τους ενασχόληση ακέραιη την ιδιότητα του πολίτη, ο Φίλιππος Ηλιού κατέχει περίοπτη θέση. Δικαίως, καθώς χρησιμοποίησε τα εργαλεία της τέχνης του για να υπερασπιστεί τα ουσιαστικά δικαιώματα του πολίτη, και κυρίως εκείνο της γνώσης του παρελθόντος του.

Το Κέντρο Μαρξιστικών Ερευνών και Μελετών, Τα «Ιστορικά», το Βιβλιολογικό Εργαστήρι, τα ΑΣΚΙ αποτέλεσαν μερικούς από τους κόμβους μιας πορείας που αποτυπώνεται στην παρούσα συναγωγή μέσα από μια ευρύτατη ποικιλία παρεμβάσεων (ιστορικά άρθρα, εισαγωγές βιβλίων, εισηγήσεις σε συνέδρια, πολιτικά κείμενα, βιβλιοκρισίες) αναφορικά με μια σειρά ζητήματα και θεματικές: η πολιτική στράτευση, το Μακεδονικό, τα ανοιχτά αρχεία, το κομμουνιστικό κίνημα, η Επιθεώρηση Τέχνης, η Μακρόνησος, οι συνοδοιπόροι ιστορικοί και αγωνιστές, ο Δημήτρης Γληνός, ο ρατσισμός, η ιδεολογική χρήση της Ιστορίας.

Κείμενα δηλωτικά των γνωστικών ετοιμοτήτων και των μεθοδολογικών πειθαρχιών του Ηλιού, της μαχητικότητας του πολίτη και της ενάργειας του ιστορικού μάς ανοίγουν ένα προνομιακό παρατηρητήριο στον ελληνικό 20ό αιώνα. Πολύτιμες ψηφίδες από το έργο ενός από τους σημαντικότερους Ελληνες ιστορικούς, συνταγμένες και δοσμένες με τη φροντίδα και την εγκυρότητα που ο ίδιος δίδαξε στους επιμελητές του τόμου, Αννα Ματθαίου, Στρατή Μπουρνάζο και Πόπη Πολέμη.

24 December 2007

Κοντσέρτα J.S. Bach για βιολί και πιάνο

αμφότερα αφιερωμένα στο φίλο αρχιτέκτονα, ζωγράφο
και σκηνοθέτη
, Απόστολο Κιλεσσόπουλο!

Violin Concerto σε λα μινόρε, παίζει ο David Oistrakh





Και το ίδιο για πιάνο (τσέμπαλο αρχικά) σε σολ
μινόρε με τον Glenn Gould να παίζει "μιλητά"...



Γάμος στο Nuuk

Ο γάμος που αναγγείλαμε πριν από μερικές ημέρες ότι θα γίνει στο Nuuk της Γροινλανδίας, με γαμπρό δανέζικης υπηκοότητας από την Αθήνα και νύφη γερμανικής υπηκοότητας από τη Σμύρνη, ετελέσθη επιτυχώς και προς ευχαρίστηση γηγενών, συγγενών, συναδέλφων και φίλων των νεονύμφων. Εδώ οι απαραίτητες φωτογραφίες πριν και μετά την τελετή στο Δημαρχείο.

(click)



23 December 2007

Βιβλία, βιβλία

του Σπύρου Μανουσέλη, Βιβλιοθήκη της Ελευθεροτυπίας, 14/12/2007

Robert Temple: Η ιδιοφυής Κίνα


Οι περισσότεροι άνθρωποι στη Δύση ούτε καν υποψιάζονται ότι πολλές από τις επιστημονικές και τεχνολογικές ανακαλύψεις «μας», σε βασικούς τομείς (φυσικές επιστήμες, τεχνολογία, θεραπευτική κ.ά.), έλκουν την καταγωγή τους από τον αρχαιότατο, και εν πολλοίς άγνωστο, κινεζικό πολιτισμό.

Η έκδοση αυτού του πολυβραβευμένου και πολυμεταφρασμένου βιβλίου και στην Ελλάδα είναι βέβαιο ότι θα συμβάλει στο να ανακαλύψουμε άγνωστες πτυχές τόσο της κινεζικής επιστήμης όσο και του κινεζικού πολιτισμού.


Η Ιδιοφυής Κίνα δημιουργήθηκε με την πρόθεση να προσφέρει σε μη ειδικούς αναγνώστες μια ευσύνοπτη παρουσίαση των ανακαλύψεων του διάσημου Σινολόγου Τζόζεφ Νίτνχαμ.

Το περιεχόμενο του βιβλίου βασίζεται κυρίως σε πληροφορίες που ο συγγραφέας έχει αντλήσει από το κολοσσιαίο έργο του Νίτνχαμ «Science and Civilisation in China». Και απ' ό,τι φαίνεται, το τελικό αποτέλεσμα ικανοποίησε απολύτως τον μεγαλύτερο Σινολόγο όλων των εποχών, δεδομένου ότι ο Νίτνχαμ έγραψε μια ενθουσιώδη και εγκωμιαστική εισαγωγή για το βιβλίο.

Στις σελίδες του, λοιπόν, θα βρείτε εξαιρετικές πληροφορίες για τα 3.000 χρόνια πρωτοποριακών ανακαλύψεων της αρχαίας και μεσαιωνικής Κίνας. Και κυρίως θα δείτε, χάρη στο πλούσιο εικονογραφικό υλικό του βιβλίου, σπάνιες αναπαραστάσεις των εκπληκτικών, για την εποχή τους, τεχνικών ανακαλύψεων.

Γρηγόρης Ζιάκας: Τα ελληνικά γράμματα και ο Αριστοτέλης στην αραβική παράδοση


Στους δύσκολους αιώνες που οι Βυζαντινοί μάχονταν να κρατήσουν μακριά από τα εδάφη τους τους Αραβες, όταν τα ρευστά σύνορα υπερασπίζονταν οι ακρίτες, είναι σίγουρο ότι πολύ λίγοι υποψιάζονταν πως πίσω από τα πολεμικά μέτωπα συντελούνταν μια πνευματική καρποφορία του αραβοϊσλαμικού κόσμου υπό την άμεση επίδραση της ελληνικής σκέψης. Και φυσικά μεταδότης αυτής της σκέψης και των ελληνικών γραμμάτων μπορεί να ήταν η ακόμη ζωντανή στην Ανατολή ελληνιστική παράδοση, αλλά η συνέχιση της καλλιέργειας των αρχαίων ελληνικών γραμμάτων από τους Βυζαντινούς ήταν εκείνη που κυρίως επέδρασε στον αραβικό πολιτισμό.

Κατά την περίοδο της ακμής τους (8ος-13ος μ.Χ. αι.) σημείωσαν οι Αραβες κι έναν υψηλό πολιτισμό, καλλιέργησαν τα γράμματα και τις τέχνες δημιουργώντας τον λεγόμενο αραβοϊσλαμικό πολιτισμό. Στους αιώνες αυτούς παρατηρείται μεταφραστικός πυρετός, με πολυάριθμα έργα αρχαίων Ελλήνων συγγραφέων και ελληνιστών λογίων (όπως και βιβλία περσικά, ινδικά, εβραϊκά) να μεταφέρονται στην αραβική γλώσσα, βάζοντας έτσι τις βάσεις για τη δημιουργία των αραβοϊσλαμικών επιστημών και της αραβικής φιλοσοφίας.

Οι Αραβες έδειχναν μεγάλο ενδιαφέρον κυρίως για ό,τι αποκαλούμε σήμερα θετικές επιστήμες και είναι μέσω αυτών (σε λατινικές μεταφράσεις) που η Δύση ήλθε σε επαφή με κείμενα ελληνικά και ελληνική επιστήμη. Ως τότε μόνο λίγα πράγματα και ονόματα συγγραφέων γνώριζαν μέσω της λατινικής παράδοσης. Το έργο του ομότιμου καθηγητή του Αριστοτέλειου Γρηγ. Ζιάκα αποτελεί ίσως ακόμη τη μοναδική ελληνόφωνη συμμετοχή στη σχετική διεθνή έρευνα. Πρωτοεκδόθηκε, ως εγχειρίδιο, στη δεκαετία του 1980 και τώρα, εμπλουτισμένο και αναθεωρημένο, απευθύνεται στο ευρύ αναγνωστικό κοινό.

.

22 December 2007

Τοιχογραφίες Πομπηίας

...
Μετά από τη δημοσίευση από την Καθημερινή κειμένου του ιστορικού και φιλοσόφου Κ. Παπαϊωάννου και τα σχόλια που θεώρησα απαραίτητο να παραθέσω με τον τίτλο «Με μάτια ταυτόχρονα ανοιχτά και κλειστά», αναζήτησα έργα ζωγραφικής της ελληνορωμαϊκής εποχής, τα οποία, κατά την άποψη του «φιλοσόφου» που προανέφερα, έφερναν τον πνευματικό άνθρωπο μέχρι το «κατώφλι της εσωτερικότητας». Από εκεί και πέρα το εισήγαγε στα ενδότερα της εσωτερικότητας, εννοείται, η εκκλησιαστική ζωγραφική με τέτοιου (7ος αιώνας), ή τέτοιου (13ος αιώνας) επιπέδου έργα.

Δυστυχώς, δεν έχουν διασωθεί πολλά ελληνικά ή ρωμαϊκά έργα ζωγραφικής, λόγω των φθορών, τόσο των τοιχογραφιών, όσο και των φορητών πινάκων, αλλά επίσης λόγω των καταστροφών από αδαείς και θρησκομανείς βαρβάρους. Σχετικά λίγα που διατήρησαν μια καλή ποιότητα είναι εκείνα της Πομπηίας, η οποία θάφτηκε συνολικά και για πολλούς αιώνες αεροστεγώς, μετά την έκρηξη του ηφαιστείου. Στην επίδειξη εικόνων που ακολουθεί φαίνονται μερικές από τις τοιχογραφίες της Πομπηίας, υποθέτω οι καλύτερα διατηρημένες και συντηρημένες.




Χωρίς να είμαι ειδικός, αναρωτιέμαι, ο Giotto, ο οποίος έζησε 13 αιώνες μετά την Πομπηία και είχε βέβαια, λόγω εποχής, άλλη θεματική στα έργα του, έφτασε ποτέ σε αυτό το επίπεδο ζωγραφικής; Οι ιστορικοί της τέχνης γράφουν ότι ο Giotto di Bordone (όπως είναι το πλήρες όνομά του), εισήγαγε στη σύγχρονη ζωγραφική τη «φυσικότητα και ζωηρότητα» και ότι καθιέρωσε στους πίνακες το βάθος με προοπτική, ξεπερνώντας τις επίπεδες απεικονίσεις. Θα εννοούν, φυσικά, σε σχέση με τον Μεσαίωνα, γιατί τα έργα της ελληνιστικής και ρωμαϊκής εποχής διαθέτουν πλούσια όλα αυτά και άλλα χαρακτηριστικά.

Αν δεν είχε διακοπεί η εξέλιξη της τέχνης και της επιστήμης με την εισβολή του οπισθοδρομικού Μεσαίωνα, ο κόσμος θα ήταν την εποχή της Αναγέννησης, κατά πάσα βεβαιότητα, απείρως καλύτερος και, μπορούμε να εκτιμήσουμε χωρίς υπερβολή, ότι σήμερα θα είμασταν εκεί που θα είναι ο κόσμος -η επιστήμη, η τεχνολογία, η ιατρική, οι τέχνες, τα γράμματα κ.ο.κ.- το έτος 3000.

(Στέλιος Φραγκόπουλος, Stelios Frangopoulos)

Προέλευση του ανθρώπου

Ελληνίδα επιστήμονας βραβεύεται από το ΤIME



Δύο χρόνια έρευνας σε ένα πολύ ενδιαφέρον επιστημονικό αντικείμενο, έφερε ξεχωριστή διάκριση για μία διεθνή ομάδα γεωλόγων, αρχαιολόγων, βιολόγων και ανθρωπολόγων από το TIME Magazine, που τους κατέταξε μεταξύ των κορυφαίων 10 επιστημονικών ανακαλύψεων του 2007.

Η έρευνα των επιστημόνων από την Αμερική, τη Ν. Αφρική, την Αγγλία και τη Γερμανία, που δημοσιεύτηκε στις αρχές του έτους στο έγκριτο επιστημονικό περιοδικό «Science», αποδεικνύει με αδιάσειστα στοιχεία ότι ο σημερινός άνθρωπος έλκει τις ρίζες του από την Αφρική.

Ένα από τα βασικά στελέχη της ερευνητικής ομάδας είναι και η Κατερίνα Χαρβάτη, μόνιμη ερευνήτρια στο διεθνούς φήμης γερμανικό Ινστιτούτο Εξελικτικής Ανθρωπολογίας Max Planck και αναπληρώτρια καθηγήτρια στο City University of New York.

«Είμαστε πολύ χαρούμενοι και ενθουσιασμένοι με το αποτέλεσμα και φυσικά από τη διάκριση του TIME Magazine, την οποία δεν την περιμέναμε», επισημαίνειη κ. Χαρβάτη από τη Λειψία, όπου ζει με την οικογένειά της και εργάζεται μόνιμα από το 2004.

Η επιλογή της 37χρονης Ελληνίδας από τον επικεφαλής της επιστημονικής ομάδας, καθηγητή Φρεντ Γκράιν από τη Νέα Υόρκη, ο οποίος της ζήτησε να αναλάβει τη μορφολογική ανάλυση του περίφημου κρανίου Hofmeyr, δεν ήταν τυχαία, καθώς η ίδια έχει στο ενεργητικό της πολλές έρευνες και δημοσιεύσεις στο αντικείμενο της Εξελικτικής Ανθρωπολογίας.

Η συμμετοχή της στην διεθνή ομάδα επιστημόνων ήταν και για την ίδια ένα συναρπαστικό ταξίδι στο χρόνο, χιλιάδες έτη πίσω στην ιστορία της εξέλιξης του ανθρώπινου είδους. Η πρόκληση μεγάλη, αφού οι όποιες προσπάθειες χρονολόγησης του κρανίο Hofmeyr, που είχε
βρεθεί στη δεκαετία του ΄50 στην Νότιο Αφρική, κοντά στην ομώνυμη πόλη απ΄ όπου πήρε και την ονομασία, είχαν αποβεί άκαρπες.

Όπως αναφέρει η κ. Χαρβάτη δύο βασικές θεωρίες υπάρχουν για την καταγωγή του σύγχρονου ανθρώπου. Σύμφωνα με την πρώτη (Single Origin) ο σύγχρονος άνθρωπος εμφανίστηκε στην Αφρική περίπου πριν από 100-200.000 χρόνια, απ΄ όπου και εξαπλώθηκε στον υπόλοιπο κόσμο, πριν από περίπου 40 χιλιάδες χρόνια. Η δεύτερη θεωρία (Multiregional Evolution), αναφέρει ότι το ανθρώπινο είδος εξελίχθηκε σε πολλά γεωγραφικά σημεία (εντός και εκτός Αφρικής και σε διάφορες χρονικές στιγμές) από παλαιότερες μορφές, όπως για παράδειγμα o Neanderthal στην Ευρώπη.

«Η κρατούσα θεωρία είναι η πρώτη, αλλά μέχρι σήμερα δεν υπήρχαν Αφρικανικά ευρήματα από τη χρονική περίοδο της μετανάστευσης του Homo sapiens εκτός Αφρικής», σημειώνει η κα Χαρβάτη. «Η ανακάλυψή μας για πρώτη φορά αποδεικνύει ότι ο σύγχρονος άνθρωπος εξελίχθηκε στην Αφρική επιβεβαιώνοντας την κρατούσα θεωρία (Single Origin). Κατά κάποιο τρόπο το κρανίο Hofmeyr είναι το κομμάτι του παζλ που έλειπε και που έρχεται να επιβεβαιώσει τη θεωρία του Single Origin».

Η ομάδα χρησιμοποίησε τη μέτρηση της ραδιενέργειας της άμμου που είχε συσσωρευτεί στο εσωτερικό της κρανιακής κοιλότητας για να χρονολογήσει το κρανίο στην περίοδο των 36.000 χρόνων πριν από τις μέρες μας, τοποθετώντας το ακριβώς στην περίοδο της εξάπλωσης του Homo sapiens εκτός Αφρικανικής ηπείρου.


Στη συνέχεια η νεαρή επιστήμονας ανέλυσε τη μορφολογία του κρανίου με τη μέθοδο που έχει αναπτύξει και ήδη εφαρμόσει σε αναζήτηση απαντήσεων σε θέματα εξελικτικής ανθρωπολογίας, χρησιμοποιώντας τρισδιάστατα δεδομένα και εικονική ψηφιοποίηση.

«Η ανάλυσή μου απέδειξε ότι το κρανίο Hofmeyr συνδέεται στενά με κρανία που χρονολογούνται στην ίδια εποχή από την Ευρώπη», σημειώνει η κα Χαρβάτη. «Έτσι επιβεβαιώσαμε ότι το κρανίο αυτό ανήκε στον πληθυσμό των σύγχρονων ανθρώπων που πριν από περίπου 40.000 χρόνια ξεκίνησαν από την ανατολική Αφρική και εποίκησαν και την υπόλοιπη αφρικανική ήπειρο και στη συνέχεια τον υπόλοιπο κόσμο.
Παλαιότερα η μορφολογική ανάλυση γινόταν με πιο υποκειμενικούς τρόπους. Αυτό που κάνουμε με την νέα μέθοδο που εφαρμόζω είναι ότι μπορούμε πραγματικά να εφαρμόσουμε αντικειμενικές στατιστικές μεθόδους ανάλυσης σε σημαντικές λεπτομέρειες σχήματος, να έχουμε μία πολύ καλύτερη αντιπροσώπευση της ανατομίας».

Έτσι λοιπόν με την έρευνα αυτή αποδείχτηκε ότι ο σύγχρονος άνθρωπος στην Ευρώπη, την Ασία, την Αυστραλία και την Αμερική προέρχεται από την Αφρική, και όχι για παράδειγμα από τους Neandertal, όπως πίστευαν μέχρι σήμερα στην Ευρώπη. Με τη μέθοδο που εφαρμόζει η κ. Χαρβάτη έχει αποδείξει σε παλαιότερη έρευνα ότι οι Neanderthal και οι σύγχρονοι άνθρωποι είναι διαφορετικά βιολογικά είδη.

Βιογραφικό σημείωμα

Η Κατερίνα Χαρβάτη γεννήθηκε στην Αθήνα το 1970από γονείς με κ
αταγωγή την Ήπειρο. Το 1988 πέρασε στην Νομική Αθηνών, γρήγορα όμως κατάλαβε ότι δεν είναι αυτό που θέλει να κάνει και τελικά αποφασίζει να φύγει για τις Ηνωμένες Πολιτείες όπου παίρνει το πρώτο της πτυχίο στην Βιολογική Ανθρωπολογία από το Columbia University.

Συνέχισε το διδακτορικό της στο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας της Νέας Υόρκης και στο Πανεπιστήμιο City University of New York. Διατέλεσε λέκτορας στα Hunter και Lehman Colleges και από το 2001-2004 επίκουρη καθηγήτρια στο New York University. Σήμερα είναι μόνιμη ερευνήτρια στο Ινστιτούτο Max Planck και αναπληρώτρια καθηγήτρια στο City University of New York.

(Καθημερινή, 21/12/2007)

21 December 2007

20 December 2007

Βιβλία, βιβλία

George Steiner: Νοσταλγία του απόλυτου


(του ΘΑΝΑΣΗ ΓΙΑΛΚΕΤΣΗ, Βιβλιοθήκη της Ελευθεροτυπίας, 14/12/2007)

Η νοσταλγία για το απόλυτο είναι η κοινή θεματική που ενοποιεί αυτές τις πέντε ραδιοφωνικές διαλέξεις, που έδωσε ο Τζορτζ Στάινερ το 1974 στον Καναδά. Η βαθμιαία αποδυνάμωση του ρόλου των οργανωμένων θρησκειών, και ιδιαίτερα του χριστιανισμού, στη Δύση άφησε ένα πελώριο κενό. Αυτός ο «θάνατος του Θεού» γεννάει μιαν ισχυρή και ανησυχητική νοσταλγία για το απόλυτο. Για να ικανοποιηθεί αυτή η νοσταλγία και για να γεμίσει το κενό που προκάλεσε η έκλειψη της πίστης, έγιναν μια σειρά προσπάθειες και αναπτύχθηκαν μεγάλα πνευματικά ρεύματα και κινήματα.

Ο Στάινερ εξετάζει ορισμένα από αυτά τα ρεύματα που προσπάθησαν να αντικαταστήσουν τη θρησκεία στη Δύση. Αναφέρεται ειδικότερα στον μαρξισμό, τη φροϊδική ψυχανάλυση και την ανθρωπολογία του Λεβί-Στρος.

Σημειώνει ότι αυτά τα συστήματα πίστης και επιχειρηματολογίας, μολονότι έχουν ορθολογικό χαρακτήρα και διακρίνονται για τη σφοδρή αντιθρησκευτικότητά τους, καταλήγουν να μοιάζουν πολύ με τη θεολογία που θέλουν να αντικαταστήσουν. Για να υπογραμμίσει αυτή την ψευδοθρησκευτική τους διάσταση, τα αποκαλεί μάλιστα «μυθολογίες», παρατηρώντας ότι λειτουργούν σαν ένα είδος θεολογίας της υποκατάστασης.

Τα σημάδια του θεολογικού παρελθόντος είναι εμφανή στο μαρξιστικό μεσσιανικό όραμα της λύτρωσης του ανθρώπου και της εγκαθίδρυσης του βασιλείου της δικαιοσύνης επί της γης. Αλλά και η φροϊδική ψυχανάλυση, στην προσπάθειά της να συμφιλιώσει τον άνθρωπο με μια πραγματικότητα δίχως Θεό, αναμειγνύει το επιστημονικό στοιχείο με το μυθολογικό και προτείνει σενάρια λύτρωσης. Οσο για την ανθρωπολογία του Λεβί-Στρος, υποκύπτει και αυτή στον πειρασμό μιας ψευδοθρησκευτικής ερμηνείας του κόσμου, καθώς βλέπει στους πρωτόγονους τα απομεινάρια μιας Εδέμ που ο δυτικός άνθρωπος θέλησε να τα καταστρέψει.

19 December 2007

Υπάρχει Θεός;

Μια αναζήτηση του Νίκου Μουζέλη


Ο καθηγητής Νίκος Μουζέλης είχε δημοσιεύσει πριν από μερικούς μήνες κριτική για το βιβλίο του R. Dawkins, «Η περί θεού αυταπάτη», χωρίς να έχει διαβάσει το βιβλίο, όπως παραδέχθηκε ο ίδιος. Μετά από πολλαπλές ενστάσεις ότι κάτι τέτοιο είναι τελείως άστοχο, δέχθηκε ο κ. Μουζέλης την κριτική, απέσυρε τα σχόλιά του και υπεσχέθη ότι θα επανέλθει, αφού διαβάσει αυτό και άλλα συναφή βιβλία.

Στο ΒΗΜΑ της 1ης Δεκεμβρίου 2007 επανήλθε, λοιπόν, o κ. καθηγητής με ένα εκτεταμένο κείμενο και θα συνεχίσει σε επόμενα κυριακάτικα φύλλα της εφημερίδας. Στην ανωτέρω ηλεκτρονική διεύθυνση της εφημερίδας υπάρχει αυτούσιο το άρθρο.

Εγώ θα περιοριστώ προς στιγμή σε δύο μόνο σημεία του κειμένου του. Γράφει:
  • «Η προφανής κριτική στην παραπάνω ασπρόμαυρη προσέγγιση είναι ότι υπάρχει μεν η σκοτεινή πλευρά της θρησκείας, αλλά υπάρχει και η φωτεινή. Υπάρχει η βαρβαρότητα, αλλά υπάρχει και ο πολιτισμός. Υπάρχει η μισαλλοδοξία και το μίσος εναντίον των αλλοθρήσκων, αλλά υπάρχει και η αποδοχή, η καθολική αγάπη για τους συνανθρώπους. Υπάρχει η κτηνωδία, αλλά υπάρχει και η αγιοσύνη. Με άλλα λόγια η θρησκεία, όπως και όλοι οι άλλοι κεντρικοί θεσμοί με τους οποίους ταυτίζονται οι άνθρωποι - το κράτος, η κοινότητα, η οικογένεια -, έχει και θετικές και αρνητικές πλευρές.»
Το επιχείρημα «υπάρχουν καλοί και κακοί», μπορεί να είναι αυτονόητο στην καθημερινή ζωή, το ακούμε για ταξιτζήδες, οπωροπώλες, φαρμακοποιούς, δικηγόρους, γιατρούς κτλ., αλλά δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί για το θεσμό της εκκλησίας και τους ιερωμένους. Αυτοί οφείλουν, σύμφωνα με τη δική τους αντίληψη και αξίωση να είναι όλοι και σε όλα άριστοι. Διαφορετικά είναι άλλος ένας θεσμός της κοινωνίας με τα τρωτά του, άλλη μια επαγγελματική ομάδα χωρίς οποιαδήποτε διαφοροποίηση από τις υπόλοιπες. Και τότε γεννάται το ερώτημα, προς τι άλλος ένας θεσμός και άλλη μία επαγγελματική ομάδα που δεν προσφέρουν τίποτα αυτοτελώς στην κοινωνία και ταυτόχρονα απορροφούν τεράστιους κοινωνικούς πόρους; Η αγωνία για εξισορρόπηση του κ. Μουζέλη δεν αποφέρει, λοιπόν, τίποτα προκειμένου για «θεόπνευστους» (κατά το δικό τους ισχυρισμό) και εμπνεόμενους από το «άγιο πνεύμα» (παρομοίως) μηχανισμούς και ανθρώπους.
  • Ο Dawkins και ο Dennett [...] υποστηρίζουν ότι η θρησκεία έχει και αρνητικές και θετικές επιπτώσεις. Κατά τον πρώτο όμως οι θετικές επιπτώσεις όχι μόνο είναι λιγότερο σημαντικές αλλά επιπλέον δεν αποδεικνύουν την ύπαρξη Θεού. Άλλο η ωφελιμότητα και άλλο η αλήθεια. Αυτό το επιχείρημα είναι σωστό. Ο Dawkins όμως δεν τονίζει ότι είναι εξίσου σωστό το αντίθετο επιχείρημα. Δηλαδή ότι οι θρησκευτικές δυσλειτουργίες δεν αποδεικνύουν την ανυπαρξία του θείου.
Περιορίζομαι στη φράση του κ. Μουζέλη «οι θρησκευτικές δυσλειτουργίες δεν αποδεικνύουν την ανυπαρξία του θείου». Εγώ πιστεύω ότι έχει άδικο ο κ. Μουζέλης και ότι οι «θρησκευτικές δυσλειτουργίες» ίσα ίσα επιβεβαιώνουν τη θέση του Dawkins!

Με τον όρο «δυσλειτουργίες» εννοούμε και πρέπει να εννοεί ο επιφυλλιδογράφος, για να μην ξεχνάμε, τις μεθοδευμένες καταστροφές πολιτισμών από τους εκκλησιαστικούς «πατέρες» και τους πιστούς Ρωμαίους αυτοκράτορες και στρατηγούς, τις πολλαπλές σφαγές «βαρβάρων» για εκχριστιανισμό και, παρεμπιπτόντως, για υποδούλωση και κατάκτηση των εδαφών τους, τις αλληλοσφαγές μεταξύ «ορθόδοξων» και «αιρετικών» πάσης φύσεως και κάθε εποχής, τις πάμπολλες σταυροφορίες (8 στην Ανατολή, 4-5 στη νότια Γαλλία και πάνω από 50 στη Βόρεια Ευρώπη) με απανωτές σφαγές «απίστων», «αιρετικών» και γυναικόπαιδων που δεν ήξεραν ή δεν μπόρεσαν ή δεν πρόλαβαν να επιλέξουν τη σωστή πλευρά, τις εκτεταμένες και συστηματικές δολοφονίες επί αιώνες «μάγων» και «μαγισσών», την εμπορία της όποιας «άφεσης αμαρτιών» με την πώληση συγχωροχαρτιών από Ανατολικούς και Δυτικούς χριστιανούς, τη εμπαθή δίωξη των φυσιοδιφών και τη συστηματική προσπάθεια παρεμπόδισης της επιστημονικής και κοινωνικής προόδου, τη διαχρονική ταύτιση με όλους τους αντιδραστικούς και καταπιεστικούς μηχανισμούς, από τους φεουδάρχες, τους ευγενείς και τους βασιλιάδες, μέχρι τους πολεμοκάπηλους και τους δικτάτορες, τη μεθοδευμένη διατήρηση των «πιστών» της Αφρικής, της Ασίας και της Νότιας Αμερικής στη φτώχεια και την αμάθεια, την αυστηρή απαγόρευση της χρήσης προφυλακτικών σε αμόρφωτους και απληροφόρητους ανθρώπους που μαστίζονται από το aids και άλλα μεταδιδόμενα νοσήματα, και άλλα πολλά, πάρα πολλά ακόμα – και το κυριότερο, όλα αυτά στο όνομα του θεού.

Λοιπόν, το ισχυρότερο επιχείρημα υπέρ της ανυπαρξίας του θεού είναι ότι, αν υπήρχε αυτός ο πάνσοφος, παντογνώστης, παντοδύναμος και πανάγαθος θεός, θα είχε επέμβει εδώ και πολλούς αιώνες και θα είχε κόψει τα χέρια και τα κεφάλια αυτών των εμπαθών που δολοφονούσαν στο δικό του όνομα, θα είχε κάνει σκόνη τους πολέμαρχους στους δύο παγκόσμιους πολέμους, με τις δεκάδες εκατομμύρια νεκρούς και τραυματίες, που αναγκάστηκαν να πολεμούν με το σύνθημα «Ο θεός μαζί μας» -και οι δύο πλευρές-, θα είχε αποτρέψει τις δολοφονικές επιθέσεις στους δίδυμους πύργους στο δικό του όνομα, με τις χιλιάδες νεκρούς και τραυματίες, εργαζόμενους και επισκέπτες, θα είχε εξαφανίσει τους εγκληματίες στο Βιετνάμ και στο Ιράκ οι οποίοι, στο όνομα του θεού και δήθεν του πολιτισμού, δολοφονούν ανύποπτους ανθρώπους και, πρωτίστως, αβοήθητα παιδιά (*).

Ένας παντογνώστης θεός που «είδε» τα παιδάκια στο Βιετνάμ να τρέχουν γυμνά και να καίγονται από το ναπάλμ, όπως τα είδαμε και τα βλέπουμε εμείς ακόμα και τώρα στην τηλεόραση και στη διπλανή φωτογραφία -ναπάλμ που έριξαν στο όνομά του οι πιστοί στρατιώτες- και δεν επενέβη αυτός, παντοδύναμος και πανάγαθος ων, να κατακεραυνώσει τους δράστες και να αποτρέψει, ο πάνσοφος, το μαρτύριο των ανήμπορων και αδύναμων παιδιών, μάλλον δεν διεκδικεί ο ίδιος καμιά ύπαρξη που να μας αφορά!

Αναρωτιέμαι, λοιπόν, γιατί σκοτίζονται οι επιφυλλιδογράφοι στα ύστερα χρόνια τους να αποδείξουν την ύπαρξή του;

(*) Θα μπορούσα να αναφέρω εδώ και τα εγκλήματα των Στάλιν, Μάο και Πολ Ποτ στους λαούς τους και σε άλλους εξαρτημένους λαούς, αλλά αυτοί έχουν το ελαφρυντικό, ως προς το συζητούμενο εδώ θέμα, ότι δεν εγκλημάτησαν στο όνομα οποιουδήποτε θεού.
(Στέλιος Φραγκόπουλος, Stelios Frangopoulos)
Προσθήκη:


Στο ΒΗΜΑ, 22/12/2007, δημοσιεύτηκαν και κάποιες επιστολές αναγνωστών, πάνω στο άρθρο του Ν. Μουζέλη.


«Τι Δαρβίνος, τι Φον Φον Ντένικεν!..»

Στο άρθρο του «Υπάρχει Θεός;», ο καθηγητής Ν. Μουζέλης αναφέρεται στα τελευταία συγγράμματα περί αθεϊσμού. Από την έδρα του στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο του Λονδίνου ο κ. Μουζέλης εξαγγέλλει μια σειρά θεμάτων, από τις εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις μέχρι τα σύγχρονα επιστημονικά ρεύματα. Κοινό χαρακτηριστικό: ο κ. Μουζέλης δεν έχει κατανοήσει ούτε καν τη βάση αυτών των θεμάτων.

Οι θέσεις του Χίτσενς χαρακτηρίζονται ως «αυταπάτη». Ο κ. Μουζέλης μάς πληροφορεί ότι «υπάρχει μεν η σκοτεινή πλευρά της θρησκείας, αλλά υπάρχει και η φωτεινή». Αυτό το οποίο δεν κατανοεί είναι ότι, όπως εξηγεί και ο Χίτσενς, η «φωτεινή πλευρά» δεν έχει τίποτε να κάνει με τη θρησκευτική προσήλωση, αλλά με τη φυσική τάση του άνθρωπου στην «αγάπη για τους συνανθρώπους». Πολύ πριν από την ύπαρξη θρησκειών, η άμιλλα, η κοινοκτημοσύνη ήσαν φυσικές τάσεις, οι όποιες δεν επιβάλλονταν λόγω της πίστης σε κάποια θεότητα.

Ο κ. Μουζέλης προχωράει στην ανάλυση των γραπτών του Ντόουκινς και Ντένετ δείχνοντας ακόμη λιγότερη κατανόηση. Μας εξηγεί ότι ο Ντόουκινς απορρίπτει την πιθανότητα ύπαρξης Θεού, επειδή «αν υπάρχει ένα ον το οποίο έχει δημιουργήσει τον κόσμο, αυτό πρέπει να είναι πιο πολύπλοκο από την απίστευτη πολυπλοκότητα του Σύμπαντος». «Γιατί» αναρωτιέται ο κ. Μουζέλης «να μην υπάρχει ένας δημιουργός πιο πολύπλοκος από το εξαιρετικά “πολύπλοκο” Σύμπαν;». Πέρα από το γεγονός ότι μεταφέρει το επιχείρημα του Ντόουκινς με λανθασμένο τρόπο, ο κ. Μουζέλης δεν αντιλαμβάνεται κάτι πολύ απλό: αν πιστεύουμε σε περιττά πολύπλοκες εξηγήσεις, τότε ποιος είναι ο ρόλος της επιστημονικής δραστηριότητας;

Στον τομέα της επιστημονικής δραστηριότητας του κ. Μουζέλη, γιατί να μην πιστέψουμε ότι για τις οικονομικές κρίσεις ευθύνεται η «διεθνής σιωνιστική συνωμοσία». Και αν ένας οικονομολόγος όπως ο κ. Μουζέλης μάς ζητήσει κάποια απόδειξη, γιατί να μην αποφανθούμε ότι «οι οικονομίες είναι πολύπλοκες οντότητες και η διεθνής σιωνιστική συνωμοσία μια ακόμη πιο πολύπλοκη δραστηριότητα, η οποία δύσκολα αποκαλύπτεται». Με βάση τη λογική του κ. Μουζέλη ακόμη και η πιο γελοία μεταφυσική θεωρία μπορεί να στηριχτεί με το επιχείρημα της «πολυπλοκότητας».

Ο κ. Μουζέλης μάς πληροφορεί ότι εφόσον τα επιχειρήματα της επιστήμης δεν μπορούν να έχουν επίπτωση στον χώρο του θρησκευτικού παραμυθιού, η επίθεση του Ντόουκινς κατά της θρησκείας «βασίζεται σε ένα πιστεύω». Τι να πει κανείς όταν καθηγητής Πανεπιστημίου χρησιμοποιεί τέτοια επιχειρήματα. Το γεγονός ότι δεν μπορούμε να αποδείξουμε ότι το ανθρώπινο είδος δεν δημιουργήθηκε από εξωγήινους πρέπει να μας οδηγήσει στην ίση «πίστη» στη θεωρία του Δαρβίνου και στη θεωρία ενός Φον Ντένικεν! Ο κ. Μουζέλης δεν καταλαβαίνει ότι με τα επιχειρήματά του κάνει τον χριστιανισμό ομώνυμο με τον τσαρλατανισμό, που επιβιώνει απλά και μόνο επειδή τα λεγόμενά του είναι πέρα κάθε λογικής αποδείξεως.

ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΜΑΥΡΟΕΙΔΗΣ, Λονδίνο, Μ. Βρετανία

«Σχήμα οξύμωρο η “καθολική αγάπη”»

Παρακολουθώ τις θέσεις του κ. Ν. Μουζέλη σχετικά με τα «πρόσφατα αθεϊστικά πονήματα» και τους συγγραφείς των. Με το άρθρο του της 16ης Δεκεμβρίου επανέρχεται με μια διάθεση εξισορροπιστική μεταξύ πιστών και αθεϊστών για να δώσει την άλλη άποψη. Μια άποψη αδύναμη, όμως, στην οποία έχουν ήδη απαντήσει παλαιότερα αρθρογράφοι και αναγνώστες σας. Η εμμονή του προβληματίζει.

Μας ζητά ο κ. Μουζέλης να βγάλουμε συμπεράσματα για τα όρια της επιστήμης μέσα από τις αδυναμίες ενός άλλου θεσμού, εξ ορισμού αντιεπιστημονικού! Το ότι η σύγχρονη επιστήμη έχει τα όριά της είναι γνωστό. Αντιστρέφοντας, επομένως, το επιχείρημα, τα πεπερασμένα όρια της επιστήμης δεν αρκούν για να δικαιώσουν τις θέσεις της θρησκείας για την ύπαρξη θείου. Ισοπαλία λοιπόν; Οχι βέβαια, γιατί αυτό θα αποτελούσε ισοπέδωση της λογικής και εξομοίωσή της με τον ανορθολογισμό.

Ο κ. Μουζέλης προσπαθεί να μετριάσει τη «σκοτεινή πλευρά» με «φωτεινές πλευρές», όπως ο πολιτισμός, η καθολική αγάπη και η αγιοσύνη. Ομως ο ανθρώπινος πολιτισμός δεν αποτελεί προϊόν των θρησκειών, αλλά το αντίστροφο. Αν εννοεί την πολιτισμένη συμπεριφορά, τότε θα γνωρίζει καλύτερα από εμένα, ως κοινωνιολόγος, ότι αποτελεί απαραίτητο συστατικό για την ομαλή συμβίωση και λειτουργία των κοινωνιών, εκφράζεται μέσα από τον νομικό μας πολιτισμό, δεν προϋποθέτει την ύπαρξη θρησκειών και δεν έχει ανάγκη από ουρανοκατέβατες εντολές.

Αν πάλι θαμπώνεται από τη θρησκευτική τέχνη, ας αναλογιστεί τους εκφραστικούς περιορισμούς που θέτουν οι θρησκείες και τη μονομερή θεματολογία που επιβάλλουν. Η «καθολική αγάπη» αποτελεί από μόνη της σχήμα οξύμωρο, καθώς οι θρησκείες εδώ και αιώνες αναίτια και αυθαίρετα διαχωρίζουν τους ανθρώπους σε «εσείς» κι «εμείς», υποσκάπτοντας από πριν πολλά από τα περιθώρια προσέγγισης μεταξύ τους.

ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΛΥΜΑΦΤΣΗΣ, Φαρμακοποιός, Θεσσαλονίκη

18 December 2007

Το ψυχολογικό «σύνδρομο της Ιερουσαλήμ»

Διαχρονική οπισθοδρομικότητα


Καθώς πλησιάζουν και πάλι γιορτές, όλο και περισσότεροι τουρίστες από τη Δύση συρρέουν στο Ισραήλ. Ανάμεσά τους βρίσκονται και μερικοί που θα παρουσιάσουν το λεγόμενο «σύνδρομο της Ιερουσαλήμ». Η Αστυνομία του Ισραήλ έχει δημιουργήσει ειδική μονάδα για εκείνους από τους τουρίστες που περιφέρονται με την ιδεοληψία ότι είναι πρόσωπα της Βίβλου. Επίσης διάφορα νοσοκομεία έχουν δεσμεύσει δωμάτια για τουρίστες που παρουσιάζουν αυτές τις ψυχικές διαταραχές έντονα.

Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση 19χρονου Αμερικανού, ο οποίος στη διάρκεια μιας ξενάγησης στην Παλαιά Πόλη της Ιερουσαλήμ «είδε» ότι είχαν ανοίξει οι πέτρες του Δυτικού Τείχους κι από το άνοιγμα βγήκε ο Μεσσίας - ο οποίος Μεσσίας μίλησε, εννοείται, μόνο στο συγκεκριμένο τουρίστα και μετά εξαφανίστηκε. Ο νεαρός Αμερικάνος έφτασε πάραυτα σε ψυχολογική έκσταση, έγινε βίαιος και άρχισε να μιλάει παρανοϊκά. Προφανώς έβγαλε την ψυχοπάθεια, η οποία κρυβόταν μέσα του, μόλις «είδε» αυτό που ήλπιζε πάντα να δει. Αποτέλεσμα ήταν να μεταφερθεί άμεσα στο νοσοκομείο για να υποστεί ηρεμιστική θεραπεία.

«Κάθε χρόνο μεταφέρονται 30-40 τουρίστες με παρόμοιες διαταραχές», δήλωσε ο ισραηλινός τουριστικός πράκτορας Άβι Γκριν και περίπου αυτά τα νούμερα αναφέρει και ο επικεφαλής του Ψυχιατρικού Κέντρου «Γκιβάτ Σαούλ», Δρ.Γκρεγκόρ Κατζ.

Το «σύνδρομο της Ιερουσαλήμ» παρατηρείται κατά την πρώτη επίσκεψη στους βιβλικούς τόπους από άτομα με ψυχική αστάθεια, η οποία δεν χρειάζεται να έχει διαγνωστεί προηγουμένως. Η παρουσία των ψυχοπαθών ατόμων στις συγκεκριμένες τοποθεσίες «υψηλών προσδοκιών» απλά διεγείρει τις ιδεοληψίες, με τις οποίες διαμόρφωναν αυτά τα άτομα όλα τα προηγούμενα χρόνια την πνευματική συγκρότησή τους. Στην Ιερουσαλήμ βιώνουν την αντίφαση μεταξύ της πραγματικής Ιερουσαλήμ και της ιδεατής που έχουν δημιουργήσει στο μυαλό τους από αναγνώσματα και φανταστικές διηγήσεις.

Οι περισσότεροι ασθενείς με αυτό το σύνδρομο είναι μεσήλικες με θρησκόληπτες πεποιθήσεις και προέρχονται από «κλειστά κοινωνικά περιβάλλοντα», κυρίως μικρές πόλεις των ΗΠΑ και της βόρειας Ευρώπης. Το σύνδρομο εκδηλώνεται με ταραχή και έντονη επιθυμία να επισκεφτούν μόνοι τους τα μνημεία του χριστιανισμού. Στο τέλος φοράνε χιτώνα, όπως τον φαντάζονται οι ίδιοι, συνήθως φτιαγμένο από τα σεντόνια του ξενοδοχείου ή λευκά τραπεζομάντιλα και τοποθετούνται σε κάποιο κεντρικό σημείο της παλιάς πόλης για να κηρύξουν «το λόγο του θεού», όπως έχουν δει σε κινηματογραφικές ταινίες και έχουν ακούσει από τηλεοπτικές εκπομπές και άλλες διοργανώσεις μαζικής κατήχησης.

Αν υπήρχαν οι ψυχιατρικές πρόνοιες στην Ιερουσαλήμ πριν από κάποιους αιώνες, θα είχαμε γλιτώσει σήμερα από πολλούς «μεσσίες», «προφήτες» και άλλους δασκάλους που ταλαιπωρούν τις κοινωνίες μας… Με την εξέλιξη της Ιατρικής γενικότερα, και της Ψυχιατρικής ειδικότερα, εξηγείται άριστα, γιατί δεν παρουσιάζονται πια προφήτες: από τη στιγμή που παίρνουν οι διάφοροι οραματιστές τα χάπια τους, δεν υπάρχει τέτοιος κίνδυνος, ούτε για την κοινωνία, ούτε για τον κόσμο!

(από ειδήσεις εφημερίδων και ραδιοφώνου)

Pavarotti-Celine Dion: I hate you then I love you

...
...

...
...

17 December 2007

Κράτος ουδέτερο, κράτος δικαίου

Διόρθωση σε βιβλίο Θρησκευτικών μέσω Συνηγόρου του Πολίτη


(της Μαρίας Δεληθανάση, Καθημερινή, 14/12/2007)

Διορθώσεις στο βιβλίο Θρησκευτικών της Α΄ τάξης Ενιαίου Λυκείου, πραγματοποίησε το υπουργείο Παιδείας μετά αναφορά της θρησκευτικής οργάνωσης των Μαρτύρων του Ιεχωβά στο Συνήγορο του Πολίτη (ΣτΠ) και σχετική εισήγηση στη συνέχεια αυτής της Αρχής προς το υπουργείο. Η αλληλογραφία μεταξύ της Ανεξάρτητης Αρχής και του υπουργείου ξεκίνησε τον Μάιο του 2005, οπότε δόθηκε παραγγελία στο Παιδαγωγικό Ινστιτούτο την επανεξέταση του εγχειριδίου.

Το Π.Ι. επισήμανε συγκεκριμένα σημεία που πρέπει να απαλειφθούν, ώστε να εξασφαλισθεί «ο επιστημονικός, κριτικός, πλουραλιστικός τρόπος» διδασκαλίας του μαθήματος και υπεραμύνθηκε αρκετών από τα κρίσιμα εδάφια. Τελικά, το βιβλίο τροποποιήθηκε πλήρως στην επανέκδοση του Οκτωβρίου 2007, όπου η μεν περιγραφή του δόγματος παραπέμπει επακριβώς σε εκδόσεις της θρησκευτικής οργάνωσης και οι διαφορές από το ορθόδοξο δόγμα εμφανίζονται με σαφήνεια και απαλλαγμένες από απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς.

Κατ’ αρχήν, εξοστρακίστηκε από το βιβλίο ο χαρακτηρισμός «αίρεση» και τα περί «προπαγανδιστικής και προσηλυτιστικής» πρακτικής. Ενώ στην έκδοση του 2004 οι Μάρτυρες του Ιεχωβά εμπεριέχονται στο κεφάλαιο «Παραθρησκευτικά φαινόμενα και φιλοσοφικές οργανώσεις θρησκευτικού χαρακτήρα», στην έκδοση του 2007 εντάσσονται στο κεφάλαιο «Νέες θρησκευτικές διδασκαλίες και λατρείες». Ενώ στην έκδοση του 2004 χαρακτηρίζεται «οξύμωρο σχήμα» ο αυτοπροσδιορισμός τους ως «Χριστιανοί», στην έκδοση του 2007 αποσαφηνίζεται ότι «οι βασικές δοξασίες και πρακτικές τους διαφέρουν πολύ από ό,τι γενικότερα αποδέχονται οι χριστιανικές εκκλησίες. Εν τούτοις αυτοπροσδιορίζονται ως χριστιανοί»...

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι λεγόμενοι «Μάρτυρες του Ιεχωβά» παραμυθιάζουν, παραπλανούν και εκμεταλλεύονται το ποίμνιό τους, με τον ίδιο τρόπο που το κάνουν επί αιώνες οι λοιπές θρησκείες και οι μηχανισμοί τους. Οι συγκεκριμένοι «Μάρτυρες», ως νεοφώτιστοι, μπορεί να είναι και πιο επιθετικοί στην προπαγάνδα τους, ενώ οι παλιοί έχουν αράξει στη δημοσιοϋπαλληλική πολυθρόνα και απλά εκτελούν τα τρέχοντα και απαραίτητα.


Απ' την άλλη πλευρά, επειδή η Ελλάδα ανήκει στην Ευρώπη και όχι στην ομοσπονδία οπισθοδρομικών ιρανικών φυλών (Πέρσες, Κούρδοι, Βελούχοι κ.ά.), είναι υποχρεωμένη ως κράτος δικαίου να αντιμετωπίζει όλες τις θρησκείες με ίδιο τρόπο, ας είναι «επικρατούσα» η μία έναντι των άλλων, ας είναι η μία πιο «αληθινή» από την άλλη - ό,τι κι αν σημαίνουν αυτά.

Σταδιακά, θα καταργηθεί η επιβολή φρονήματος από τα σχολεία και οι πολίτες/γονείς θα είναι υποχρεωμένοι να αναλάβουν εκείνες τις υποχρεώσεις ενημέρωσης, μόρφωσης και ανατροφής παιδιών που τους παρέχει η κοινωνία. Τις οποίες όμως δεν εκμεταλλεύονται τώρα οι ίδιοι, γιατί έχουν βολευτεί με την υποκατάστασή τους από το σχολείο και άλλους δημόσιους ή ιδιωτικούς μηχανισμούς ενημέρωσης και κατήχησης.



.

Γέννηση νέου αστέρα



Το διαστημικό τηλεσκόπιο Spitzer της NASA που είναι προσαρμοσμένο για παρατηρήσεις και στην περιοχή των υπεριωδών ακτινοβολιών, συνέλαβε αυτή τη γέννηση ενός αστέρα (ήλιου), η οποία θα συμπληρωθεί σε μερικές δεκάδες ή εκατοντάδες εκατομμύρια χρόνια με τη δημιουργία πλανητών γύρω από το νεογέννητο ήλιο.

Η ζώνη του εκπεμπόμενου αερίου, λοξά στη φωτογραφία, έχει έκταση πολλών δισεκατομμυρίων χιλιομέτρων στην περιοχή της αστρογένεσης. Κάπως έτσι πρέπει να δημιουργήθηκε και ο ήλιος του δικού μας ηλιακού συστήματος.

Ενδιαφέρον είναι ότι, αυτό το σκηνικό δημιουργίας αστέρων, εξελίσσεται «κρυφά» από τον ανύποπτο γήινο παρατηρητή, γιατί καμία διεργασία δεν ακτινοβολεί ορατό φως!

16 December 2007

Βιβλία, βιβλία

Mυθολογίες, Κρόνος και Μαρδούκ

Jacques Lacarrier: «Στα άδυτα των μύθων», εκδόσεις «Χατζηνικολή»

Πώς ξεπήδησε ο πρώτος θεός από το αρχέγονο χάος; Πότε φάνηκε η πρώτη νύχτα; Ούτε τα σημερινά δεδομένα της επιστήμης δεν μας επιτρέπουν να βρούμε ικανοποιητικές απαντήσεις, αλλά ο αλλοτινός άνθρωπος τα κατάφερε: «... η άγνοιά του τον αποζημίωσε περισσότερο παρά τον ζημίωσε, καθότι στις λύσεις τις οποίες προβάλλουν οι μύθοι διακρίνεται μια λογική» διαπιστώνει ο ελληνιστής Ζακ Λακαριέρ σε αυτό το πανόραμα από εικόνες που συγκροτούν την κοσμοθεωρία μας.

Οι αιματηρές πράξεις των πρώτων θεών είναι κανόνας στους μύθους. Δεν διαφέρει και τόσο η σύγκρουση ανάμεσα στην πρώτη και στη δεύτερη γενιά θεών που ανέδειξε νικητή τον Μαρδούκ στο βαβυλωνιακό ποίημα Ενούμα Ελις, από την αντίστοιχη σύγκρουση του πανούργου Κρόνου με τον άκακο πατέρα του Ουρανό στη Θεογονία του Ησιόδου.

Σε αυτούς τους μύθους, η συνύπαρξη όλων σε έναν άμορφο κόσμο δεν θα είναι καθόλου ρόδινη. «Τα πάντα συμβαίνουν σάμπως να ήταν αδύνατο να εξακολουθήσει ο κόσμος την πορεία του μετά την εμφάνιση των πρώτων θεών, αν δε μεσολαβούσε ένας φόνος ή ένας ακρωτηριασμός με στόχο τον πατέρα, μια πατροκτονία ή ένας ευνουχισμός...». Και όμως το «σενάριο» επαναλαμβάνεται στους μύθους που έπλασαν οι πολιτισμοί από τους οποίους προερχόμαστε και ο Λακαριέρ, γνωστός γητευτής του λόγου, το απολαμβάνει.

(ΒΗΜΑ, 16/12/2007)

Να προσθέσω εγώ ότι ο θεός Μαρντούκ, όπως και άλλες θεότητες των Σουμερίων και Βαβυλωνίων, είχε φτερά, χαρακτηριστικό που υιοθέτησαν οι Ιουδαίοι στη δική τους θρησκεία για τους αγγέλους κι από εκεί πέρασε αυτό στο χριστιανισμό. Ίσως το ίδιο να πέρασε στις αρχαιοελληνικές αντιλήψεις μέσω της Ιωνίας, η οποία είχε παλαιόθεν εμπορικές και πολιτιστικές σχέσεις με τους λαούς της Μεσοποταμίας.

.

Επιταχύνεται η εξέλιξη του ανθρώπινου είδους


Με πολύ μεγαλύτερη ταχύτητα εξελίσσεται σήμερα ο Άνθρωπος συγκριτικά με οποιαδήποτε άλλη περίοδο του παρελθόντος, αναφέρει μελέτη που δημοσιεύεται στην επιθεώρηση Proceedings of the National Academy of Sciences. Ειδικότερα, οι επιστήμονες του πανεπιστημίου του Ουινσκόνσιν υποστηρίζουν ότι τα τελευταία πέντε χιλιάδες χρόνια το είδος μας εξελίχθηκε με εκατονταπλάσια ταχύτητα συγκριτικά με αυτή που καταγραφόταν πριν από έξι εκατομμύρια χρόνια, τη στιγμή που ο Ανθρωπος διαχωρίστηκε από το κοινό εξελικτικό δένδρο με τους χιμπατζήδες. Eπίσης, αναφέρεται ότι τα ανθρώπινα φύλα που κατοικούν σε διαφορετικά σημεία του κόσμου γίνονται όλο και περισσότερο γενετικώς διαφορετικά, πραγματικότητα η οποία, ωστόσο, θα ανατραπεί λόγω της διαρκώς αυξανόμενης ανάμειξης των πληθυσμών.
«Είναι εντελώς λανθασμένη η άποψη ότι σήμερα η εξέλιξη του ανθρώπου έχει επιβραδυνθεί επειδή η επιβίωση είναι ευκολότερη και ο άνθρωπος υπερισχύει της φύσης. Δεν καταφέραμε να κυριαρχήσουμε στο φυσικό μας περιβάλλον, αλλά το μεταβάλαμε κατά τρόπους που δημιούργησαν νέες εξελικτικές πιέσεις στο είδος» εξηγεί ο ανθρωπολόγος δρ Τζον Χοκς, που συντόνισε τη μελέτη.
Οι ερευνητές, για να καταλήξουν στο παραπάνω συμπέρασμα ανέλυσαν γενετικούς δείκτες τεσσάρων κατηγοριών ανθρώπων, από Κινέζους, Ιάπωνες, τη φυλή Γιορούμπα της Αφρικής και Βορειοευρωπαίους. Επειτα από τη συγκριτική έρευνα των δεικτών διαπίστωσαν ότι τουλάχιστον το 7% των ανθρωπίνων γονιδίων έχουν εξελιχθεί. Οι αλλαγές αφορούν το πιο ανοικτό δέρμα και τα γαλανά μάτια στη Βόρεια Ευρώπη, τη σχετική αντοχή σε ασθένειες όπως η ελονοσία στους αφρικανικούς πληθυσμούς και τη μετάδοση της ανικανότητας πέψης της λακτόζης στη Βόρεια Ευρώπη, χαρακτηριστικό των ενηλίκων σε Κίνα και Αφρική.

Μελλοντικά, η εξελικτική πορεία θα υποβοηθηθεί από την τάση που υπάρχει σήμερα να δημιουργούμε οικογένεια σε μεγαλύτερη ηλικία. «Πολλοί άνθρωποι αντιμετωπίζουν πρόβλημα στειρότητας και έτσι επιλέγεται κάθε μετάλλαξη που θα βοηθήσει στην επίλυση του προβλήματος στα παιδιά» και άρα εξακολουθεί η εξελικτική μας πορεία.

(The Guardian, Καθημερινή, 12/12/2007)

.

15 December 2007

Σήμερα γάμο έχουμε...

σήμερα πανηγύρι...


Έλαβα προσκλητήριο για ένα πάρα πολύ ασυνήθιστο γάμο που θα γίνει στις 21 Δεκ. 2007: ο γαμπρός Έλληνας με δανέζικη υπηκοότητα, η νύφη Τουρκάλα με γερμανική υπηκοότητα, τόπος τέλεσης του γάμου και μόνιμης διαμονής του ζεύγους το Nuuk της Γροινλανδίας, η οποία έχει μεν μια χαλαρή πολιτική εξάρτηση από τη Δανία, αλλά υπάγεται γεωγραφικά στην Αμερική. Αυτή κι αν δεν είναι παγκοσμιοποίηση...

Ας ευχηθούμε στο ζεύγος καλά στέφανα, βίον ανθόσπαρτον, με καλό ντύσιμο και πολλά ζεστά τσάγια εκεί στα κρύα και, ελπίζω, να μας φιλοξενήσουν κάποτε στο ιδιωτικό ΚΑΠΗ που ανοίγουν...

Πάντα τέτοια μπρε, να ζήσετε!

(Και να παίρνουν σειρά οι επόμενοι...)

(click)




.

Αντεκδίκηση ή υπηρεσιακή σοβαρότητα;

Έλεγχος σε ζηλωτές της Μονής Εσφιγμένου

Το άνοιγμα των τραπεζικών λογαριασμών μελών της παλιάς αδελφότητας της Μονής Εσφιγμένου του Αγίου Όρους, ζητά ο ανακριτής του Γ' Ειδικού Τμήματος Πλημμελειοδικών Θεσσαλονίκης, που διενεργεί την κύρια ανάκριση για την υπόθεση της εκποίησης περιουσιακών στοιχείων της Ιεράς Μονής.

Ήδη από τις αρχές του έτους ασκήθηκαν από την Εισαγγελία Πρωτοδικών Θεσσαλονίκης ποινικές διώξεις σε βαθμό κακουργήματος σε βάρος ζηλωτών της Μονής Εσφιγμένου, οι οποίοι φέρονται ότι υπέγραψαν συμβολαιογραφικές πράξεις με τις οποίες δωρίζονται σε φυσικά πρόσωπα και οργανώσεις παλαιοημερολογιτών μεγάλες εκτάσεις της ακίνητης περιουσίας του μοναστηριού.

Όπως έγινε γνωστό, ο Ειδικός Ανακριτής ζήτησε από τις τράπεζες να τον ενημερώσουν για την ύπαρξη λογαριασμών -ατομικών ή κοινών- των οποίων δικαιούχοι είναι οι επτά διωκόμενοι ζηλωτές μοναχοί, καθώς και για τους τραπεζικούς λογαριασμούς που κατέχει η Ιερά Μονή.

Ακόμη, ζητείται από τις τράπεζες να αποστείλουν στην Ανακριτική Αρχή όλα τα στοιχεία της κίνησης των παραπάνω λογαριασμών, τα πλήρη στοιχεία ταυτότητας και τις ακριβείς διευθύνσεις των προσώπων που έχουν καταθέσει χρηματικά ποσά στους συγκεκριμένους τραπεζικούς λογαριασμούς.

Να σημειωθεί ότι για την υπόθεση ο προϊστάμενος της Εισαγγελίας Πρωτοδικών Θεσσαλονίκης, Βασίλης Φλωρίδης, είχε ασκήσει τον περασμένο Ιανουάριο ποινικές διώξεις σε βάρος των ζηλωτών μοναχών για τις κατηγορίες της απιστίας κατ’ εξακολούθηση και της υπεξαίρεσης κατ’ εξακολούθηση σε βάρος νομικού προσώπου δημοσίου δικαίου με ζημιά που υπερβαίνει το ποσό των 150.000 ευρώ.

Η έρευνα, που προηγήθηκε σε επίπεδο προκαταρκτικής εξέτασης, επικεντρώθηκε σε αγροτικές εκτάσεις που υπερβαίνουν τα 200 στρέμματα, διαμερίσματα και οικόπεδα έκτασης περί τα 15 στρέμματα. Η δε εμπορική τους αξία υπολογίζεται ότι ξεπερνά τα 5 εκατ. ευρώ. Σύμφωνα με τη δικογραφία, τα επίμαχα ακίνητα βρίσκονται σε διάφορες περιοχές της Αττικής. Στο πλαίσιο της κύριας ανάκρισης, διερευνώνται τυχόν ευθύνες συμβολαιογράφων και δικηγόρων που συνυπέγραψαν τις συγκεκριμένες συμβολαιογραφικές πράξεις.
(www.in.gr, 10/12/2007)
Προσωπικά πιστεύω ότι για όλους τους μοναχούς και κληρικούς που έχουν συμμετάσχει σε οικονομική διαχείριση, πρέπει να αναζητηθούν τραπεζικοί λογαριασμοί και άλλα περιουσιακά στοιχεία κι από εκεί θα πληροφορηθούμε επίσημα αυτό που γνωρίζουν πολλοί: ότι γίνεται συστηματικά εμπόριο πίστης, ακινήτων, κειμηλίων και λειψάνων, ό,τι βρει ο καθένας για να φτιαχτεί οικονομικά, ο ίδιος και οι συγγενείς του.

Και δεν επιτρέπεται να εμφανίζεται ο έλεγχος -μια κανονική και νόμιμη πρακτική της σύγχρονης πολιτείας- ως αντεκδίκηση εναντίον των συγκεκριμένων μοναχών της "Εσφιγμένου" που έχουν στασιάσει κατά του πατριαρχείου και οι οποίοι είναι βέβαια σαλταρισμένοι με περικεφαλαία, αλλά πιθανόν να έχουν λόγους να κρύψουν και κάτι άλλο.

.

14 December 2007

Ακτινοθεραπεία με Βαρέα Ιόντα

...
Δέκα χρόνια μετά τις πρώτες εφαρμογές θεραπείας καρκίνου με ακτίνες ιόντων, παρουσίασε η γερμανική «Εταιρία για την Έρευνα Βαρέων Ιόντων» (Gesellschaft für Schwerionenforschung, GSI) τον πρώτο απολογισμό: «Έχουμε σώσει τη ζωή 400 ανθρώπων από βέβαιο θάνατο», δήλωσε ο Horst Stöcker, διευθύνων σύμβουλος του ομοσπονδιακού ερευνητικούς κέντρου με έδρα το Ντάρμστατ. «Με τις ακτίνες ιόντων δίνεται η δυνατότητα για σχετικά ήπια θεραπεία κι έτσι εξασφαλίζεται ίαση».

Τον Μάιο του επόμενου έτους θα ξεκινήσει η λειτουργία του «Κέντρου Θεραπείας με Ιόντα» στη Χαϊδελβέργη (Ionentherapie-Zentrum, HIT). Αναμένεται να αντιμετωπιστούν περίπου 100 περιστατικά ετησίως με μία μέθοδο, η οποία αναπτύχθηκε τα τελευταία χρόνια από τον βιοφυσικό Gerhard Kraft, σε συνεργασία με ομάδα επιστημόνων της GSI και η οποία μέθοδος παρακολουθείται αυστηρά από βιολόγους, φυσικούς και γιατρούς.

Τα αποτελέσματα αυτής της μεθόδου φαίνεται να είναι εκπληκτικά: Ο G.Kraft αντιμετώπισε στην GSI, μαζί με τον ερευνητή Thomas Haberer και γιατρούς, κυρίως ασθενείς με εγκεφαλικούς όγκους, οι οποίοι δεν επιδέχονταν χειρουργική επέμβαση. «Επιλέξαμε συνειδητά τις πιο δύσκολες περιπτώσεις», λέει ο G.Kraft. Στα 10 χρόνια δοκιμαστικών εφαρμογών ακτινοβολήθηκαν 400 ασθενείς και η επιτυχία έφτασε σε ποσοστό 90%. «Μερικοί έφυγαν μετά τη θεραπεία με το ποδήλατο για το σπίτι τους!», σύμφωνα με τα στοιχεία του H. Stöcker.

Αυτός ο δείκτης επιτυχίας σχετίζεται με την ιδιομορφία της θεραπείας: ο όγκος παρακολουθείται με τον υπολογιστή τρισδιάστατα και υποδιαιρείται σε χιλιάδες κομμάτια. Η ακτίνα από ιόντα άνθρακα κατευθύνεται έτσι, ώστε να ακτινοβοληθεί ο ασθενής ιστός σημείο προς σημείο. Σημαντικό πλεονέκτημα των ακτίνων ιόντων: διαπερνούν υγιείς ιστούς χωρίς αξιοσημείωτες επιπτώσεις και αποδεσμεύουν την ενέργειά τους με τη μορφή μιας μικροέκρηξης στα ασθενή κύτταρα. Η διαδικασία διαρκεί περί τα 5 λεπτά και τα αποτελέσματα είναι ορατά ήδη μετά τις πρώτες συνεδρίες: «Όλοι εντυπωσιάστηκαν που δεν παρουσιάστηκαν ερυθήματα στο δέρμα ή άλλες παρενέργειες», λέει ο G.Kraft.

Τον επόμενο Μάρτιο θα ακτινοβοληθούν στην GSI οι τελευταίοι ασθενείς και στη συνέχεια θα είναι η Χαϊδελβέργη το κέντρο υποδοχής των ασθενών. Εκεί θα ανεβεί σταδιακά ο αριθμός των ασθενών σε 1.000 ετησίως. Παράλληλα θα αναπτυχθούν σχέδια για θεραπεία καρκίνων του προστάτη και άλλων μαλακών οργάνων και ιστών.

Μια άλλη επένδυση σ’ αυτό τον τομέα εξελίσσεται στο Marburg, οποία θα είναι σε λειτουργική κατάσταση από το έτος 2010. Η συμμετοχή σ’ αυτή την επένδυση ιδιωτών δείχνει ότι αναμένεται και οικονομική επιτυχία των σχεδίων. Υπολογίζεται ένα συνολικό κόστος για τη θεραπεία με ιόντα της τάξης των 17.500 ευρώ, τη στιγμή που η χειρουργική αντιμετώπιση ανέρχεται σε περίπου 20.000 και η χημειοθεραπεία σε 30.000 ευρώ.

.

13 December 2007

Νέο Ευρωπαϊκό Σύνταγμα και ελληνική υπανάπτυξη

...
Στη Λισσαβόνα υπεγράφη από τις 27 χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης ο νέος καταστατικός χάρτης, περίπου ο ίδιος που είχε ψηφιστεί ήδη από μερικές χώρες αλλά απορρίφθηκε στα δημοψηφίσματα της Γαλλίας και Ολλανδίας. Προβλέπονται σημαντικές αλλαγές, όπως η κατάργηση του βέτο και η λήψη αποφάσεων με πλειοψηφίες, η εισαγωγή ενιαίας εξωτερικής πολιτικής με ισχυρό υπουργό, πιο συντονισμένη οικονομική και κοινωνική πολιτική και διάφορα άλλα που θα έχουν άμεση επίδραση στη ζωή μας και στην τσέπη μας. Σταδιακά οι εθνικές κυβερνήσεις θα υποβιβαστούν σε νομαρχιακά συμβούλια, έστω λίγο παραπάνω αρχικά, αλλά μακροπρόθεσμα εκεί οδεύει η εξέλιξη.


Και μέσα σ' αυτό το κλίμα κοσμογονίας, αλλαγών και ανατροπών, με πάμπολλα ανοικτά ερωτήματα, αν και τί μας συμφέρει από αυτές τις εξελίξεις, ποιες θα είναι οι πολιτικές και οικονομικές επιπτώσεις στα επόμενα χρόνια και στις επόμενες δεκαετίες και άλλα συναφή, τα κανάλια της ελληνικής ιδιωτικής τηλεόρασης ασχολούνται επί ώρες με τους πυροβολισμούς στο Αιγάλεω, τους υπαλλήλους της ΔΕΗ που κατέστρεψαν τις κάμερες, τους Ινδο-Πακιστανούς που "φιλοξενούσε" ο Μαγγίνας και άλλα τέτοια κοσμοϊστορικά γεγονότα.

Κι όταν σκάνε, αργότερα, ένα ένα τα φασούλια που είναι κρυμμένα στα άρθρα αυτού του Συντάγματος και αρχίσουμε να καταλαβαίνουμε τη σημασία τους πάνω στην εφαρμογή του, θα πεταχτούν οι γνωστοί μπουρδολόγοι των τηλεοπτικών παραθύρων και οι τιμητές που τα ήξεραν όλα εκ προοιμίου και θα καταγγέλλουν τις συνωμοσίες και τις πλεκτάνες των κέντρων της "νέας τάξης" και της "παγκοσμιοποίησης", που θέλουν μόνο να μας "αφελληνίσουν" και τα υπόλοιπα γνωστά γραφικά...

.